ถอดบทเรียน ภาพสะท้อน
ตอน...ชีวิตครูคือผู้สร้าง 2 นักเรียนไม่เก่งมักไม่อยู่ในใจครูผู้สอน
ถอดบทเรียนลูกเรียนที่ปลายแถว...เป็นความวิเศษของครูหยินคือ..นักเรียนที่เขาเรียกกันว่าทราม/เปรต มักจะถูกจัดไว้ให้ครูหยินเสมอจนเคยชิน..แต่ก็มีความสุขมาก ที่ได้อยู่ในการปกครองซึ่งกันและกันเรามีความสุข ด้วยเชื่อมั่นว่า หน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของครูคือสร้างเด็กไม่เก่งให้เป็นคนเก่ง มีคุณค่ามากกว่าสอนเด็กที่เก่งเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
นักเรียนสร้างสุขให้ครูหยินเสมอ นายพิชิตชัย ชายภักดิ์ นายบี หนุ่มหน้าที่หามุมหล่อไม่เคยเจอ ขี้เกียจเรียน เมื่อครูเริ่มสอนก็เริ่มหลับ ทันที แอบสูบบุหรี่ในบางครั้งจึงเป็นเด็กแถวหลังที่ครูส่วนใหญ่เขาไม่ปลื้มกัน ยกเว้นครูหยินที่ไม่เงื่อนไขและข้อจำกัดในการรับเด็กเข้าร่วมกิจกรรมค่าย บีได้สมัครเข้าอยู่ชุมนุมรักบ้านเกิด ตั้งแต่ ม.4 ได้มีโอกาสเข้าค่ายครั้งแล้วครั้งเล่าจนครูหยินได้สัมผัสความงดงามในจิตใจ แม้เรียนไม่เก่งหน้าตาไม่หล่อ พ่อไม่รวย แต่บีเป็นเด็กที่อ่อนโยน มีสัมมาคารวะ มีน้ำใจเป็นเลิศ มีความกตัญญูที่แสนประเสริฐ เราบ่มเพาะความรัก ให้ความอบอุ่นกันมาตลอดระยะเวลา 3 ปี ม.4-6 บี และทีมงานได้มีส่วนร่วมในการปลูกยางในบ้านสวนไอดินกลิ่นป่า ได้ใช้ชีวิตกับค่ายในบ้านส่วนรุ่นบุกเบิก สุดท้ายเข้าเรียนต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหงเพราะเป็นที่เดียวที่เขาสามารถเข้าไปได้โดยไม่ต้องใช้เกรดเฉลี่ยเป็นเกณฑ์...
สุดท้าย บี สามารถจบได้ภายใน 4 ปี เป็นความปราบปลื้ม ที่แสนมหัศจรรย์ ของครูหยิน สร้างความภาคภูมิใจในวิชาชีพและความเป็นแม่ และครูของบี ช่วงเวลา 4 ปี เราติดต่อกันค่อนข้างลำบาก เพราะโทรศัพท์ของบี ชอบไปนอนพักที่โรงจำนำเป็นระยะ ตามจังหวะของการขาดแคลนเงินที่ต้องหล่อเลี้ยงชีวิตตัวเอง บีจึงเป็นนักสู้ อดทน ขยัน และมุ่งมั่นอย่างเต็มความสามารถ สุดท้ายของความสำเร็จจึงใช้ความสามารถ สอบเข้าเป็นตำรวจ กองปราบ ในกรุงเทพมหานคร ได้มีโอกาสเจอเจ้านายดี ๆ สั่งสอนทักษะการดำรงชีวิตให้เป็นอยู่รอดในสังคม เธอจึงเป็นคนหนึ่งที่เป็นข้าราชการที่มุ่งเข้าหาแสงสว่าง ทั้งที่มีทางเลือกให้อยู่มุมมืด....มันเป็นความสุขของครูเหลือเกินที่ลูกเลือกทางเดิน อย่างมีอุดมการณ์ มีความงามของความคิด ชีวิตครูจึงไม่ผิดหวังที่พร่ำสั่งสอน อบรมให้เลือกทำดี เชื่อมั่นว่าสวรรค์มีตา วันนี้อาจไม่ได้ดี คงต้องใช้เวลาแต่สิ่งที่ได้จากการทำดีตอบแทนทันทีคือความสุข(ถ้าเรารู้จักพอใจในสิ่งที่ตนมี) 10 กว่าปี ที่เราบ่มเพาะสิ่งสวยงาม และการเป็นผู้ให้...
</span>
</span>
สุดท้ายเราก็ได้กล้าต้นใหม่ที่กลับมาให้ร่มเงากับตัวเอง จึงเป็นกำลังใจให้ครุทุกคนมุ่งมั่น อดทนจะเกิดผลที่หอมหว่านอย่าประเมินค่านักเรียนเพียงภาพที่เห็น อย่าเพิ่งตัดสินในสิ่งที่เขาเป็นทุกอย่างมีเหตุผล ที่ที่มา สำคัญที่สุดคือการให้โอกาส..แล้วเราจะค้นพบความงามของเมล็ดพันธุ์เหล่านั้นอย่างมีคุณค่าที่แท้จริง..แล้วเราก็ได้เข้าไปนั่งในหัวใจเขา...เขาก็พร้อมที่จะมอบทุกอย่างให้กับเรา สังคมก็จะงดงามหวานชื่น...สังคมดีจึงสร้างได้ด้วยตัวเอง
คนถางทาง 20 พ.ย.57
ชื่นชมผลบุญของแต่ละคนที่มีให้ต่อกัน..จ้ะ...