ณ ท้องทุ่งดอกกระเจียว...จังหวัดชัยภูมิ....
ผมดั้นด้นเดินทางขึ้นภูเขาสูงขึ้นสูงขึ้น พร้อมๆ กับหูสองข้างที่อื้อ...กลืนน้ำลายอึดใหญ่ๆ หลายครั้งก็ไม่หาย
แต่เมื่อถึงจุดหมายปลายทาง...ดอกกระเจียว...ผาหินงาม...ก้อนหินรูปทรงแปลกประหลาด
ทำให้ผมสดชื่นสดใสแม้ขับรถผ่านโค้งหลายโค้ง
สิ่งประทับใจอีกสิ่งหนึ่ง คือ ต้นไม้ ณ แห่งนี้
ต้นสนที่รูปร่างแปลกประหลาด...ที่แทรกตัวระหว่างก้อนหิน และดอกกระเจียว
"มัคคุเทศก์จิ๋วชุมชน" ได้อธิบายถึงต้นไม้ว่า
"...ที่รูปร่างแปลกประหลาด...ไม่สูงเกินไป...แต่กิ่งก้านแผ่ขยายออกมากมาย
เพราะที่แห่งนี้สูงมาก...ถ้าต้นไม้สูงเกินไป...เขาต้องล้มตาย...ไม่เติบโต
ด้วยลมพัดแรงๆ ที่จะหักโค่นเข้า..."
ทำให้ผมได้บทเรียนจากธรรมชาติ...ต้นไม้....และชีวิตที่มากขึ้นด้วยวัยวุฒิ...และคุณวุฒิ
"คนเราเมื่อเติบใหญ่ ไม่ควรเติบโต สูงกว่าคนอื่นๆ จนเอื้อมไม่ถึง
แต่ควรให้ความเอ็นดู...ความรักต่อผู้น้อยกว่า...ลูกหลาน...และผู้อื่นที่เราควรช่วยเหลือ
เราจะได้ไม่ต้องตายอย่างโดดเดี่ยว...หรือมีชีวิตเดียวดายไร้รัก"
ชอบใจทุ่งกระเจียวยังไม่มีโอกาสได้แวะไปเลยครับ
มีโอกาสแล้วจะแวะไทักทายนะครับ
ดอกกระเจียว สวยมากๆๆ ค่ะ
บรรยากาศโดยรวมสวยสงบมากค่ะ
"ดอกหญ้า ใกล้ดิน ไกลแผ่นฟ้า ........แล้วจะมีต้นไม้ต้นใด มีกิ่งใบสูงเทียมฟ้าบ้าง ....... "