ตอนนี้ผู้เขียนอยู่ที่นครปฐมแล้วครับ ขอเขียนต่อจากบันทึกนี้นะครับ หลังจากที่นักเรียนเรียนเป็นฐานแล้ว มีฐานที่นักเรียนเรียนแล้วได้กินเลยคือฐานการเรียนเรื่องการทำ Papaya salad ดูนักเรียนชิมแล้วท่าทางอร่อยมาก
ผู้เขียนรอหลังพักเที่ยง แคธี เดฟและจอร์น สอนเรื่องการสัมภาษณ์นักท่องเที่ยว โดยสอนเรื่องการตั้งคำถาม การเลือกผู้ที่จะถาม นักเรียนต้องฝึกสัมภาษณ์แล้วจะเอามานำเสนอตอนค่ำ
ผู้เขียนไปเป็นพี่เลี้ยงให้นักเรียนกลุ่มหนึ่ง มีประมาณ 8 คนแต่มีนักเรียนมาจากหลายโรงเรียน นักเรียนถามว่าจะสัมภาษณ์ผู้หญิงคนในภาพได้ไหม ผู้เขียนดูแล้วว่าน่าจะได้เนื่องจากเขารอสามีและลูกๆที่เข้าไปในร้าน 7-11 พอถามได้ความว่าเธอและครอบครัวมาจากอังกฤษ แต่นักเรียนตัวกลมชื่อเล่นว่า Dave สงสัยตื่นเต้นตอนถามสั่นมาก เมื่อถามแล้วเลยประชุมลับกัน วางแผนว่าใครจะเป็นคนถาม ใครจะเป็นคนจดรายละเอียด
คนต่อไปเดินมาเดี่ยว น่ารักทีแรกงง ว่าคนไทย แต่ดูท่าทางแล้วไม่ใช่ ให้นักเรียนถาม ผู้เขียนยืนลุ้นและคอยช่วยอยู่ใกล้ ได้ความว่าเธอมาจากเม็กซิโก (น่ารักดี) พยายามจะฟังว่านักเรียนถามว่าอะไร ทำไมถึงชอบเมืองไทยเธอตอบว่า คนไทยน่ารัก ยิ้มง่าย...ใจดี(จริงไหมเนี่ย)
เธอขอนักเรียนถ่ายภาพด้วย น่ารักดี ดูเหมือนว่านักเรียนจะประทับใจคนนี้มาก
คนสุดท้ายมากับแฟน เป็นชาวอังกฤษ คนนี้สำเนียงฟังง่าย ชอบใจนักเรียนเลยได้สัมภาษณ์ทั้งสองคน ดูแล้วนักเรียนมีความกล้ามากขึ้น
หลังจากที่สัมภาษณ์เสร็จนักเรียนพาผู้เขียนไปชายหาดนักเรียนอยากเล่นน้ำทะเล นักเรียนตาดีมาก ไปเห็นฝรั่งแบบในภาพ นักเรียนถามผู้เขียนว่าทำไมฝรั่งชอบอาบแดด
ผู้เขียนเห็นฝรั่งแล้วเลือดกำเดาจะไหล 555 ตอบไม่ถูก เลยบอกนักเรียนว่า เดี๋ยวครูถามแคธีครูฝรั่งให้ ตอนเจอแคธี เธออธิบายว่า ที่อังกฤษชอบคนผิวสีแทน ไม่ชอบคนผิวสีขาวซีด ซึ่งเธออธิบายว่าเหมือนคนป่วย นอกจากนี้บางประเทศไม่ค่อยได้พบแดดด้วยมีแต่หิมะ...
ตอนเย็นมีการนำเสนอและมีกิจกรรมหลายอย่าง วันรุ่งเช้าเป็นพิธีปิด ถ่ายรูปรวมวิทยากร และนักเรียนรับใบประกาศนียรับแล้วแยกย้ายกันกลับ ไปกระบี่ครั้งนี้ฝนตกดี แต่ทำไมร้อนมากไม่ทราบ ขอบคุณมากครับที่เข้ามาอ่าน...
