ปิยวาจา

ปิยวาจา (วาจาจากปากผู้ชายคนหนึ่ง)

วันนี้เกิดเหตุการณ์สดๆ ร้อนๆ กับตัวเอง สืบเนื่องจากเมื่อเลิกงานก็ได้เดินทางกลับบ้าน และทางที่เรากลับบ้านและจะต้องขี่จักรยานยนต์ขึ้นไปจอดหน้าบ้านพัก (แบบว่าหน้าห้องแถวเรียงราย) ก็มีเพื่อนบ้านครอบครัวหนึ่งจอดรถขวางเส้นทางที่ตัวเองต้องขี่รถจักรยานยนต์ขึ้นมาเป็นประจำ ซึ่งเขาได้จอดรถยนต์แบบน่ากวนโทสะจริงๆ ในเมื่อเห็นว่าไปเส้นทางนั้นไม่ได้ก็เลยออมไปขึ้นอีกเส้นทางหนึ่ง (ไม่แน่ใจว่าในขณะนั้นตนเองได้พูดอะไรออกไปด้วยหรือเปล่า สบถคำพูดหนึ่งหรือไม่ ) เมื่อจอดรถเสร็จเรียบร้อยเตรียมเปิดประตูเข้าบ้าน ครอบครัวที่จอดรถขวางทางก็พูดออกว่ามา "พูดอะไรผมได้ยินนะ (เราก็งงๆ เอเราพูดอะไรหรือ) และเขาพูดต่อว่าทางมันขึ้นได้" เราก็มองย้อนกลับไปดูแล้วว่ามันจะขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อคุณจอดรถขวางทางซะเต็มเช่นนั้น และจะให้ออกหน้ารถคุณแล้วขี่ขึ้นมานะคงจะขี่ขึ้นมาได้ เพราะรถมันต้องใช้แรงส่งกำลังในทางขี่ขึ้นเนินแล้วละ เป็นอันว่าเราก็นิ่งๆ ไปไม่ได้พูดอ่ะไร ครอบครัวนั้นก็ขับรถยนต์ออกไป และเมื่อตกค่ำประมาณสามทุ่มครอบครัวนั้นก็เดินทางกลับมา เราอยู่บ้านพี่ข้างบ้านคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นในครอบครัวกล่าวพูดขึ้นว่า แม่ผมอยู่บ้านนะจะพูดอะไร เราก็งงๆ อีก เอเราพูดถึงแม่เขาอย่างไรตอนไหนหรือก็เปล่านี้ เขายังคงพูดอีกแม่ผมอยู่บ้านนะไม่ได้อยู่นี่ พูดอยู่สามเที่ยว เราก็เลยตอบกลับไปว่าเราไม่ได้พูดถึงแม่คุณนะ ชี้แจงแล้วผู้ชายคนนั้นยังพูดเช่นนั้นอีก ก็เลยตอบกลับอีกนิดว่าแล้วแต่อาจารย์ถ้าคิดว่าเราพูดเช่นนั้นเพราะเราเองไม่ได้พูด  เรายังจำได้ว่าเราไม่ได้พูดเช่นนั้นจริง ถ้าคิดว่าเช่นนั้นก็แล้วแต่เขาจะคิดในเมื่อได้ชี้แจงแล้ว เราก็จะถือว่าเป็นเพียงเสียงลมที่มากระทบความคิดให้คนที่มีจิตใจคิดไม่ดีคิดเช่นนั้น  (คำสบถบางคำอาจดูหรือฟังแล้วคิดว่าใครไปว่ากล่าวแม่เจ้าของกระมังหรือกระไร) ดังนั้นขอให้ฟังให้ดีก่อน ก่อนที่จะพูดอะไร "ผู้ชายปากร้าย" แบบนี้ในสังคมมีเยอะ  ดังนั้นจึงคิดเสียว่า เราไม่ได้พูดเขาหาเรื่องเองก็ปล่อยไปถือเสียว่าเป็นเสียงนกเสียกา หรือเสียงหมามันมาเห่าหอนขอสาดน้ำให้ทานตัวมันเอง....สรุปได้ว่าเรื่องนี้เปรียบดังเช่น(หนทางที่เราเดินมีขวางหนามมาทิ่มตำที่เท้าในเย็นวันนี้นิดหนึ่ง)....หวังว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันที่สดใส

หรืออีกนัยหนึ่งคือ  ...เราควรนำหลักการใช้ปิยวาจา นำมาใช้ให้ถูกต้องถูกเวลา และกาละเทศะ ความสงบ สยบความเคลื่อนไหว