I don’t smoke : เรื่องเล่าจากต่างแดนตอนที่ 6

เรื่องเล่าจากต่างแดน  ตอนที่  ๖

(ส่งตรงจากประเทศอินเดีย)

I don’t smoke

โดย…ประดิษฐ์  นารีรักษ์

 

          การทำอะไรก็ตามถ้าเป็นครั้งแรกแล้ว แทบทุกคนมักจะมีอาการประหม่าขาดความมั่นใจ ตื่นเต้น เหงื่อออก หน้ามืด ตาลายหัวใจเต้นเร็วผิดปกติ บางคนต้องอาศัยยาดม ยาหม่องช่วยบรรเทาอาการตื่นเต้นทีเดียว และสำหรับคนที่เดินทางไปต่างประเทศเป็นครั้งแรกก็คงมีอาการไม่แตกต่างกันมากนักโดยเฉพาะเดินทางไปคนเดียวและใช้บริการสายการบินที่ไม่ใช่ของไทย ยิ่งถ้าภาษาอังกฤษไม่ดีแล้วยิ่งทวีคูณความตื่นเต้นเข้าไปอีกเป็นหลายเท่า คนที่เคยนั่งเครื่องคงจะพอนึกภาพออกนะครับ

          พอเครื่องออกจากสนามบินและบินอยู่ในระดับที่เหมาะสมพนักงานของสายการบินหรือชื่อที่เราคุ้นหูกันที่ว่าแอร์ฮอสเตสจะทยอยเข็นเครื่องดื่มนานาชนิดมาเสริฟผู้โดยสารบนเครื่อง แล้วแต่ผู้โดยสารจะเลือกดื่มสั่งได้หรือถ้าสั่งไม่ถูกใช้มือชี้เอาก็พอได้ไม่มีปัญหา จากนั้นสักพักบรรดาสาวแอร์จะเข้ามาถามผู้โดยสารว่าต้องการอาหารแบบไหนเพราะมนุษย์แต่ละส่วนของโลกจะกินอาหารไม่เหมือนกัน  บางคนก็กินเฉพาะพืชผักบางพวกก็ทั้งผักและเนื้อจะขอเล่าประสบการณ์ของเพื่อนผมคนหนึ่งซึ่งกล้าหาญชาญชัยมากที่    บินเดี่ยว โดยสายการบินอินเดียนแอร์ลายท์สู่เมืองเชนไน เป็นครั้งแรก ในชีวิตเพราะในตอนนั้นสายการบินไทยยังไม่เปิดให้ บริการและเพื่อนของผมคนนี้สมัยนั้นภาษาอังกฤษก็แบบ snake snake fish fish (งูๆ ปลาๆ) แต่ก็พอก้อมแก้มไปได้ yes, no, o.k.

          พอดื่มเบียร์ไปได้สักพัก พนักงานแอร์เดินเข้าถามว่า “Are you a vegetarian or nonvegetarian?” (คุณกินมังสวิรัติหรือไม่ใช่มังสวิรัติ) เพื่อนก็ได้แต่แสยะยิ้ม เพราะไม่เข้าใจว่าเขาถามอะไร แต่เพื่อไม่ให้เสียฟอร์มของความเป็นไทยจึงตอบเป็นภาษาอังกฤษว่า Yes สาวแอร์ก็ได้แต่ยิ้มแล้วเดินจากไป สักพักเจ้าแม่คนสวย เดินผ่านมาอีกแล้วถามว่า Do you want fired chicken? (คุณต้องการไก่ทอดไหม?) เพื่อนก็ตอบเป็นภาษาอังกฤษด้วยความมั่นใจ พร้อมกับส่ายหน้าไปเป็นสัญลักษณ์ของการปฏิเสธว่า No, I don’t smoke. (ไม่ครับ ผมไม่สูบบุหรี่) สาวแอร์หน้าหวานคงเข้าใจแล้วว่า ไอ้นี้ไม่ได้แกล้งโง่แต่คงโง่จริงๆ สักพักน้องนางก็หยิบจานไก่ทอดให้พร้อมกับยิ้มที่มุมปากนิดๆ เพื่อนผมผู้น่าสงสารเหงื่อแตกพลั่ก ด้วยความเขินอาย แม้ว่าอุณหภูมิในเครื่องหนาวแทบจะต้องใช้ผ้าห่มพร้อมกับด่าตัวเองในใจว่า “ตูพูดผิดไปแล้ว!”

……………………………………………………

[wongkhan]

เคยเป็นบ่อยๆ ครับ (แต่เรื่องนี้อ่านแล้วขำมาก )