ผ้าป่า ...เพื่อ... กองทุน ศพด.วัดอู่ตะเภา ( 3 )


ชีวิตที่เหลือเพื่อคืนกำไรให้แผ่นดิน

ฝนโปรยปรายตั้งแต่เช้าตรู่ของวันที่ 25  ตุลาคม 57  อันเป็นวันทอดผ้าป่า  พอสาย ๆ 

ก็ตกกระหน่ำเอาเลยทีเดียว  แต่ก็ไม่ได้สร้างความหนักใจ  หรือกังวลอะไรให้กับ

คุณมะเดื่อนัก  เนื่องจาก  วันนี้เป็นวัดทอดผ้าป่า  ไง ๆ  ก็ต้องผ่านไปด้วยดีอยู่แล้ว

แต่ถ้าเป็นเมื่อวาน  หรือเมื่อคืนที่ผ่านมาสิ  คงแทบร้องไห้ทีเดียว  เพราะกิจกรรม

ที่เตรียมไว้แล้ว ต้องมีอันงดไปทีเดียว  เพราะฝนที่ตกแบบวันนี้  แต่เหมือนฟ้าจะ

ปรานี  เพราะเมื่อวาน แดดจ้า ฟ้าแจ้ง จนเสร็จงานทีเดียว  ขอบคุณเทวดาจ้ะ




แม้เช้าวันนี้ฝนจะตก  จนทำให้คณะกรรมการ และผู้ปกครองหลายคนจะมาร่วมงานนี้

ไม่ได้  แต่ผู้ที่มาได้ ก็ช่วยกันตระเตรียมงานกันอย่างขมีขมัน





เตรียมอาหารสำหรับถวายเพลพระ และสามเณรทั้งวัด  โดยพี่น้อยเจ้าเก่า







หลังพระฉันเพลแล้ว  จึงเป็นการทอดผ้าป่า



ปัจจัยจากผู้มีจิตศรัท่่ธาในครั้งนี้  ได้จำนวนทั้งสิ้น  30,109  บาท  และหักจ่ายเป็น

เงินเดือนของพี่เลี้ยงเด็ก ศพด.ที่ค้างมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว ทั้งสองคน เป็นเงิน

8,500  บาท  คงเหลือสุทธิของกองทุน ฯ  จริง ๆ  คือ  21,609  บาท





แม้ว่า อาจจะเป็นจำนวนเงินเพียงน้อยนิด ( ในความรู้สึกของบางคน ) ซึ่ีงแทบจะ

นำไปดำเนินการอะไรให้ลุล่วงแตามที่ได้กำหนดไว้ให้เสร็จสิ้นแทบไม่ได้เลยก็ตาม

แต่พวกเราก็ดีใจ  ที่บัดนี้  " กองทุน ศพด.วัดอู่ตะเภา "  ได้เกิดขึ้นแล้ว

ขอบคุณทุกท่าน  ทุกคน  ที่ได้เสียสละทั้งกำลังกาย  กำลังใจ  และกำลังทรัพย์

ช่วยให้ฝันของพวกเราที่เลือนลาง  กลายเป็นความจริงขึ้นมาในวันนี้




ดีใจที่ภารกิจในครั้งนี้ลุล่วงไปด้วยดี   ที่ลึก ๆ แล้ว  คุณมะเดื่อรู้สึก  เหงา ๆ  และหนัก ๆ 

ในความรู้สึก  เพราะ  ประการแรก  ไม่เห็นหน้าของมิตรรักแฟนเพลงที่หวังว่าจะได้พบกัน

แต่  เพราะทุกคนมีภารกิจติดตามต่อเนื่อง ทำให้ไม่สามารถมาพบกันได้

ไม่เป็นไร....วันหน้ายังมีเวลาให้พวกเราได้พบ  และร่วมสืบสานกิจกรรมเพื่อคืนกำไร

ให้แผ่นดินได้อีกมากนักนะ

.....และที่หนัก ๆ  ก็เพราะ....ภารกิจต่อแต่นี้ไปยังมองไม่ออกว่า....จะเดินตาม

แนวทางใด  หรือภารกิจใหนก่อน....การทำงานกับชุมชน  ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย

ยิ่งหากไม่มีค่าตอบแทน  หรือผลประโยชน์ที่เป็นรูปธรรมให้กับเขาแล้ว....

ยิ่งยากยิ่งนักกับการชักจูงให้เขาเข้ามาร่วมงานอย่างเต็มกำลัง  เต็มใจ

จึงไม่สงสัยเลยว่า....ทำไม...ชุมชน  ชนบทไทย  จึงพัฒนาได้ยากยิ่งนัก

อยากบอกว่า....ท้อ...นะ....แต่...ไม่ถอยหรอกจ้ะ  เพราะตั้งปณิธานไว้แล้วว่า

" ชีวิตที่เหลือ...เพื่อคืนกำไรให้แผ่นดิน "  

ขอบคุณ....ทุกดอกไม้กำลังใจ  ทุกคอมเมนท์ ที่เพิ่มแรงใจให้คุณมะเดื่อจ้ะ


หมายเลขบันทึก: 579309เขียนเมื่อ 27 ตุลาคม 2014 00:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 ตุลาคม 2014 00:08 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

เรื่องยาก..ของสังคม.."ก้มหน้า..หาเงิน"...ยากที่จะแก้..รึเปล่าเนี่ยะ..เงยหน้าอ้าปาก..โบราณจึงว่า..แต่..จะทำอย่างไร..เออเนอะ..(เบื่อและเหนื่อยมาเหมือนกัน..๕)..ด้วยคาระวะ..คงต้องสู้กัน..ต่อไป...

อาจจะผิด..อิอิ..ลืมตา..แถมอ้าปาก..อ้ะะๆๆ...(ขอโทษ..อาจผิดทั้งสอง..)๕

เป็นกำลังใจให้คุณครูนะคะ สู้ๆค่ะ สักวันคได้มีโอกาสช่วยบ้างค่ะ

ขอบคุณ  กำลังใจจากคุณตุ๊ก   คุณพิชัย   ยายธีที่รัก    คุณหมอธิ  และพี่โอ๋ มากมายจ้ะ

...อนุโมทนาบุญด้วยค่ะคุณมะเดื่อ

-สวัสดีครับ

-ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท