สองขั้วอำนาจของการเมืองไทย

บนสถานการณ์บ้านเราขณะนี้ ประชาชนทั้งสองฝ่าย (ที่กำลังจะฆ่ากัน) มีความจริงจังและจริงใจมากเหมือน กัน ทั้งสองฝ่ายคิดไม่ต่างกันเลย คือผดุงความดี ทำลายความชั่ว และต่อต้านความไม่ดีเหมือนกัน ต้องมองอย่างให้ความยุติธรรม และเห็นอกเห็นใจกับประชาชนฝ่ายตรงข้ามด้วย ซึ่งเค้ามีความปรารถนาดีกับประเทศไม่แตกต่างไปจากเรา เพียงแต่ถูกหล่อหลอมความคิด ให้ตีความ สิ่งที่ดีแตกต่างกันเท่านั้นเอง เลยทำให้คิดว่าใครถูกใครผิด เพราะถ้าเรามองแบบแยกฝ่าย ตัวเองถูกอย่างเดียว และเพื่อนผิดอย่างเดียว เราจะไม่สามารถวิเคราะห์อะไรได้ และมองเห็นความเป็นไปของประเทศได้เลย

การผดุงความดี ไม่จำเป็นต้องใช้ความรุนแรง การเผชิญหน้า หรือการสร้างขั้ว ที่ทำให้ประชาชนต้องตกเป็นเหยือ การรั้นที่จะเผชิญหน้าต่อไป มันจะนำไปสู่ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือ การที่ทำให้ประเทศต้องแตกแยก และการสร้างรอยแผลทั้งสองขั้ว ที่ยากจะลบเลือน มันเป็นอุปสรรคอันใหญ่หลวง สำหรับการทำลายระบอบทักษิณอย่างจริงจัง การทำลายระบอบทักษิณ ไม่ใช่การลบล้างรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง หรือลบล้างประชาชนที่นับถือระบอบทักษิณ มันต้องใช้การพัฒนาแบบยั่งยืน การสร้างคุณภาพทางการศึกษา สร้างคุณภาพของประชาชน และปลูกจิตสำนึกที่ถูกต้องให้กับประชาชน แน่นอนมันต้องใช้เวลานาน ถึงนานมาก (มากกว่า 10ปี) แต่สิ่งที่จะได้คือความยั่งยืน ถาวร และสามารถทำลายระบอบทักษิณอย่างจริงๆ

อย่ามองว่าสิ่งที่พูด มันเป็นทฤษฎี ฝันไปเถอะ แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะผลสำเร็จในการกระทำอะไรก็ตาม มันต้องใช้เวลาที่เหมาะสมของมัน ตัวอย่างเช่น เราเรียนจบ ปริญญาตรี จะให้มันจบ ใน 3 วัน 7 วันได้ไหม มันต้องใช้เวลา เป็นเกือบ ยี่สิบปี ...ระบอบทักษิณก็คล้ายกัน...

ตอนนี้ประเทศไทยถูกแบ่งชัดเจนจากขั้วอำนาจ 2 ขั้ว นับวัน ยิ่งแยกชัดขึ้นๆ และก็มีพลังพอๆ กัน โดยฐานคิดที่ถูกฝังจากกระแสหลักที่ต้องการจะทำลายล้างซึ่งกันและ กัน ทำให้การแสดงออกต่างๆ ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง ต่างฝ่ายต่างประณามกัน มีความเลวสุดๆ ในความรู้สึกของฝั่งตรงข้าม และมีความดี มีคุณธรรมสุดๆ ในความรู้สึกของตัวเอง สาเหตุมาจาก การถูกฝังจากกระแสหลักที่ต่างกันคนละขั้วนั่นเอง ด้วยกระแสหลักที่ฝังอยู่ในสมอง จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของตรรกะจริง หรือพูดให้เข้าใจง่ายๆ คือนำเอากระแสหลักมาเป็นส่วนหนึ่งของตรรกะในการคิด เลยทำให้เกิดการหล่อหลอมให้เกิดการ นิยามความดี ความมีคุณธรรม และความชั่ว ในเรื่องเดียวกัน หรือสิ่งเดียวกัน หรือคนๆ เดียวกัน ต่างกัน และตัวอย่างที่ดีที่สุดในกรณีนี้คือ นายกทักษิณ ด้วยฐานคิดที่อาศัยตรรกะที่กล่าวข้างต้น ปรากฏว่า ฝ่ายหนึ่งเห็นเป็นวีรบุรุษ เป็นเทพบุตร ในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่ง เห็นเป็นทรราช

