ผู้ทรงสิทธิในการมีสุภาพดี

      สุขภาพดีคือการมีสุขภาพกาย สุขภาพจิตและสวัสดิภาพทางสังคม อยู่ในสภาพดี   สิทธิในการมีสุขภาพดีนั้นเป็นสิทธิที่ได้มีการรับรองให้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยปีพุทธศักราช2550 หมวด3 สิทธิและเสรีภาพของปวงชนชาวไทย ในส่วนที่ ๙ ว่าด้วยสิทธิในการได้รับบริการสาธารณสุขและสวัสดิการจากรัฐมาตรา 51 บุคคลย่อมมีสิทธิเสมอกันในการรับบริการทางสาธารณสุขที่เหมาะสมและได้มาตรฐาน และผู้ยากไร้มีสิทธิได้รับการรักษาพยาบาลจากสถานบริการสาธารณสุขของรัฐโดย ไม่เสียค่าใช้จ่าย บุคคลย่อมมีสิทธิได้รับการบริการสาธารณสุขจากรัฐ ซึ่งต้องเป็นไปอย่างทั่วถึงและมีประสิทธิภาพ บุคคลย่อมมีสิทธิได้รับการป้องกัน และขจัดโรคติดต่ออันตรายจากรัฐอย่างเหมาะสม โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย และทันต่อเหตุการณ์

     กรณีของ “น้องผักกาด” อายุประมาณ ๘ ปี ซึ่งอยู่ในความดูแลของโรงพยาบาล พบ จังหวัดตา ซึ่งตกเป็นคนด้อยโอกาสเพราะประสบปัญหาความพิการจนไม่อาจดำเนินชีวิตได้ดังปกติ และยังประสบปัญหาความไร้รัฐโดยสิ้นเชิง พร้อมไม่ได้รับความช่วยเหลือทางด้านสาธารณสุขอันเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของหลักสิทธิมนุษยชน

      ตามหลักปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน

ข้อ25(1) ทุกคนมีสิทธิในมาตรฐานการครองชีพอันเพียงพอสำหรับสุขภาพและความอยู่ดีของตนและของครอบครัว รวมทั้งอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และการดูแลรักษาทางการแพทย์ และบริการสังคมที่จำเป็น และมีสิทธิในหลักประกันยามว่างงาน เจ็บป่วย พิการ หม้าย วัยชรา หรือปราศจากการดำรงชีพอื่นในสภาวะแวดล้อมนอกเหนือการควบคุมของตน[2]

แม้น้องผักกาดจะมีปัญหาทางสถานะบุคคล แต่น้องผักกาดไม่สามารถเข้าถึงกองทุนหรือได้รับความช่วยเหลือได้อย่างเต็มที่ ซึ่งการได้รับการรักษาพยาบาลตามสิทธิในการมีสุขภาพดีที่เป็นสิทธิมนุษยชนที่มนุษย์ทุกคนควรจะได้รับ ถึงแม้น้องผักกาดยังโชคดี ที่มีภาคประชาสังคมให้การสนับสนุน ซื้อหลักประกันสุขภาพตามมติของคณะรัฐมนตรี แต่กระนั้นน้องผักกาดควรได้รับปฏิบัติอย่างเท่าเทียมปราศจากการเลือกปฏิบัติ และเข้าถึงบริการสาธารณสุขอันเป็นสวัสดิการของรัฐอย่างทั่วถึง

อ้างอิง

ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ค้นหาวันที่ 15 พค 2557 http://www.mfa.go.th/humanrights/images/stories/book.pdf