ฉบับที่ ๓๐ ยังยิ้มได้
คุณจำนงค์ แก้วนาวีเขียนเล่าประสบการณ์การทำงานบริการเลิกบุหรี่ ส่งมาที่ ศจย. เมื่อปี 2555 และได้รับการคัดเลือกจากคณะกรรมการให้นำเสนออยู่ในหนังสือ Story Telling จึงจะนำเรื่องของคุณจำนงค์ มาเล่าเสริมกำลังให้กับคนที่กำลังท้อแท้ในชีวิตและนำประสบการณ์การทำงานช่วยคนมาเผยแพร่ต่อไป
ยังยิ้มได้
โดยคุณจำนงค์ แก้วนาวี
พยาบาลวิชาชีพชำนาญการ ศูนย์เยียวยาฟื้นฟูสุขภาพจิต คลินิกเลิกบุหรี่
โรงพยาบาลโคกโพธิ์ จ.ปัตตานี
ดิฉันได้รับโทรศัพท์ว่างานเวชกรรมสังคมจะส่งให้คนไข้มาให้คำปรึกษาเรื่องบุหรี่
“อาเดะสูบบุหรี่ไหมคะ (อาเดะ เป็นภาษาอิสลามที่ใช้เรียกแทนผู้รับบริการซึ่งแปลว่าน้อง) ดิฉันถามหญิงตั้งครรภ์ที่มารับบริการ
“สูบค่ะ” เป็นคำตอบที่เป็นจุดเริ่มต้นของการดูแลและการให้บริการด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์
หญิงตั้งครรภ์มีประวัติ อายุ 19 ปี มีบุตรมาแล้ว 2 คน และนี้เป็นการฝากท้องครรภ์ที่ 3 ถูกบังคับให้แต่งงานมาแล้ว 2 ครั้ง มีลูกคนแรกและคนที่สองเมื่ออายุ 14 ปีและ 16 ปี ปัจจุบันอยู่กินกับสามีคนที่สอง และกำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่ 3 ดิฉันได้ฟังครั้งแรกรู้สึกตกใจมาก (แต่ก็ไม่แสดงอาการ) กับชีวิตที่ผ่านมาของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากเรียนหนังสือก็ไม่ได้เรียน อยากเล่นสนุกกับเพื่อนๆก็ทำไม่ได้ เพราะต้องรับบทกับการเป็นภรรยากับแม่ตั้งแต่ยังไม่จบชั้นประถมศึกษา ชีวิตในวัยเด็กตอนปลายและวัยรุ่นเป็นอย่างไร ไม่รู้จัก ทุกวันนี้ยังโกรธพ่อแม่อยู่ตลอดเวลา ทุกคนทำลายชีวิตหนู แต่หนูก็ยังยิ้มได้เพราะหนูมีลูกที่ต้องดูแลให้เขาเป็นคนดี ชีวิตดำเนินมาถึงนี้แล้วก็ต้องดำเนินต่อไป
สามีคนแรกเลิกรากันไปเพราะไปติดยาเสพติด ส่วนสามีคนที่สองมีภรรยาสองคน ตนเองอยู่ในฐานะภรรยาคนทีสอง จึงได้รับความรักจากสามีไม่เต็มที่นัก ไม่มีความมั่นใจได้ว่าเขาจะดูแลลูกและตัวเองได้มากน้อยแค่ไหน ตลอดระยะเวลาที่รู้ตนเองว่าท้องมาฝากครรภ์คนเดียวตลอด ความรู้สึกเหงา ไม่มีกำลังใจ เครียด เริ่มเข้ามาในชีวิตทุกวัน ทุกวัน สามีกลับมาบ้านก็ทะเลาะกัน ไม่มีเงิน ไม่มีงาน จึงเป็นจุดเริ่มต้นให้พึ่งพาบุหรี่ เพื่อคลายเครียด “ตอนที่อาเดะตั้งท้องจนเลี้ยงลูก อาเดะรักลูกมากแค่ไหน พ่อแม่ก็รักอาเดะมากเช่นกัน ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นกับทุกคน แล้วอาเดะคิดว่าสิ่งที่พ่อแม่ทำอยู่ทุกวันนี้เพราะอะไร” ดิฉันถาม “ความรักหรือ แล้วทำไมชีวิตมันได้ผิดหวังอยู่ตลอดเวลา” อาเดะตอบแล้วน้ำตาไหล “ทุกคนไม่สามารถมองอนาคตได้ อยู่ที่ตัวเราทำวันนี้ได้ดีที่สุดมากน้อยแค่ไหนต่างหาก อาเดะเก่งมากเลยรู้ไหม ที่อายุแค่นี้สามารถทำสิ่งดีๆได้ตั้งหลายอย่าง เป็นลูกที่ดี เป็นภรรยาที่ดี รวมทั้งเป็นแม่ที่ดี และสามารถยืนอยู่ได้ถึงทุกวันนี้ ทั้งๆที่ชีวิตมีแต่ปัญหาให้ยุ่งยากลำบากใจ แต่อาเดะก็ผ่านมันมาได้” ดิฉันให้กำลังใจ “ไม่เคยมีใครชมหนูขนาดนี้เลยนะคะ” อาเดะพูดและยิ้มไปด้วย
