ทำอะไรบ้างในมัสยิดอัลนาบาวี

ทำอะไรบ้างในมัสยิดอัลนาบาวี"

ดิฉันมาถึงมาดีนะห์เวลาประมาณบ่าย 3 โมงของวันที่ 9 กย. 56 คะ อินซาอัลเลาะห์ รถที่ดิฉันนั่งสบายไม่มีปัญหาอะไรคะ มาถึงมาดินะห์โดยสวัสดิภาพตามเวลากำหนด ในขณะที่รถคันอื่นๆ ที่ออกพร้อมกันยังมาไม่ถึง เพราะรถเสียบ้าง เสียเวลาบ้าง ดิฉันโชคดีมากๆ คะ ดิฉันพักโรงแรม ISHRAG AlMADINA HOTEL อยู่ใกล้มัสยิดมากๆ ประมาณ100 เมตรใกล้มัสยิดอัลนาบาวีมากๆ เดินข้ามถนนนิดเดียวก็ถึงเลยคะ เรากินอาหารบุฟเฟ่คะ ไม่ชินรสชาดแต่โอเคคะ ตลอด 9 วันที่อยู่มาดีนะห์ (9-18 กย. 56) ต้องละหมาดฟัรดู (ละหมาดภาคบังคับ 5 เวลา) ในมัสยิดให้ครบทุกเวลาครบ 40 เวลา เป็นอย่างน้อยคะ (ท่านนบีฯ รับรองการเข้าสวรรค์คะ) และละหมาดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะ ในบันทึกอัลหะดีษได้กล่าวถึงความสำคัญของการละหมาดในมัสยิดต่างๆ ไว้ มีความว่า
“ การละหมาดหนึ่งในมัสยิดหะรอม นั้นมีผลถึงหนึ่งแสนละหมาด และการละหมาดหนึ่งในมัสยิดของฉัน มีผลถึงหนึ่งพันละหมาด และที่บัยตุลมักดิสมีผลถึงห้าร้อยละหมาด"

ที่มัสยิดนาบาวี เค้าแยกที่ละหมาด ชาย-หญิงคะ อยู่คนละด้านของมัสยิดคะ ดิฉันกับบัง ก็เลยไม่ต้องไปพร้อมกันก็ได้ ส่วนใหญ่บังจะไปมัสยิดตั้งแต่กลางดึกคะ กลับก็ไม่ค่อยจะพร้อมกันคะเพราะที่พักเราใกล้นิดเดียวเลยต่างคนต่างกลับคะ ไม่ต้องรอกัน เรามาเจอกันตอนกินข้าว และที่เห็นภาพน่ารักๆ คือ ตอนผู้หญิงออกมาจากละหมาด จะมีสามีมายืนรอรับตรงบริเวณทางเข้าด้านผู้หญิงคะ คนสูงอายุ หลากหลายประเทศ มารอกัน และเดินกลับกันเป็นคู่ๆ น่ารักจริงๆ คะ

