ชื่อเรื่อง : มายาภาพหรือความจริง?
ที่มา : หนังสือพิมพ์บ้านเมือง ฉบับประจำวันเสาร์ที่ 14 ต.ค. 49 (หน้า 13)
ในปี 2546 รัฐบาลได้ประกาศเจตนารมณ์ในการที่จะให้มีโรงเรียนในฝันอย่างน้อยอำเภอละ 1 แห่ง เพื่อสร้างโอกาสให้เด็ก และเยาวชนที่อยู่ในชนบท ได้รับการศึกษาที่ดี มีคุณภาพในโรงเรียนที่มีคุณภาพ และมาตรฐานในท้องถิ่นใกล้บ้าน
กระทรวงศึกษาธิการได้กำหนดให้ประเมินโรงเรียนที่ได้รับการคัดเลือกเข้าสู่โรงเรียนในฝัน โดยโรงเรียนที่ผ่านการประเมินเท่านั้นจึงจะได้ชื่อว่าเป็นโรงเรียนในฝันอย่างแท้จริง การได้รับคัดเลือกเข้าโครงการโรงเรียนในฝัน เป็นเพียงขั้นตอนแรกเท่านั้น โรงเรียนจะต้องเตรียมการมากมายเพื่อให้ได้คำรับรองว่า "ผ่านการประเมิน" โดยทางโรงเรียนมีโอกาสน้อยมากที่จะเป็นผู้กำหนดเป้าหมาย หรือแสดงออกถึงความต้องการของโรงเรียน และชุมชนว่าต้องการเห็นโรงเรียนเป็นอย่างไร หรือฝันที่จะเห็นโรงเรียนว่าเป็นอย่างไร แต่โรงเรียนคือผู้ที่จะต้องเตรียมการเพื่อ "รับการประเมิน" ตามมาตรฐานที่ถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าโดยคณะกรรมการประเมิน
การดำเนินงานเพื่อก้าวไปสู่การเป็นโรงเรียนในฝันภายใต้งบประมาณที่จำกัดจากรัฐ และภายใต้ความพร้อมที่จำกัดของโรงเรียน ได้ทำให้โรงเรียนต้องขวนขวายทุกวิถีทางเพื่อแสวงหาแหล่งทรัพยากร และความร่วมมือต่างๆ เพื่อมาสนับสนุนจึงจะสามารถดำเนินงานได้สำเร็จ
เป้าหมายสำคัญของโรงเรียนในฝัน ได้แก่ การปรับเปลี่ยนกระบวนการเรียนรู้ของนักเรียนให้สามารถเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง ด้วยการพัฒนาระบบไอซีที รวมทั้งการฝึกฝนให้นักเรียนได้มีทักษะในการใช้คอมพิวเตอร์เพื่อสืบค้นข้อมูล
ชื่อผู้บันทึก : จีรวรรณ เศวตพงษ์ วันที่ 9 พ.ย. 49
จากที่ผมได้ไปฝึกสอนโรงเรียนในฝันมา ผมพบว่าการที่สอนโรงเรียนนี้เป็นเรื่องที่ดี โรงเรียนมีการนำเทคโนโลยี ต่าง ๆ มาใช้ และกิจกรรมต่าง ๆที่สามารถทำให้เด็กเกิดการเรียน รู้ได้เอง แต่ ปัญหาอยู่ตรงที่เวลาและจำนวนครูที่จะจัดกิจกรรม