จากขยะที่ไร้ค่า....ก้าวสู่การพัฒนาชุมชน


จากขยะที่ไร้ค่า....ก้าวสู่การพัฒนาชุมชน

วันที่เอกกับนิดศิษย์เก่ามาหาครูหยินที่ทำงานพกพาลูกสาววัย   5 ขวบมาด้วย

ทันทีที่วีต้าเหลือบไปเห็นหมวกครูหยินที่สร้างจากซองน้ำยาปรับผ้านุ่ม

หนูน้อยชอบใจสวมใส่แล้วไม่ยอมถอด...หนูน้อยเริ่มพรรณนาว่า

เมื่อไหร่โตเป็นสาวแล้วจะมาเรียนกับครูหยินด้วยเพราะมีของสวยงามมากมายที่ผลิตจากขยะ...

จึงทำให้เขาอยากโตวันโตคืนจะได้มาเรียนทำหมวกกับครูหยิน

ในความสงสาร..วีต้า..ครุหยินจึงบอกว่า

ให้วีต้า..ไปเก็บขวดที่เป็นขยะภายในบ้านมาแลกกับหมวกครูหยิน

หนูน้อยรับปากเป็นมั่นเหมาะว่าจะต้องเก็บขยะมาส่งครูหยินให้ได้

.....................................................................................

  1. สัปดาห์ผ่านไป พ่อ แม่ โทรด่วนมารายงานว่า วีต้ามุ่งหน้า ตั้งมั่นวิ่งเก็บขวด

จนบ้านสะอาด และวิ่งไปเก็บบ้านคนอื่น ๆ จนเกลี้ยง...คนข้างเห็นแล้วสงสารจึงช่วยกันเก็บมาส่ง

ตอนนี้มีขยะประมาณ 10 กระสอบแล้ว   วีต้า เหยียบ แล้วแยกประเภทเป็นสอบ ๆ

เรียบร้อยแล้วจะมารับหมวก จากครูหยินครูจะว่างวันไหน จึงนัดวันจะมาส่งขวด

ในวันนี้ตอนบ่าย

                                              บันทึก 20  มีนาคม 2557

หมายเลขบันทึก: 564276เขียนเมื่อ 20 มีนาคม 2014 10:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 มีนาคม 2014 14:17 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

พรุ่งนี้พบกันนะจ๊ะ จะมาเรียนทำหมวกด้วยจ้ะ

เรียนคุณครูมะเดื่อ.....ครูหยินเก็บหมวกมาเผื่อคุณมะเดื่อแล้วจ้าแต่ว่า...ใบที่โชว์มีคนมารับไปแล้วเด้อค่ะ

ใบนี้ให้กับคุณครูมะเดื่อค่ะ

ดีจังค่ะ...หมวกเก๋ สร้างแรงบันดาลใจให้เยาวชน...

ขอขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีแบบพี่ใหญ่ที่ให้กำลังใจครูหยินมาตลอด ..และเป็นคนที่ครูหยินศรัทธาในความเก่งกล้า

มุ่งปรารถนาดีต่อสิ่งแวดล้อม มีใจเดียวกับครูหยินมาตลอด

ขอชื่นชมในสิ่งที่ครูหยินกำลังทำอยู่ เรื่องใกล้ตัวซึ่งทุกคนก็ทำได้

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท