วันช้าๆสักวัน
วันนี้หยุดพักร้อนประจำปี 1 วัน หลายคนถามว่าหยุดไปเที่ยวไหน ทำอะไรหรือ ก็ไม่รู้จะตอบยังไงดีเพราะตั้งใจจะหยุดพักผ่อน หยุดอยู่เฉยๆ อยู่นิ่งๆ สักวัน
หยุดเพื่อใช้วันหยุดตามนโยบายบริษัท ที่ให้พนักงานรุ่นเก่าที่มีวันพักร้อนคงค้างจากปีแรกๆให้หมด
หยุดอยู่ให้เป็นวันช้าๆสักวัน...
ที่บอกว่าวันช้าๆ ก็เดาไม่ยากหรอกสำหรับชีวิตคนทำงานของมนุษย์เงินเดือนชาวเมืองกรุง คงจะทราบกันดีว่าในแต่ละวันชีวิตเร่งรีบกันแค่ไหน ตั้งแต่ตื่นจากเตียงนอน จนถึงล้มตัวลงนอน ที่เตียงตัวเดิม
ตื่นมาพร้อมเสียงนาฬิกาปลุก ต้องรีบอาบน้ำแต่งตัว รีบออกจากบ้านอย่าให้เกินเวลาที่เคยออก เพื่อจะได้ทันเวลาทำงาน ระหว่างการเดินทางก็ต้องรีบเร่งทำเวลา แข่งขันกันตั้งแต่การขึ้นรถเมล์ รถไฟฟ้า หรือคนขับรถส่วนตัวก็ต้องแย่งเลนที่ไปได้ไวกว่า
ถึงที่ทำงานก็ต้องสะแกนบัตรเข้าทำงาน ให้ทันเวลาทำงาน...
พอถึงเวลาทำงานก็ตรวจสอบว่ามีทีมงานใครบ้างที่หยุด ที่ขาด เพื่อจะแจ้งให้ทันเวลา 8.30 น.
หลังจากนั้นก็เข้ามาตรวจสอบออเดอร์ที่คงค้างจากเมื่อวานว่าเหลือเยอะมากน้อยแค่ไหน
สายใต้ต้องให้เสร็จพร้อมส่งมอบก่อน 12.00 น.
สายเหนือ อีสาน ต้องให้เสร็จก่อน 15.00 น.
สายกลาง ต้องให้เสร็จก่อน 16.00 น.
ออเดอร์ ช่วงเช้าของวันนี้ทั้งหมด ต้องเสร็จก่อนเที่ยง 12.00 น. เช่นกัน
และ อื่นๆ ที่ต้องวิ่งตามทั้งวันของชีวิตการทำงาน
ด้วบเทคโนโลยีที่ทันสมัยทุกสิ่งอย่างตรวจสอบได้รวดเร็ว สื่อสารกันได้รวดเร็ว
เราจึงมีเวลาทำงานกันได้ทุกที่ ทุกเวลา ทุกนาที
จนกลายเป็นชีวิตที่รีบเร่ง...
แค่คิดก็รู้สึกเหนื่อยกับการรีบเร่งแข่งกับเวลา แข่งกับKPI
อีกทั้งต้องแข่งกับคนอีกมากมายที่ต้องช่วงชิงกับ เป้าหมายของแต่ละคน ของแต่ละทีม จากเล็กไปจนถึงองค์กรใหญ่
ผู้เขียนตั้งคำถามว่าตัวเองถูกอิทธิพลของชีวิตที่ รีบเร่ง รีบร้อน แก่งแย่งแข่งขัน จนเคยชิน จนกลายเป็นชีวิตธรรมดาปกติสามัญไปตั้งแต่เมื่อไหร่
วันนี้จึงตั้งเป้าว่าจะไม่ติดต่อสื่อสารใดๆกับที่ทำงาน ปิดไลน์ ปิดเน็ต อยู่บ้านเงียบๆคนเดียว สักวันหนึ่ง...
เพื่อจะได้เป็นวันช้าๆในวันหนึ่งสักวัน....
.........
20 สิงหาคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (7)
"ขอให้มีความสุข..กับวัน..ช้าๆ"..เจ้าค่ะ..(วันเวลา..คงเหมือนกัน..)..เพียงเปลี่ยนความรู้สึก...
มีภาพรถความเร่งรีบกับเวลามาฝากเจ้าค่ะ..กรุงเทพ..หันมาใช้..ระบบจราจร..โดยมีจักรยานเป็นหลัก..จะมีเวลาความสุขเพิ่มขึ้นแน่นอน..ลดมวลพิษ..พิชิตคุณภาพชีวิตใหม่ๆ..ว่าไงเอ่ย(..คสช...)...
ขอบคุณครับ ยายธี
ยังมีสิ่งที่ได้ในวันช้าๆ จะนำมาบันทึกไว้ที่นี่ครับ
ทานส้มตำไปด้วย มีความสุขที่สุดค่ะ
ถ้ามีวันช้า ๆ สักสองสามวัน ขอเชิิญไปพักผ่อนที่บ้านคุณมะเดื่อนะจ๊ะ
ตราบเท่าที่รู็ว่าเราถุกครอบงำ บดบังจากสิ่งใด
ผมถือว่า เรายังกล้าแกร่งครับ...
ขอให้มีพลังเช่นผ่านมา ครับ
ขอบคุณครู tuknarak
แปลกนะ วันนั้นผมก็กินส้มตำเหมือนกัน 555
ขอบคุณ คุณมะเดื่อ
วันช้าๆสักวัน ไหนดีนะ...
ขอบคุณ อาจารย์ แผ่นดิน
อยู่อย่างผู้รู้ จะไม่อยู่อย่างผู้แพ้ ครับ
ตามมาให้กำลังใจ
มะละกอ ออกลูกแล้ว
เย้ๆๆ
ดีใจที่ไม่ตัดมันนะเนี่ย