ผมไม่ได้ติดตามฟังหรือชมการประชุมสภานิติบัญญัติเมื่อวันที่ 3 พ.ย.49 แต่ผมรู้สึกอย่างแรงว่าบรรยากาศมันตรงกันข้ามกับการประชุมสภาผู้แทนราษฎร
ในการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ผมรู้สึกว่าเป็นการแสดงมากไปและเป็นการประชุมเพื่อประโยชน์ส่วนตน - ส่วนพรรค มากกว่าประโยชน์ส่วนรวม - ส่วนประเทศ เป็นการประชุมที่ใช้พลังด้านลบของมนุษย์มากไป
ผมมองว่าในการประชุมทางการเมือง มีฐานคิดแบบถูก - ผิดมากเกินไป ที่จริงการติติงในสภาควรทำด้วยสารสนเทศที่มีพยานหลักฐาน (evidence) มีสัจธรรมและมีเจตนาเชิงสร้างสรรค์ แล้วฝ่ายปฏิบัติก็เก็บบางส่วน (หรือทั้งหมด) เอาไปดำเนินการ
บรรยากาศของการประชุมเมื่อวันที่ 3 พ.ย.49 ไม่มีบรรยากาศของการทำลายล้างและเอาชนะฝ่ายตรงกันข้ามในสภา แต่กลับมองว่าศัตรูคือปัญหาของบ้านเมืองที่เป็นศัตรูร่วมของทุกคน
ผมอยากเห็นการเมืองไทยเป็นการเมืองสร้างสรรค์ ไม่ใช่การเมืองทำลายล้าง ผมไร้เดียงสาหรือเปล่าที่คิดเช่นนี้
วิจารณ์ พานิช
4 พ.ย.49
ไม่มีความเห็น