ฝรั่งชอบผิวสีแทน...งั้นพี่ก็โชคดีสิเน๊าะ!!! ไม่ต้องไปนอนอาบแดดเลยค่ะ...คริ ๆ ๆ...
เท่าที่อ่านมาถึงตอนนี้
นักเรียนที่มาโครงการนี้เริ่มกล้าแสดงออกมากขึ้นนะครับอาจารย์
ขอบคุณพี่บุษยมาศมากครับ
ใช่ครับ
ฝรั่งบางคนชอบคนผิวสีแทน 555
ขอบคุณลุงชาติมากครับ
นักเรียนกล้าแสดงออกตอนทำกิจกรรมหลายๆอย่างครับ
ลุงชาติสบายดีนะครับ
ฐานนี้น่าสนใจที่สุด 5555555555
คนอ่านบันทึกนี้ เลือดกำเดาก็จะไหลเหมือนกัน 555
สะดุดตาเหมือนคุณมะเดื่อเลยค่ะ 555
เรียนอ.ขจิต คงได้ mail ๒ ฉบับของพี่แล้วนะคะ พี่ทดลองเข้ามาอ่านบันทึกคนอื่น อ่านได้ทั้งหน้าตาประหลาดๆ ใส่ดอกไม้ไม่ได้ ใสความเห็นได้ ทดลองของอ.ขจิตเป็นบันทึกแรกค่ะ
ขอบคุณพี่ครูมะเดื่อ
โอยเลือดกำเดาไหล
555
ขอบคุณพี่ พ แจ่มจำรัส
อ่านแต่เนื้อหา
ห้ามดูรูปภาพครับ
555
ขอบคุณคุณ tuknarak
มากครับ
มองผ่านๆไปเลยครับ
555
ขอบคุณพี่ Nui
ไปแจ้งพี่ในบันทึกและเมล์แล้วครับ
ดร.ธวัชชัย ทดลองใส่โฆษณาครับ
ลองอ่านในนี้นะครับ
http://www.gotoknow.org/journals/135765
ขอบคุณครับ
ขอบคุณอ.ขจิตครับ
ขอชื่นชมการสอนแบบนี้ที่ช่วยให้เด็กสามารถนำไปใช้ได้จริงและจะกล้าพูดเพราะมั่นใจขึ้นได้เอง
หมายเหตุ- บันทึกหน้าโปรดหาภาพที่เด็ดกว่านี้มาใส่ด้วยนะครับ...
เผื่อจะช่วยเสริมภูมิต้านทานโรคเลือดกำเดาออกง่ายได้ 555
เป็นบันทึกที่หลากหลายสีสันแห่งความสุขจริงๆค่ะ...
หน้าเดิมๆ ของพี่กลับมาแล้ว ดีใจจัง ใช้ Ctrl+F5 ค่ะ
เห็นภาพสวยๆ เต็มตาแล้วละ ถ้าพี่ไปนอนอาบแดดมั่ง จะไปถ่ายรูปพี่มาลงบันทึกมั๊ยเนี่ย 5555
ขอบคุณพี่ใหญ่มากครับ
มีความสุขกับการทำงาน
ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างเลยครับ
ขอบคุณพี่เปิ้น
เด็กๆได้ฝึกภาษาจากประสบการณ์จริง
ได้พูดภาษาอังกฤษจริงๆครับ สนุกมากๆๆ
ขอบคุณพี่ Nui
มากครับ
ดีใจภาพกลับมาแล้วนะครับ
คงไม่กล้าถ่ายรูปมาครับ 555
ขอบคุณพี่ภาทิพ
น้องไปสุราษฯมา
แต่ไม่มีเวลาแวะหาพี่เลยครับ
เสียดายๆๆ
น่าสนุกจังเลยครับอาจารย์ แต่ก่อนผมกลัวค่าย Eng มาก เพิ่งมาได้เรื่องบ้างตอนทำงานนี่แหละ
น้าน ไง .... ว่าแล้ว ๕ ๕ ๕ ๕ ๕
ขอบคุณน้องปืน
หายไปนานมาก
