วันที่ 16 รับการนิเทศก์ครั้งแรกจากครูพี่เลี้ยง (10/11/2557)

วันนี้เริ่มต้นสัปดาห์เหมือนวันปกติทั่ว ๆ ไป ผมเริ่มสอนตั้งแต่ชั่วโมงแรกของวัน พอสอนเสร็จ ท้ายชั่วโมงก็ให้นักเรียนนำสมุดจดบันทึกมาส่ง นั่งตรวจงานไปตรวจงานมา สังเกตไปเห็นหน้าปกสมุดของเหล่านักเรียนตัวฉกาจ เขียนชื่อเราติดหน้าปกด้วย รู้สึกแปลกตานิด ๆ เนื่องจากผมเคยเป็นศิษย์เก่าที่นี่ เคยใช้สมุดแบบเดียวกับที่นักเรียนตอนนี้ใช้มาก่อน เมื่อก่อนตอนเป็นนักเรียน จะเขียนชื่อตัวเองไว้ด้านบน แล้วเขียนชื่ออาจารย์ประจำวิชานั้น ๆ ไว้ด้านล่าง ตรงช่อง "ครูผู้สอน..."

แต่ตอนนี้มาตรวจงานนักเรียนเจอชื่อของเราเอง ย้ายตำแหน่งมาอยู่ด้านล่างแทนแล้ว รู้สึกปลื้มใจแปลก ๆ อมยิ้มอยู่คนเดียวหน้าห้องจนนักเรียนถาม ว่าเป็นอะไร ก็ได้แต่ตอบอาย ๆ กลับไปว่า ไม่ได้เป็นอะไร แต่ในใจภูมิใจมาก ๆ ที่ได้มาเป็นครู (ถึงจะฝึกสอนอยู่ก็ตามเถอะ)

ช่วงบ่าย ได้รับการเข้านิเทศก์จากครูพี่เลี้ยงอีก เป็นการนิเทศก์ที่ดูเป็นกันเองมาก แต่ก็ทำให้ได้อะไรหลาย ๆ อย่างกลับมา ตอนภาคเรียนที่ 1 ผมสอนส่วนใหญ่จะเน้นเนื้อหาการปฏิบัติเสียมากกว่า แต่ภาคเรียนนี้มีการสอนแบบทฤษฎีเป็นส่วนมาก ทำให้ต้องปรับเปลี่ยนรูปแบบการสอนพอสมควร

ทำให้เวลาสอนก็โม้ (พูดเรื่องขำขัน) กับนักเรียนเสียเป็นส่วนใหญ่ มีสอนนอกเรื่องไปบ้าง ยังดีที่แต่ละเรื่องมีแง่คิดให้นักเรียน ครูพี่เลี้ยงเลยชอบใจใหญ่ สอนไป หัวเราะกันไปทั้งห้อง ไม่รู้ว่ามาแสดงตลกหรือสอนกันแน่ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ นักเรียนดันจำเนื้อหาที่เราสอนได้จากเรื่องตลกเหล่านั้น ทำให้ผมรู้ว่า สอนแบบไหนไม่สำคัญ สอนให้สนุกก็ได้ สอนให้เครียดก็ได้ มันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ นักเรียนได้อะไรจากที่เราสอนต่างหาก ถึงจะเรียกว่าการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนที่สมบูรณ์

สุดท้ายแล้วเรื่องการสอนของผม ครูพี่เลี้ยงให้ผ่านฉลุย อาจมีติเรื่องการโม้ของผมไปสักนิด แต่สุดท้ายก็ยังได้รับคำชมอยู่บ้าง ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง การสอนก็ไม่ได้โหดร้ายอย่างที่ผมคิดไว้เสียทีเดียว...