บรรดาสามีทั้งหลายมารอภรรยาคะ

บอกได้คำเดียวว่า ทุกเวลาที่อยู่ที่นั่นและทุกเวลาที่ไปละหมาดมีความสุขมากๆ ละหมาดทั้งน้ำตา ละหมาดด้วยความอิ่มเอิมใจ อิหม่ามผู้นำละหมาดก็อ่านไพเราะและอ่านดีมากๆ ทุกอย่างช่างสมบูรณ์จริงๆ ดิฉันไปฮัจญ์ชุดแรกๆ จำได้ว่าช่วงวันแรกคนละหมาดแค่ประมาณ 1 ล๊อคของมัสยิดเองคะ แต่จำนวนคนเพิ่มขึ้นราวกับน้ำไหลเพิ่มขึ้นทุกเวลาละหมาดเลยคะ จนกระทั่งวันที่ 4-5 ที่อยู่ที่นั่น คนเต็มมัสยิดจนล้นออกมาละหมาดด้านนอกเลยคะ แต่ดิฉันละหมาดในมัสยิดทุกเวลาที่อยู่ที่นั่น ถึงแม้จะมีคนเยอะก็ตามต้องขอบคุณอัลเลาะห์(ซบ) มากๆ คะ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่นดิฉันละหมาดเยอะมากคะ ถ้าเข้าไปในมัสยิดเมื่อไรก็ละหมาดตลอดเวลาคะ อย่างตอนเช้าละหมาดซุบฮ์เสร็จดิฉันจะละหมาดจนถึงพระอาทิตย์ขี้น(ละหมาดอิซเราะห์) ก่อนแล้วค่อยกลับบ้านคะ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ละหมาดกับซาลาวัตนาบีและอ่านกรุอ่านเยอะๆ คะ และที่สำคัญที่สุดที่อยู่ในอัลนาบาวีคือ การเข้าเยี่ยมท่านนบีฯ (ซล) ในเขตเราเฎาะฮ์คะ ซึ่งจะอยู่ในมัสยิดฝั่งที่ผู้ชายละหมาดและจะเปิดให้ผู้หญิงเข้า 2 เวลาคือ ตอนเช้าหลังละหมาดซุบฮ์และกลางคืนหลังละหมาดอีซา โดยที่จะแยกให้เข้าเป็นกลุ่ม ๆ คือ ตุรกี มาลายู(ไทยมาเลย์อินโดฯและฟิสิปปินส์) อินเดียปากีสถานและอื่นๆ ระหว่างนั่งรอเข้าเราเฎาะฮ์ สิ่งที่เห็นและประทับใจมาก ทุกคนไม่ว่าจะอายุมากแค่ไหนก็ตามไม่มีใครรู้สึกเหนือยอ่อนเลยทุกคนมีพลังที่จะไปหาท่านนบีฯ (ซล) แค่เขียนถึงตอนนี้น้ำตาก็ไหลออกมาเลยคะ จำได้ว่าครั้งแรกที่ดิฉันเข้าไปคนไม่เยอะมาก ดิฉันได้เข้าไปละหมาดละหมาดตั้งแต่เข้าเขตมัสยิดท่านนบี จนกระทั้งอัลเลาะห์เปิดทางให้ไปละหมาดในเราะเฎาะฮ์ซึ่งอยู่ในเขตที่ผู้หญิง เข้าได้ประมาณ 1 ช่วงเสาคะ เข้าไปสลามท่านนบีฯ (ซล) แล้วก็ละหมาดการละหมาดในนี้ต้องไปกันอย่างน้อย 3 คนเพื่อช่วยกันกันพื้นที่สำหรับ สูยูดคะ แต่อัลฮัมดูลิลละคะ บอกแล้วให้คะว่าไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย

เขตเราเฎาะฮ์
ภายในมัสยิดนาบาวีย์ จะมีเขตพิเศษอยู่เขตนึง เรียกว่าเราเฎาะฮ์ คือ สถานที่อยู่ระหว่างมิมบัร (แท่นอ่านบทธรรมเทศนา) กับบ้านของท่านนบีมูฮำหมัด(ซ.ล.) ขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่มีพื้นที่ประมาณ 330 ตารางเมตร
(ท่านนบีมุฮัมมัดได้กล่าวว่า"พื้นระหว่างบ้านของฉันกับมิมบัร มันเป็นสวนหนึ่งแห่งสวนสวรรค์บันทึกโดยบุคคอรี/มุสลิม) เป็นบริเวณที่ท่านนบีพำนักพักพิงขณะท่านมีชีวิตโดยเป็นที่ชุมนุมในการละหมาดญามาอะห์,อบรมตักเตือน
วางแผนกิจการต่างๆพร้อมกับบรรดาซอฮาบะห์(สหายของท่าน) ในบริเวณที่เป็นเราเฎาะฮ์มีเสาหินอ่อนสีขาวขอบทองเป็นการแยกออกอย่างชัดเจนกับบริเวณอื่นที่ไม่ใช่เราเฎาะฮ์ ซึ่งจะปูด้วยพรมสีแดงมีเสาเป็นปูนสีครีม ซึ่งบริเวณทางเข้านี้มีผู้คนออกันอยู่เป็นจำนวนมากเพื่อหาทางเข้าไปละหมาดที่เราเฎาะฮ์ให้ได้ แม้จะเพียงสักครั้งหนึ่งในชีวิตและเป็นความใฝ่ฝันของบรรดาฮุจญาจที่หวังว่าจะได้มีโอกาศได้เข้ามาละหมาดและขอพรในเขตสวนหนึ่งแห่งสวนสววรค์