ชีวิตที่พอเพียง : ๒๑๔๘. จากเขาสู่ทะเลใน ๔๘ ชั่วโมง (จากเชียงใหม่ไปจันทบุรี)


          จากควงสาวขึ้นสวรรค์ สู่เดียวดายที่ชายทะเล

          วันที่ ๒๕ - ๒๖ มีนาคม ๒๕๕๗ ผมไปจังหวัดจันทบุรีกับคณะวิจัย Teacher Coaching ของ สกว. เราออกจาก สกว. เวลาเกือบ ๘ น. ด้วยรถตู้ ไปทางมอเตอร์เวย์ ออกถนน AH 123 จากชลบุรีไปอำเภอแกลง แล้วไปตามถนน AH 123 (สุขุมวิท) ไปยังจุดนัดพบคือร้านก๋วยเตี๋ยวหมูเลียงพระยาตรัง โดยเมื่อถึงสามแยกคลองทรายก็เลี้ยวขวาเข้าถนน ๓๔๙๓ ไปจนถึงแยกตากสิน ก็เลี้ยวขวาเข้าถนน ๓๑๕๓ (ถนนพระยาตรัง) ไปประมาณ ๒๐๐ เมตร ก็ถึงร้าน ซึ่งอยู่ทางขวามือมีป้ายขนาดใหญ่ที่หน้าร้าน ร้านนี้ก๋วยเตี๋ยวอร่อยสมคำเล่าลือ และน้ำคั้นดอกอัญชัญบีบส้มจี๊ดก็อร่อย แถมขนมถ้วยก็อร่อยอีก

          เป็นสุนทรียะทางปากและลิ้น

          เมื่อเลยสามแยกอำเภอแกลงมาหน่อยเดียว รถแล่นผ่านป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ มีรูป ผบ. ตร. กับนายตำรวจอีกคนหนึ่ง และมีข้อความว่า ตำรวจเป็นมิตรกับประชาชน ผมเอ่ยกับ ดร. สุธีระ ที่นั่งอยู่ข้างหลังว่า ป้ายนี้สื่อความหมายอะไร ทำไมประเทศที่เจริญแล้วเขาไม่มีป้ายแบบนี้ทำไมตำรวจต้องโฆษณาว่าตนเป็นมิตรกับประชาชน เป็นที่เฮฮาแก้เหงากันได้

          เป็นอุจาดทางตา และสมอง

          หลังอาหารเที่ยง เราไปเยี่ยมชมโรงเรียนวัดเนินยาง (ประยูรราษฎร์วิทยาคาร) ที่ผมติดใจป่าต้นยางนาในบริเวณโรงเรียน และโรงเรียนแหลมสิงห์วิทยาคม

          ได้ชื่นใจที่เห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ ในวงการศึกษา

          แล้วจึงเดินทางไปที่พักคือเจ้าหลาวทอแสง รีสอร์ท ที่ผมเคยมาพักและเล่าไว้ที่ , ระหว่างทางเราแวะชมวิวและถ่ายรูปที่ สะพานตากสินมหาราช หรือสะพานแหลมสิงห์ วิวที่แปลกตาจากเมื่อ ๕ ปีก่อนคือ กระชังเลี้ยงสัตว์น้ำที่สร้างกันอย่างเป็นระเบียบสวยงาม

          เป็นจักษุสุนทรียะ

          ผมได้พักที่บังกะโลหมายเลข C66 อยู่ติดทะเล แถมยังมีเก้าอี้นั่งหน้าบังกะโล รับลมและฟังเสียงคลื่น ตอนกินอาหารเย็น เวลาประมาณ ๑ ทุ่ม อากาศดีลมเย็นสบาย หาดเจ้าหลาวเป็นหาดที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย เพราะหาดกว้าง และทรายสีสวย คือออกสีแดง

          ผมเตรียมตัวเต็มที่ ที่จะไปนอนฟังเสียงคลื่น แต่เอาเข้าจริง บังกะโลที่เจ้าหลาวทอแสงรีสอร์ทสร้างดีมาก เก็บเสียงได้มิดชิด ไม่ได้ยินเสียงคลื่นเลย ทั้งๆ ที่ช่วงนี้น้ำขึ้นมาก

          เช้ามืดวันที่ ๒๖ มีนาคม ผมตื่นตั้งแต่ตีห้า ออกมานั่งทำงานและฟังเสียงคลื่นที่หน้าบังกะโลอย่างชื่นฉ่ำใจ ท่ามกลางลมที่โชยมาตลอดเวลา วิวเบื้องหน้าคือสวนสน(ทะเล) มะพร้าว และเตยทะเล ก่อนจะเป็นชายหาด และคลื่นกระทบฝั่ง

