เข้าใจก่อนเหอะ

เวลาใช้คำว่า "ป่า" เมื่อเป็นเด็กก็นึกภาพต้นไม้ใหญ่ๆที่ยืนต้นสูงท่วมหัวอยู่เป็นดงอย่างในหนังฝรั่งทุกทีไป หรือไม่ก็เป็นภาพต้นไม้ที่ขึ้นหนาแน่นไปหมดจนมองอะไรลึกเข้าไปไม่เห็นที่มักจะเห็นริมถนนเวลาเดินทาง และเป็นอะไรที่ผู้ใหญ่ทำให้เข้าใจคำว่า "รก" ไม่เคยมีเลยที่จะเชื่อว่าภาพป่าที่เห็นในละครไทยนั้นคือป่า แล้วก็ไม่มีสักครั้งที่เห็นป่าแล้วจะนึกถึงที่มาของต้นไม้ที่เห็น

การมาเดินบนถนนสาย ๖๐ แล้วฝันถึงป่านิเวศ ก็ต้องถามตัวเองต่อว่า เอ๊ะคิดยังไงกับคำนี้ "ป่า" "ป่านิเวศ"

มีคนบอกมาว่าคนที่บัญญัติศัพท์คำนี้ขึ้นใช้ เขาหมายถึงป่าที่สร้างขึ้นเลียนแบบธรรมชาติ ใช้มือคนปลูกต้นไม้นำป่าไม้ดั้งเดิมกลับคืนมายังผืนป่าเสื่อมโทรมแบบลัดเวลาจาก ๑๐๐-๒๐๐ ปีเป็น ๑๐-๒๐ ปี โดยใช้เทคนิคปลูกป่าด้วยไม้พันธุ์พื้นเมืองบนเนินดิน ไม้ที่นำมาปลูกเพาะจากเมล็ด ใช้ทีเด็ดเตรียมดินก่อนปลูก เอากล้าชุบน้ำก่อนปลูกลงดิน ปลูกแบบกระจายสุ่มสี่สุ่มห้า ตารางเมตรหนึ่งๆปลูกให้แน่นเพียง ๓-๔ ต้น แค่นี้แหละป่าดั้งเดิมจะค่อยๆฟื้นกลับมา

ต้นไม้ที่ปรากฏบนพื้นที่เป้าหมายส่วนใหญ่เป็นไม้ล้มลุก มีไม้ยืนต้นบ้างเป็นไม้ธรรมดาๆ ไม่ใช่ไม้เศรษฐกิจที่ฮอตฮิตกัน อะฮ้าจะคืนธรรมชาติแบบป่านิเวศยังไงละเออ

ดูๆไป สุมทุมพุ่มไม้ที่เห็นมีต้นเล็กต้นใหญ่อยู่ผสมผสานกันไปไม่มีระเบียบ สูงๆต่ำๆ บ้างก็อยู่เป็นหย่อม หรือว่าป่าดั้งเดิมแถบนี้เป็นป่าละเมาะ ป่าขนาดเล็กอย่างที่มักเห็นในแถบภูเขาหินปูนจนเจนตา

อืม เท่าที่สำรวจเบื้องต้น ไม่ใคร่เห็นไม้ยืนต้นในพื้นที่สักเท่าไร ป่าดั้งเดิมเป็นป่าใหญ่แค่ไหน สาวประวัติน่าจะไม่มีใครรู้แล้วมั๊ง ผู้เฒ่าสูงวัยในหมู่บ้านตายเกือบหมดแล้ว คนที่อยู่จำอะไรแทบไม่ได้

ลองสำรวจดินดูแล้ว หน้าดินแห้งผากเชียว มีหินเป็นหย่อมๆ แข็งเป๊กขุดไม่ลง ดินยังงี้จะเตรียมยังไง

ที่เขาว่าให้ปลูกต้นไม้บนเนินดิน ก็ด้วยจะใช้เนินดินเป็นเคล็ดเพิ่มพื้นที่ผิวดินเพื่อช่วยในการระบายน้ำและอากาศ และทำให้ดินอุดมด้วยแร่ธาตุ

อะฮ้างั้นสำรวจผิวดินให้ครบทุกหย่อมก่อนดีกว่า ว่าผิวดินสูงๆต่ำๆมีเนินตรงไหนมั่ง แล้วก็พบว่ามีผิวดินสูงๆต่ำๆเต็มไปหมด แถมรอยปลวกเต็มเลย

อย่างนี้พอจะมีความหวัง มีปลวกก็หมายความว่าดินแถบนี้มีอินทรีย์วัตถุเยอะพอให้ดินมีสารอาหารให้พืชแหละน่า