สบายดีไหมครับ
ขอบคุณคุณหมอธิรัมภามากครับ
ว่าอะไรครับ อ้อ เลือดกำเดาไหลใช่ไหมครับ
555
Learning by doing และ Happiness for all จริงๆนะครับ ขอบพระคุณมากครับพี่ขจิต
ขอบคุณน้องดร.Pop
มากครับ
ได้เรียนรู้จากการทำกิจกรรมด้วยครับ
เด็กๆน่ารักดีครับ
เช็ดน้ำลาย เอ๊ย เช็ดเลือดซะครับ อาจารย์ 555
ขอบคุณอาจารย์ was ขอเช็ดน้ำลาย เอ้ย เช็ดเลือดกำเดาก่อนนะครับ
555
อืม กระบี่
ขอบคุณอาจารย์หมอ JJ มากครับ
รอบนี้ไปอบรมให้อาจารย์ที่ภูเก็ตแล้วต่อด้วยกระบี่ครับ
สวัสดีครับอาจารย์ขจิต
ผมเคยมาที่กระบี่ สถานที่ท่องเที่ยวสวยงาม
แต่ก็อดน้อยใจแทนคนไทยหลายๆคนไม่ได้
ดูเหมือนเขาไม่สนใจนักท่องเที่ยวชาวไทยสักเท่าไร
เขาให้ความสำคัญกับนักท่องเที่ยวต่างชาติมากกว่า
เด็กๆ และคุณครู น่ารักดี ค่ะ
คงได้ความกล้าในการคุยกับชาวต่างชาติมากขึ้นนะคะ
ขอบคุณลุงชาติ
เพราะเป้นเมืองท่องเที่ยวไงครับ
ขอบคุณพี่บุญมากครับ
เด็กๆได้ฝึกพูดมากเลยครับ
ขอบคุณคุณเพชรน้ำหนึ่ง
สู้ๆครับ
เด็กๆในโครงการคุรเพชร
เก่งนะครับ
ขอบคุณพี่ครูธนิตย์
นักเรียนได้ฝึกภาษากับชาวต่างชาติจริงๆเพราะแถวกระบี่หาชาวต่างประเทศได้ง่ายครับ
นักเรียนสะกิดให้ดูครับ
แต่ผมถ่ายรูป 555
ชอบตรงนี้มากเลยครับ
"นักเรียนมีความกล้ามากขึ้น"
การพูดภาษาอังกฤษ เท่าที่ฟังมา เขาว่าอยู่ที่กล้า หรือ ไม่กล้า นะครับ และก็ที่ทราบมาอีก ที่คนไทย ไม่กล้าพูดภาษาอังกฤษ ไม่ใช่เพราะกลัวฝรั่งครับ แต่กลัวคนไทยด้วยกันเองนี่แหละ ๕๕๕๕
ขอบคุณบันทึกประสบการณ์ที่เป็นประโยชน์ครับ
ขอบคุณท่านรองฯมากครับ
คนไทยกลัวคนไทยด้วยกันเองนะครับ
ในโครงการนักเรียนกล้าพูดกล้าถามมากกว่าเดิม
ถือว่าได้ประโยชน์มากเลยครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ตามมาชื่นชมค่ะ
ขอบพระคุณที่ไปเยี่ยมกันบ่อยๆนะคะ
ขอบคุณคุณเพชรที่แจ้งให้ทราบ
ไปแสดงความเสียใจแล้ว
สังขารไม่เที่ยงแท้จริงๆครับ
ขอบคุณพี่ณัฐรดา
มากครับ
ด้วยความยินดีครับ กำลังสรุปงานวิจัย โอโหตาลาย
5555 เลือดกำเดาไหลเพราะมีความสุขไม่เป็นไรครับอาจารย์
ทะเลสวย หาดทรายขาวนะครับ 555
ภาพ บางภาพ...ชวนติดตามจริงๆ 55
ภาพแรกได้อารมณ์มากครับ