          หกโมงเช้า ฟ้าสาง เจ้าหน้าที่โรงแรมปิดไฟสนาม ทันใดนั้นเหล่านักดนตรีจั๊กจั่นก็เริ่มบรรเลงเพลงประสานเสียงทันที ผมจึงได้ฟังเพลงคลื่นซัดฝั่ง ประสานกับเสียงจั๊กจั่น ให้ความสดชื่นยิ่งนัก เป็นความสดชื่นจากธรรมชาติ จากความพอเพียง จากการฝึกสัมผัสทั้งห้า(หก) ให้ว่องไว ต่อสุนทรียะ

          ที่ชายหาด น้ำขึ้นมาเต็มตลิ่ง โดยมีร่องรอยบอกว่าน้ำกำลังเริ่มลง ผมออกเดินไปทางขาวมือเมื่อหันหน้าออกทะเล ชื่นชมและถ่ายรูปต้นไม้ริมตลิ่ง อันได้แก่ต้นเตยทะเล ที่งามทั้งราก (ค้ำยัน) ใบ และผล (ที่เมื่อสุกมีสีแสดแดง) ต้นจิกทะเล ต้นกระทิง และต้นอื่นๆ ที่ผมไม่รู้จักชื่อ แต่เมื่อกลับมาถามอาจารย์กู๋ ก็พบว่าต้นใบเขียวอ่อนเป็นพุ่ม ดอกสีขาวเล็กๆ ชื่อ ดอกรักทะเล

          เดินไปเรื่อยๆ ผ่านบ้านที่เป็น โฮมสเตย์ เดินไปเรื่อยๆ จนถึงบริเวณที่น่าจะเป็นที่สาธารณะ มีที่นั่งเล่น และที่ๆ น่าจะเป็นร้านขายของ แต่ลักษณะทิ้งร้าง และมีถนนเข้ามาได้ มีต้นไม่ใหญ่ร่มครึ้ม ได้เวลาใกล้ ๗ น. ผมจึงเดินกลับ ระหว่างทางสังเกตว่ามีขยะชิ้นใหญ่ๆ โดนคลื่นซัดเข้ามามากมาย เจ้าหน้าที่ของเจ้าหลาวทอแสงรีสอร์ทสองคนช่วยกันกวาด เก็บใส่ถุงดำเอาไปทิ้ง มีหญิงสาวมากวาดเก็บใส่ถังบนรถเข็น ผมเข้าไปสอบถาม ได้ความว่าขยะนี้มากับคลื่นเฉพาะฤดูนี้เท่านั้น ต้องคอยเก็บเอาไปทิ้งหรือเผา หน้าบ้านใครก็จัดการเก็บกวาดกันเอง ไม่มีเจ้าหน้าที่ของเทศบาลมาเก็บ

          ไปคราวนี้ไม่มีโอกาสชื่นชมความงามของเม็ดทรายที่ชายหาด เพราะตอนเช้าน้ำขึ้น ช่วงเที่ยงน้ำลงแดดจ้า ได้ไปถ่ายรูปแต่ไม่ได้พิจารณาชื่นชมเม็ดทราย สังเกตว่ามลภาวะที่เม็ดทรายชายหาดเพิ่มขึ้น ผมสังเกตว่าปูลมฝั่งจันทบุรี กับปูลมฝั่งระนองเรียงขุยทรายที่ขุดมาจากรูไม่เหมือนกัน ปูลมที่ระนองมีความเป็นศิลปินมากกว่า (เมื่อมองจากโลกทัศน์ของคน)

วิจารณ์ พานิช

๒๖ มี.ค. ๕๗


ในร้านก๋วยเตี๋ยวหมูเลียงพระยาตรัง


ประดู่ต้นนี้ดอกเป็นช่องามมาก


ผลงานแกะสลักผลไม้ของนักเรียนโรงเรียนบ้านมาบโอน


ดงยางที่โรงเรียนวัดเนินยาง


ระบบนิเวศบนยอดยาง


ความงามที่ใต้ต้นปรง โรงเรียนแหลมสิงห์วิทยาคม


แหลมสิงห์


กระชังเลี้ยงปลา ถ่ายจากสะพานแหลมสิงห์


หาดเจ้าหลาวยามเย็น


ดอกรักทะเล

ดอกรักทะเล


กอดอกรักทะเล


ใบหูกวาง


ปรงทะเลงามอย่างนี้เขาว่าต้นละเป็นแสน


สารภีทะเลหรือกระทิง


ขุยปูชายหาดจันทบุรี



ขุยปูชายหาดระนอง

หมายเลขบันทึก: 567057เขียนเมื่อ 30 เมษายน 2014 11:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน 2014 11:23 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ดูแล้วมีความสุข

ยังไม่มีโอกาสไปที่นี่เลยครับ

ผ่านไป ผ่านมาบ่อยมาก

ดอกประดู่สวยจังครับ เขาต้องเกิดมาแข่งกับดอกคูนนะครับอาจารย์

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท