.
ผมไปเที่ยวชมการแสดงที่ลาสเวกัส เวทีจัดสวย การแสดงสุดยอด แพงก็แพง แต่ดูแล้วก็อย่างงั้นๆ แต่ได้ดูการแสดงของคุณครูประจำการจากเมืองไทย คนหนึ่งเป็นครูสอนภาษาไทย คนหนึ่งเป็นครูนาฏศิล อีกสองคนเป็นครูสอนดนตรีไทย ที่งานวัด ฟรีด้วยไม่ได้เสียเงินค่าผ่านประตู
ดูแล้วเห็นคุณครูสี่ท่านนี้เก่งมากๆ เป็นครูสอนภาษาไทย เล่นดนตรีไทยได้ แล้วยังรำได้อีก ใครบอกว่าการเรียนการสอนไม่ได้ผล ผมเริ่มจะเถียงแล้วว่ามันจะเป็นจริงไปได้อย่างไร
การแสดงของคุณครูคราวนี้เป็นเมดเลย์ คือเป็นชุดๆ สามชุดต่อกัน สามชุดสามสมัย คุณครูทั้งสี่ท่านเพิ่งมาอยู่อเมริกาไม่ถึงสองเดือน เวลาซ้อมก็คงไม่มีมาก แต่ดูแล้วลูกศิษย์นักเรียนถึงกับร้องกรีด
เวลาเล่นดนตรีไทย คุณครูสี่คนไม่ยิ้มเลย ตั้งใจเล่นกันจริงๆ
แต่เวลารำ คุณครูนาฏศิลรำได้สวยมาก รำทั้งตัว รำไปยิ้มไป ดูแล้วสบายตา สบายใจ คุณครูของเธอฝึกมาอย่างไร พอขึ้นเวทีก็ใช้วิชาของอาจารย์ที่สอนมา โดยไม่รู้ตัว
เขาเรียกว่าฝึกมาอย่างไร ก็ได้อย่างนั้น
ครูสอนภาษาไทย เล่นดนตรีไทยได้ แล้วยังรำได้อีก ...คุณครูสอนเก่งจริงๆๆ ค่ะ ชื่นชมค่ะ