วันที่ 4 ของอาทิตย์ที่ 10
ชีวิตเคลื่อนไปรวดเร็วมาก เจอความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่า ไปข้างหน้าแล้วลืมข้างหลัง
จิตลืมง่าย ลืมแบบสนิทเลย ไม่ใช่หมดนะ พอมีเหตุมันก็ฟุ้งขึ้นมา คือ เก่า
สองสามวันนี้มีอะไรเกิดขึ้น เยอะ แต่สิ่งๆหนึ่งที่ได้เรียนรู้คือ ใจ ที่มีเสียงดังย้ำกับตนเองว่า เอาไงเอากัน ว่าไงว่าตามกัน
สุดท้ายครูบาอาจารย์ก็พาทำเหมือนเดิม แม้จะฝืน. แต่ก็ดำรงอยู่ ตามหน้าที่
วันนี้รู้สึกข้างในปะทุเกิดโทสะง่าย อย่างนี้ครูจึงเมตตาให้ได้ฝึกก่อนเจอของจริง
หลายเรื่องที่เข้ามากระทบทำให้คิดถึงคำว่า. รับผล เพราะนิสัยแบบนี้ คำพูดประมาณนี้
ประชดขอแค่ได้พูด ประมาณนี้ เมื่อก่อน ชอบทำ เศร้าเหมือนกัน แต่ไม่มีใครอยู่เหนือกรรม
เช้าไปจังหัน หลวงพี่เมตตาฝากโทรศัพท์เครื่องเก่ามาให้แม่
ที่บ้านมีอะไรให้ทำเยอะเหมือนกัน สิ่งที่เรามีจำกัดคือ เวลา ถ้ามัวตะลุมบอลทำ ทำ ทำ
โดยไม่คิดให้ถี่ถ้วน มันอาจจะเสียเวลา เสียทรัพย์ได้ง่ายมาก นี่คือสิ่งที่ย้ำกับตนเอง
ทำอะไร รีบทำ แต่อย่าลืม. คิดให้รอบอย่างที่ครูสอน ข้อจำกัดมีมาก
หยิบมาพิจารณาร่วมด้วย สิ่งที่ต้องทำ สิ่งที่อยากทำ สิ่งที่คุ้มทุน
สุดท้ายกว่าจะเข้าวัดก็มืดจนได้ ครูเมตตารอ จนหนูเข้าที่พักจึงค่อยกลับ ครูเมตตาเปิดโอกาสให้ทำอะไรเต็มที่เสมอๆเเละให้เรียนรู้เอา
คอมยังแก้ไขไม่ได้ แต่เตรียมแผนสอง ผ่าน iPad ปัญหาคือ ยังเอาเพลงเข้าไม่สำเร็จ แต่มันต้องมีทางซินะ ย้ำกับตนเอง
ไม่มีความเห็น