โลกและชีวิต (129) : เมื่อผ่านมา จึงผ่านไป


เมื่อผ่านมา จึงผ่านไป
โลกกว้างใหญ่ ก็ใช่ไปไม่ถึง
ที่แสนสั้น แต่คืนวันอาจตราตรึง
แหละลึกซึ้งยาวนานตามกาลเวลา

ที่ยาวนานอาจแสนสั้นในชีวิต
ที่น้อยนิดอาจยิ่งใหญ่หลากหลายค่า
แต่ปลายทางที่ถากถางสร้างศรัทธา
ย่อมมิสอนให้เรา "ฆ่า" กาลเวลาระหว่างทาง

หมายเลขบันทึก: 566815เขียนเมื่อ 26 เมษายน 2014 18:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 เมษายน 2014 19:19 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

..แต่กับบางเรื่อง เราจำต้องฆ่าหรือลบมันออกไปจากกาลเวลาของชีวิต สิคะ

สุดยอดครับ เจ้าเวลา ;)...


ทำวันนี้ให้ดีเป็นที่สุด.....

อาจยื้อยุดกาลเวลาเอามาได้

พรุ่งนี้  ...  หรือว่าเวลาใด

อาจจะไม่...จริงแท้และแน่นอน

ครับ อ,ภูสุภา

.... ขระหนึ่ง ยิ่งจำกลับลืม
ยิ่งอยากลืม กลับ ยิ่งจำ....

ครคับ อ.Wasawat Deemarn

... โยนให้เวลา ได้คลี่คลาย....
ขณะหนึ่ง ก้คือปลอบโยนตัวเองไปพรางๆ
อ้างเวลา...ก็คือการปลอบประโลมตัวเอง ครับ 55

ครับ คุณมะเดื่อ

ชอบกลอนที่นำมาฝากมากครับ
ขออนุญาตนำมากล่าวซ้ำ ย้ำการจดจำ และเรียนรู้ของตัวเองอีกครั้ง.
.

ทำวันนี้ให้ดีเป็นที่สุด.....

อาจยื้อยุดกาลเวลาเอามาได้

พรุ่งนี้ ... หรือว่าเวลาใด

อาจจะไม่...จริงแท้และแน่นอน

ขอบคุณครับ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท