2nd Class of T. Jenna
เมื่อวาน...ลืมอัพ
วันนี้...ก็เลยอัพกันลืม
(ที่จริง อัพไปแล้วรอบหนึ่ง แต่ข้อมูลเกินครึ่งหายไปไหนไม่รู้ เลยต้องมานั่งอัพใหม่ เซ็ง)
คาบที่แล้ว ผู้เขียน comment เรื่องการจัดกิจกรรมแบงานเดี่ยว (individual work) ไปว่าให้ทีเชอร์เจนนาทำเป็นงานกลุ่ม มาวันจันทร์นี้ ทีเชอร์เจนนาก็เลยจัดให้!!
ทีแรก ผู้เขียนก็คาดหวังว่าทีเชอร์เจนนาจะจัดงานกลุ่ม แต่ดันเป็นงานคู่ (pair work) ด้วยเหตุผลว่า "It'll be in the nest class" ถ้าถามว่า "มันโอเคมั้ย" ผู้เขียนคิดว่า "โอเคนะ" เพราะทุกสิ่งทุกอย่างต้องอาศัยการฝึกฝน ค่อย ๆ เป็น ค่อยๆ ไป ซึ่งตรงกับใจผู้เขียนอยู่แล้วว่า ไม่ได้รีบร้อนว่าต้อง perfect เลยตั้งแต่ชั่วโมงแรก (ซึ่งมันคัดค้านในใจอีกแล้วว่า แผนการจัดการเรียนรู้ที่พากันเขียนไว้ซะสวยหรู แต่...ใช้จริงป่ะ แล้วได้ผลจริงแบบในแผนฯ ป่ะ ไม่ได้ต่อต้าน แต่มันเอะใจ)
คาบนี้ ทีเชอร์ทบทวนการเรื่อง numbers กับ colors ซึ่งอยากจะกรี๊ดมากตอนที่ทีเชอร์เจนนาสอนอ่านเลข 1,111,111 (เลขหลักล้าน) ซึ่งคำอ่านมันยาวมากกกกกกกก...แค่ภาษาไทยก้ยังเหนื่อยแล้ว แต่นี่เป้นภาษาอังกฤษ โดยทีเชอร์เจนนาก็พูดคำอ่านที่ถูกต้องให้ฟัง แล้วก็ให้นักเรียนพูดตาม ถามว่า one million one hundred and eleven thousand one hundred and eleven เนี้ย!! นักเรียนทุกคนรู้หรือไม่ว่ามันหมายถึง one ตัวไหนบ้าง เลย comment เพิ่มไปว่า "ยูควรจะเขียนคำอ่านบนกระดานด้วยนะ ไม่ใช่แค่ say say say" ความหมายคือ ตอนที่ทีเชอร์เจนนาพูดคำอ่านนั้นน่ะ เหมือนนักเรียนจะพยายามออกเสียงให้เหมือน ซึ่งผู้เขียนไม่สามารถรู้ได้ว่า นักเรียนรู้หรือไม่ว่าคำนั้น ๆ สะกดว่าอย่างไร เพราะทีเชอร์เจนนาออกเสียง million แบบอเมริกันตอนใต้ (ถามหลังคาบ) เป็น มินเยี่ยน มินเลี่ยน ซึ่งไม่คล้ายกัน มิลเลี่ยน ที่คนไทยเราออกเสียงให้เข้าใจกันมาแต่ไหนแต่ไร (million อาจจะคล้าย volume ไหม?)
หลังจากช่วงทบทวน (review) จบลง ก็เข้าสู่ช่วง pair work ที่เกริ่นไว้แต่แรก ทีเชอร์เจนน่าให้นักเรียนจับคู่ฝึก dialogue ดังนี้
A: What is (green/yellow/purple)?
B: .......... is (green/yellow/purple).
เอาล่ะสิ!! นักเรียนคู่หนึ่งด้านหลัง คนหนึ่งกดไอโฟน อีกคนกำลังเขียนคำตอบ พอเห็นผู้เขียนจ้องมองอยู่ ก็เลิกกดด้วย "ความกลัว" เพราะทางโรงเรียน (และหลาย ๆ โรงเรียนห้ามเรื่องนี้อยู่แล้ว) ทันใดนั้น หันมาถามครูว่า "ครู...องุ่น สะกดว่าไง เกร๊บ ใช่ป่ะ" ครูเลยตอบไปว่า "มีไอโฟนใช่ป่ะ มีเน็ตมั้ย" ตอบครู "ไม่มีค่ะ" (ไม่มีประโยชน์เลยจริง ๆ ) ก็เลยบอกให้ถามทีเชอร์เจนนา นักเรียนสองคนนี้กว่าจะสื่อสารให้ทีเชอร์เข้าใจว่า พวกเธอต้องการความช่วยเหลือนะ ก็ปาเข้าไปประมาณเกือบ 5 นาที เพราะมัวแต่ "โบกมือ" แล้วไปพ่วงกับจังหวะที่ทีเชอร์เจนนาถามว่า "Anyone understands what I say?" พวกเธอทั้งสองก็ยกมือค้าง "Who needs help?" พวกเธอก็ยังยกค้างไว้อยู่ จนได้บอกว่า "เธอก็เรียกครูเขามาสิ" พวกเธอก็เลย "กวักมือ" เรียก (ละเหี่ยใจ)
พอทีเชอร์เจนนามาถึง ก็ให้ถามเอง โดยสังเกตดูว่า นักเรียนก็สื่อสารภาษาอังกฤษได้นะ กล่าวคือ "เกร๊บ เกร๊บ" ทีเชอร์เจนนาบอก "gift" เสียง /f/ กับ /t/ ชัดมาก กว่าจะถูกคำว่า grape ก็นานอยู่ แต่มันแสดงให้เห็นว่า "นักเรียนพวกนี้พูดภาษาอังกฤษได้นะ แต่ไม่กล้าพูด" อาจเป็นเพราะครูนั่งอยู่ในห้อง หรืออาจะเป็นเพราะอะไรก็ตามแต่ (ปัญหาในการวิจัยในชั้นเรียนมาแล้วอิอิ)
อาทิตย์หน้า คิดว่าคงจะได้เห็นทีเชอร์เจนนา organize งานกลุ่มให้ดู....pcoming next!
รัชพล มาลาศิลป์
21 พ.ค. 2557
ความเห็น (5)
ตอนนี้อยู่ภูเก็ต
คิดภาพเจนนา ไม่ถูกคนไหนครับ
ถ้านักเรียนสามารถใช้โทรศัพท์เช็คคำศัพท์ได้ก็ดีนะครับ
แต่ต้องฝึกเขาใช้
ขอบคุณมากๆที่เขียนให้อ่าน
คาดว่าคงมีโอกาสได้พบกันครับ
ปล คนไหน เจนนาครับ
จำได้ว่าเหมือนเคยเจออาจารย์แถวม ราชภัฎบุรีรัมย์ใช่ไหมครับ
Jenna เพิ่งมาได้ไม่ถึงเดือนครับ
ผมก้เพิ่งบรรจุเดือนนี้ครับ แต่ก่อนเคยทำงานที่ มรภ บร ครับ
มิน่าละคิดอยู่ว่าเคยเห้นที่บุรีรัมย์
ขอบคุณที่จำผมได้ครับ
ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นน้องใหม่ในวงการด้วยครับ :)