“แล้วสูบบุหรี่วันละกี่มวนคะ” ดิฉันถาม “วันไหนเครียดก็สูบ วันละมวนสองมวนเอง วันไหนไม่เครียดก็ไม่สูบ” อาเดะตอบ ดิฉันก็ได้บอกถึงโทษของบุหรี่ที่มีต่อหญิงตั้งครรภ์ รวมทั้งให้คำแนะนำว่า เวลาเครียดแล้วอยากสูบบุหรี่ขึ้นมา ให้ดื่มน้ำเย็นๆ ไปอาบน้ำ แปรงฟันหรือกินของเปรี้ยวแทนการสูบบุหรี่ ทั้งเราและลูกก็จะปลอดภัยจากพิษภัยของบุหรี่ และให้กำลังใจว่าอาเดะต้องเลิกสูบบุหรี่ได้เพราะระดับการติดนิโคตินอยู่ในระดับน้อยมาก รวมทั้งให้ข้อคิดกลับไปคิดเป็นการบ้านว่า “อาเดะรักลูก หรือว่ารักตนเอง” “เวลาเราเครียดลูกก็เครียดด้วย แล้วเวลาลูกเครียดลูกบอกอาเดะไหมว่าอยากสูบบุหรี่ เป็นกำลังใจให้นะ” ดิฉันพูดทิ้งท้าย
หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ ดิฉันได้โทรติดตาม และได้ทราบว่า อาเดะได้เลิกสูบบุหรี่แล้ว และได้ไปขอโทษแม่และได้ช่วยแม่ทำกะทิขาย และอาเดะได้บอกอีกว่า หนูจะพึ่งพาตนเอง หลังจากที่คลอดแล้วจะช่วยแม่ขายกะทิแล้วนำเงินที่ได้มาเลี้ยงลูก เพื่อลดความเครียด และไม่กลับไปสูบบุหรี่อีก ดิฉันก็ยังติดตามทุกเดือนเมื่อมาฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลจนอาเดะคลอด ที่น่าตกใจคือ อาเดะคลอดลูกบนรถ แต่ลูกและแม่ก็ปลอดภัย ดิฉันจึงโทรตามให้อาเดะพาลูกมาฉีดวัคซีนและตรวจร่างกายแม่ว่าปลอดภัยไหม และที่ทำให้ดิฉันยิ้มได้ ก็คือ ภาพของพ่อ(สามี)อุ้มลูกมาโดยมีอาเดะเดินตามมาติดๆ ดิฉันยิ้มและจับมืออาเดะ “พี่ขอบคุณมากนะ เห็นไหมหนูรักลูก ลูกหนูปลอดภัย หนูยังยิ้มได้ เพราะหนูเป็นแม่ที่ดีได้ และหนูก็ยังยิ้มได้ เพราะหนูทำวันนี้ดีที่สุดแล้ว”
ปัจจุบัน อาเดะคนนี้เลิกสูบบุหรี่อย่างต่อเนื่อง และมีอาชีพขายกะทิเป็นของตนเองโดยมีแม่ช่วยเลี้ยงลูกทั้ง 3 คน และพาลูกคนเล็กอายุ 2 เดือนมาฉีดวัคซีน มาเจอดิฉัน แล้วพูดว่า ...พี่หนูยิ้มได้และหนูก็ทำให้ลูกหนูยิ้มได้ด้วย
ตราบใดที่ยังมีความหวังและกำลังใจ ก็ทำให้มีเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นมาสู้กับอุปสรรค !!
เผยแพร่บนเว็บไซต์ : http://www.trc.or.th/th/2013-01-02-16-08-37/2012-12-04-23-30-59/362-2012-12-04-23-44-36.html
17 เม.ย.57
ความเห็น (3)
ผมรู้สึกแปลกใจมาก ที่หลายๆคนเลิกบุหรี่ไม่ได้ ผมเริ่มสูบบุหรี่มาตั้งแต่อายุ 18ปีและสูบเรื่อยมาสูบมากด้วย จนอายุ50ต้นๆก็เริ่มไอบ่อยๆ ไปหาหมอก็หลายครั้งแต่ละครั้งกินยาก็หายไปชั่วระยะไม่นานก็เป็นอีก ครั้งหลังหมอให้เอกเรย์ดู หมอบอกว่าปอดไม่ค่อยใส และผลการตรวจเสมหะก็ไม่มีเชื้อวัณโรค หมอแนะนำให้อดบุหรี่ ผมก็ตัดสินใจว่าต้องเลิก ผมเลิกได้เด็ดขาดตั้งแต่นั้นมาจนวันนี้เป็นเวลา 18ปีแล้ว ผมไม่เห็นมันยากเย็นอะไรเลย ตอนแรกๆเวลาอยากบูหรี่ก็อมยาอมโมตันชนิดที่เป็นแผ่นๆหักออกมาอม อยากบุหรี่เมื่อไหร่ก็อมยาอมทุกครั้งประมาณหนึ่งเดือนอยากบุหรีก็ไม่อมยาแล้วนานไปๆก็ไม่อยาก เดี๋ยวนี้ไม่อยากแล้ว เกลียดบุหรี่
ชื่นชมคุณ เครื่องหมาย ? คำถามเดี่ยว ที่เลิกบุหรี่ได้ด้วยตัวเองนะคะ
การเลิกบุหรี่ได้สำเร็จ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ความตั้งใจของตัวเองที่ทำให้เลิกได้เด็ดขาด เป็นกำลังใจให้คนที่กำลังเลิกบุหรี่ทุกคนค่ะ
ชื่นชมบทความดีๆค่ะ
คุณเครื่องหมาย ? คำถามเดี่ยว รูปนกสวยงามมากเลยค่ะ