จริงๆ แล้วโดยความเห็นส่วนตัว การก่อม๊อบครั้งนี้ มุ่งโฟกัส ไปที่การทำลายระบอบทักษิณ ไม่น่าจะตรงประเด็นเท่าไรนะ ที่จริง ๆ น่าจะเป็นเรื่องการยกระดับประชาธิปไตยในประเทศไทยมากกว่า เรียกร้องให้ถูกจุด แก้ให้ถูกจุด เล่นตามเกมกติกา เพราะการที่เราทำอะไรที่ไม่เป็นไปตามเกมกติกา จะมีผลข้างเคียงหนักมาก ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกดดันกันมากๆ มันเป็นการบีบ ที่จะนำไปสู่การแตกแยก แต่ถ้าคิดว่าการยอมเสียพื้นที่ เพื่อสร้างโอกาสให้กับประชาธิปไตย จะได้เบ่งบานในพื้นที่ที่แคบลง กระนั้นก็ตาม ดิฉันก็ยังคงไม่แน่ใจว่าจะมีความเป็นประชาธิปไตยมากน้อยอย่างไร แต่ถ้าต้องการให้ประเทศเป็นปึกแผ่น และยอมอยู่ในกฏกติกา การใช้วิธีเผชิญหน้า ไม่น่าจะประสบผลสำเร็จอย่างแน่นอน อย่าลืมว่า ขณะนี้ทั้งสองขั้วอำนาจ มีพลังใกล้เคียงกัน การเผชิญหน้าจะต้องสูญเสียอย่างมากมาย เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ถอย สงสารแต่ประชาชนที่ตกเป็นเครื่องมือของขั้วอำนาจนั้นแหละ การปะทะก็จะรุ่นแรงอย่างแน่นอน

เคยวิเคราะห์เล่นๆ ไหมคะ หรือมัวแต่ประณามกันไปประณามกันมา ว่าฝ่ายตรงข้ามคิดผิดอย่างเดียว ฝ่ายตัวเองคิดถูกอย่างเดียว ต่างฝ่ายต่างมองไม่เห็นตัวเอง เลยทำให้ยากที่ปรองดองและแก้ปัญหาได้ และที่สำคัญ ถ้าเราสังเกต ที่ผ่านมาในอดีต ถ้าเกิดปัญหาอย่างนี้ จะมีการตั้งคนกลางมาไกล่เกลี่ย ในกรณีที่แยกขั้วอย่างชัดเจนอย่างนี้ ยากมากเพราะต่างฝ่ายต่างขาดการเชื่อใจซึ่งกันและกัน อย่าว่าแต่หาคนกลางเลย แค่ประชาชนธรรมดาทั่วไป ที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ยังหาที่ยืนตรงกลางไม่ได้เลยคะ

และนี่คือความคิดส่วนหนึ่งที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด การคิดอยู่บนฐานคิด ที่ต้องใช้ความอดทน อดกลั้น ไม่ใช้ความรุนแรง และการเผชิญหน้า อยากที่จะเห็นคนไทยชนะอย่างยั่งยืนและถาวร ยกระดับประชาธิปไตยในประเทศไทยอย่างสมบูรณ์ และมันไม่ใช่จะป้องกันได้แค่ระบอบทักษิณ แต่มันคือการยกระดับคุณภาพของประชาชน และคุณภาพของประเทศนั่นเอง