ไม่ได้เข้ามาหลายปี นับตั้งแต่นำ้ท่วมใหญ่ปี54 เกษียณพอดี เลยมีงานทำเก็บบ้านล้างบ้านจนเหนื่อย ยังคิดถึงกันอยู่ ไปทำสวน ปลูกเศรษฐีวิลสัน พอจะดีอยู่บ้าง ก็มีผู้วิจัยบอกว่าเศรษฐีวิลสันมีพิษ เลยขายไม่ออก ต่อมาก็มีผู้วิจัยอีก บอกว่าเศรษฐีวิลสัน ทำให้เป็นมะเร็ง คนก็แตกตื่นไม่กล้าเข้าใกล้เศรษฐีวิลสัน เฮ้อน่าเหนื่อยใจ ไม่เป็นไร ตัดทิ้งซะเลย ทำใจได้มันเป็นงานอดิเรก ที่พอมีรายได้บ้าง ทีนี้ก็มีคนมาจ้างไปทำงานสำนักงานนิติบุคคลบ้านจัดสรร ทั้งสำนักงานทำคนเดียวมันก็เลยเบื่อๆ กว่าจะหาคนมาแทนได้อยู่เสียหลายเดือน มันไม่เหมือนอยู่กับเด็ก มันมีความสุข อยู่กับเพื่อนมันมีสีสัน เข้ามาบ่นให้ฟังอย่าเพิ่งเบื่อ คิดถึงเพื่อนครูทุกคน เป็นกำลังใจให้กับคุณครูที่เสียสละอบรมสั่งสอนศิษย์ให้เป็นคนดี โตไปไม่โกง คิดถึง<p> ลัดดาพวงชะบา</p>
เบื่อเหมือนกัน..แต่ไม่กล้าบ่น..อิอิ...(ลองปลูก..ต้นไม้..ที่ไม่ต้อง..มีชื่อว่า..เศษรฐี..นำหน้า..ซิเจ้าคะ..หายเบื่อค่ะ..)..