เส้นทางที่ "ยังพลาด"

เส้นทางที่ "ยังพลาด"

แค่เห็น ไม่พอ จันทร์ อังคาร เกิดอะไรขึ้นกับชีวิต ความต่อเนื่องของการเตือนตนเอง มีมาได้ถึงเพียงครึ่งวันของวันจันทร์ พอเขาสู่วงจรการทำงาน ก็ยังเข้าสู่การแยกส่วน ยืดมาได้จากอาทิตย์ที่ผ่านมาเพียง ครึ่งวันก็ เสร็จกิเลส

เมื่อวาน เดินจงกรมกับทำวัตรคงไว้ได้ แต่การเขียนบันทึกทำไม่สำเร็จ

ยาวมาถึงวันอังคาร ตลอดวันวางแผนทำ Lab ประจำที่ได้รับมอบหมาย ผนวกกับ Lab ที่อยากรู้ เพราะเริ่มจากสิ่งที่สงสัยก่อน แต่พอมาคำนวณเวลาแล้ว ไม่ทันแน่ ๆ เลยปรับใหม่ ลุยงานประจำก่อน เสร็จแล็บ แต่ออกผลไม่ได้ขัดข้องเรื่องเอกสารเล็กน้อย

ถามว่ายัง "ประมาทไหม"

คำตอบที่ได้กับตนเองก็มาก ๆ เลย นะ

ถามย้ำกับคำครู เหลือเวลาอีกเท่าไหร่ก่อนจะสิ้นปี

เหลือแค่ 36 วันเองนะ ย้ำกับตนเอง มันคือหนาแถะเหนาะ

มานั่งเช็คข้อบกพร่องในงาน และชิ้นงาน ก็แทบน้ำตาร่วงเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ใครทำ

ก็ต้อง "ยอมรับ" ยอมรับไม่ได้ใจยังสะเทือนก็ "อดทนเอา"

ก็โง่เองนิ ทำเองนิ

ให้อภัยตนเองได้ก็ไปต่อ ให้อภัยตนเองไม่ได้ ก็ทุกข์ต่อแบบยาว ๆ ก็เท่านั้น

ศรัทกระปิดกระปรอย มีสิ่งหนึ่งที่ดังเตือนใจว่า

"ถ้าปล่อยให้ใจกระด้างดื้อดึง มันกำลังทำกรรมไปเกินในครอบครัว มิฐฉาทิฐิ"

คำที่ครูเมตตาสอนไว้ ดีดขึ้นมาให้ "ใจกลัว"

นี่ขนาดชาตินี้เกิดในครอบครัวที่ดีมาก ๆ จัดว่าเป็น สัมมาทิฐิยังปฏิบัติได้แค่นี้ ยากลำบากขนาดนี้ อยู่ในที่ๆ ไม่เหมาะสมคงจะทุกข์กว่านี้ ยากกว่านี้เป็นแน่ ย้ำเตือนตน "อย่าพลาด"

สองวันนี้สะท้อนถึงอะไร สะท้อนว่า "มันยังห้ามใจตนเองไม่ได้ ไม่ตั้งใจสู้กิเลสนะ ยังต้องไปสู้ใหม่"

อย่าอยากหลาย ผิดพลาดแล้วกทำเอาใหม่ ทำเหตุแค่นี้ ผลก็ออกมาตามเหตุเด้อติ๋วเอ้ย

อยากได้หลายก็ทำเหตุหลาย ๆ ก็เท่านั้น อย่าเสียเวลาจ่ม

[ทิมดาบ]

เป็นกำลังใจครับ ทำ Lab น่าสนุก และได้ทบทวนเราเองด้วยครับ เป็นกำลังใจเสมอครับ