...ณ ขณะหนึ่งได้ร่วมใช้เวลา
ณ ขณะศึกษาได้เรียนรู้
ณ ขณะมองเห็นได้เฝ้าดู
ณ ขณะเชิดชูได้ชื่นชม
ณ ขณะเงียบได้รับฟัง
ณ ขณะดังได้สดับ
ณ ขณะผิดได้ยอมรับ
ณ ขณะปรับได้เปลี่ยนแปลง
ณ ขณะรักก็ได้รัก
ณ ขณะพักได้เติบใหญ่
ณ ขณะเดินได้ก้าวไป
ณ ขณะลอยไปได้พักเดิน
ณ ขณะจากได้คิดถึง
ณ ขณะคำนึงได้ใฝ่หา
ณ ขณะหนึ่งได้พบพา
ณ ขณะค้างคาได้คลี่คลาย
ณ ขณะห้วงแห่งเวลา
ได้อยู่ร่วมกันมาก่อเกิดรัก
รักมากรักน้อยก็ยังรัก
คอยบ่มเพาะฟูมฟักตามเวลา
ณ ขณะห้วงเวลาที่ต้องลา
ณ ขณะพบพาความคิดถึง
คิดถึงมากหรือน้องใจคำนึง
คอยคิดถึงกาลเวลาใช้ร่วมกัน
ณ ขณะห้วงเวลากลับมาพบ
ได้บรรจบความรักกันอีกครั้ง
ได้แลกเปลี่ยนความคิดถึงให้แก่กัน
ได้สุขสันต์ตามสายลมแห่งไมตรี
ณ ขณะที่รถวิ่ง พระอาทิตย์กำลังจะลาลับไป
ณ ขณะสิ่งหนึ่งจะหายไป ก็จะมีสิ่งใหม่มาทดแทน
ณ ขณะสิ่งหนึ่งสวยงาม ก็อาจมีสิ่งหนึ่งอาจเศร้าหมอง
ณ ขณะสิ่งหนึ่งรายล้อมด้วยพวกพ้อง ก็อาจมีสิ่งหนึ่งต้องอยู่ลำพัง
ณ ขณะมีให้รักก็จงรัก อย่าได้ผลักให้รักนั้นถอยห่าง
เพียงสายใยอ่อนโยนเส้นบาง ๆ ช่วยเสริมสร้างความคิดถึงให้เเข็งแรง
เพราะเราอยู่ร่วมกันได้ ณ ขณะหนึ่ง...
...
ณ ขณะหนึ่ง
ณ ที่ซึ่งค้นพบประสบหา
ณ ที่ซึ่งค้นพบความศรัทธา
ณ ที่ซึ่งกาลเวลามาพบเจอ
ก็คือเธอ คือเธอ เธอนั่นไง
...
ณ ขณะหนึ่งได้พบ
ณ ขณะหนึ่งได้จาก
ณ ขณะหนึ่งยังอยู่ในใจเสมอ...
สู้ๆครับ
สวัสดีคะ คุณ ยายธี ดอกไม้สวยงามมากคะ
สวัสดีค่ะ ครู Wasawat Deemarn เพราะเคารพจึงศรัทธาค่ะ
สวัสดีคะครู ขจิต ฝอยทอง อยู่ในใจเสมอเช่นกันค่ะ
พบและพราก...
คือ กระบวนการตเิบใหญ่ของชีวิต ครับ
ขอบคุณค่ะครู แผ่นดิน เติบโตได้อย่างดีเลยค่ะ