ในสังคมมนุษย์ ตราบใดที่คนเราอยู่รวมกันตั้งแต่ ๒ คนขึ้นไปแล้วละก็...คงไม่พ้นคำนินทา...ไม่เรื่องหนึ่งก็เรื่องหนึ่ง
แม้อยู่คนเดียว ก็ไม่พ้นที่ "จิต" คิดไปเอง คิดดีก็ดีไป คิดไม่ดีก็ได้ไม่ดีไป...นี่แหล่ะ!!! ชีวิตมนุษย์...
การฝึกจิตของแต่ละคนนี่...ฉันว่า..."ปฏิบัติกันยากจริง ๆ...เท่าที่เห็น เท่าที่สังเกต"...
การฝึกจิต พยายามฝึกให้คิด ให้ทำแต่สิ่งดี ๆ มากกว่า เพราะจะเป็นผลทำให้ตัวเรามีจิตที่บริสุทธิ์
เพราะไม่ได้คิดร้าย ทำร้ายต่อผู้อื่น...ถ้าอยู่คนเดียวก็ยังดี ๆ ที่ได้แค่คิด ยังไม่ถึงกับพูดออกมา...
การอยู่รวมกันตั้งแต่ ๒ คนขึ้นไปนี่สิ!!! น่ากลัวนัก...ไม่คนใดคนหนึ่งก็เริ่มล่ะ!!!...พูดดีกันก็ OK.
แต่พูดไม่ดีให้คนอื่นเสียหายนี่สิ!!! น่ากลัวยิ่งนัก ทำให้เกิดปัญหาตามมา...อย่างน้อยผู้ที่ถูกนินทา
ได้ยินเข้า กลับไปกระทบจิตของผู้นั้นอีก...
ฉันอดนึกสงสัยไม่ได้ว่า...ทำไม? คนเราเกิดมาต้องกล่าวร้ายป้ายสีกันด้วย พูดกันดี ๆ ไม่ได้หรือ?
คล้าย ๆ จิตของพวกเขาหมกหมุ่นอยู่กับเรื่องไม่ดี สิ่งที่คิด สิ่งที่พูดจึงออกมาไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่?
คนเราถ้าฝึกจิตตัวเองให้คิดดี ทำดี พูดดีได้ ฉันคิดว่ามีชัยไปเกือบทั้งชีวิตเลยเชียวแหล่ะ!!!
เพราะคนที่ได้รับ นั่นคือ "ตัวเราเอง" มากกว่า...สุดท้ายก็จะได้ "จิตบริสุทธิ์" เพราะนั่นมันส่งผลมาที่ใบหน้า
ร่างกาย ความไม่มีโรคอีกด้วย...มีใครคิดกันบ้างหรือไม่? เกี่ยวกับการ "ฝึกจิต" ของตัวเอง...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๖ มิถุนายน ๒๕๕๗
ที่มา : http://www.youtube.com/watch?v=Jzx4bw0YCdY
เรื่องไม่แน่ใจ ให้ระวังคำพูด
เรื่องยังไม่เกิด อย่าเพิ่งพูด
เรื่องทำไม่ได้ อย่าดีแต่พูด
เรื่องให้ร้ายคน อย่าไปพูด
ไม่หวั่นไหว...
ใครจะโกรธ ใครจะชัง ช่างเขาเถิด
ผู้ประเสริฐ ทำใจ ไม่หวั่นไหว
ทำใจหยุด ใจนิ่ง มันเรื่อยไป
แล้วสุดท้าย เราจะได้ เข้าถึงธรรม...
ขอบคุณค่ะ ดร.เปิ้ล
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านด้วยค่ะ :)
ได้ข้อคิดสำคัญเรื่อง "น้่ำลาย" ค่ะ
สะอาด สว่าง สงบ
ขอขอบคุณทุก ๆ ท่านค่ะ