ทำไม...จึงเลือกอาชีพครู
"ลูกตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม...ที่จะเป็น ครู”
แม่เอ่ยปากถาม หลังจากที่ทราบว่าผมจะสอบบรรจุเข้าเป็น 'ครู'
"ครับแม่...แม่จะได้มี 'ทายาทอสูร' คนต่อไปไงครับ"
ผมกระเซ้า แต่แม่กลับทำหน้าจริงจังไม่ยอมเล่นด้วย
“นี่แม่พูดจริงนะ.. แม่อยากให้ลูกคิดให้ดี ...ก่อนที่ลูกจะตัดสินใจเป็น 'ครู' "
"โอ้โห... ทำไมแม่ต้องจริงจังขนาดนั้นด้วยล่ะครับ แค่ผมจะสอบบรรจุแค่เนี๊ยะ ยังไม่รู้ผลเลยนะครับแม่"
ผมแกล้งโวยวายเมื่อเห็นแม่ทำหน้าดุ แต่แม่ได้กล่าว 'คำสอน' ที่ผมจดจำไปตลอดชีวิต
"ลูกจำ 'คำแม่' ไว้นะ... เมื่อลูกตัดสินใจเป็น 'ครู' ลูกจะต้องเป็น 'ครู' ไปตลอดชีวิต"
แม่หยุดชั่วครู่แล้วพูดต่อไปว่า...
"เพราะเมื่อมีคนเรียกลูกว่า 'ครู'
นั่นก็หมายความว่า เขา 'ยอมรับและศรัทธา' ในตัวลูก
ลูกคือผู้ที่จะ 'ชี้นำ' ให้เขาเดินต่อไปในทางเดินชีวิต
'คำสอน' ของลูกจะถูก 'จดจำและบันทึก' ไว้นานแสนนาน
เขาจะไม่โกรธ ไม่เกลียด ลูก
แม้ว่า... ลูกจะ 'ตี' เขาจนต้องร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
ตรงกันข้าม เขาจะจดจำมันไว้ดั่งเป็น
'ร่องรอยแห่งความปรารถนาดี' ที่เขาได้รับจากลูก
เขาจะ 'เคารพและศรัทธา' ต่อลูก...
ทั้งนี้ไม่ใช่เพราะ...อายุของลูก
ไม่ใช่เพราะ...ทรัพย์สินเงินทองของลูก
ไม่ใช่เพราะ...ประกาศนียบัตรของลูก
แต่เพราะ...ความเป็น 'ครู' ของลูกเท่านั้น!
วันข้างหน้า...หากลูก ลาออกจากอาชีพ 'ครู' ไป
'ใบลาออก' ของลูกจะมีผลตามกฎหมายเท่านั้น
แต่จะไม่มีผลใดๆต่อ 'ลูกศิษย์' ของลูกเลย
ทั้งนี้ก็เพราะ...สำหรับพวกเขาแล้ว
ลูกคือ 'ครู' ของพวกเขา... ไปตลอดชีวิต"
แล้วแม่ก็ส่งบทกวีให้อ่าน
บทกวีที่ผม จดจำไว้ตลอดชีวิตการเป็น ‘ครู’ ของผม
ครูคือผู้ถึงแล้ว ความงาม
ครองจิตอยู่ทุกยาม เที่ยงแท้
ครองกายบ่ทำทราม ใฝ่ต่ำ นาพ่อ
พลั้งพลาดบ่อาจแก้ กลับได้ คำ “ครู”
แม่เอ่ยปากถาม หลังจากที่ทราบว่าผมจะสอบบรรจุเข้าเป็น 'ครู'
"ครับแม่...แม่จะได้มี 'ทายาทอสูร' คนต่อไปไงครับ"
ผมกระเซ้า แต่แม่กลับทำหน้าจริงจังไม่ยอมเล่นด้วย
“นี่แม่พูดจริงนะ.. แม่อยากให้ลูกคิดให้ดี ...ก่อนที่ลูกจะตัดสินใจเป็น 'ครู' "
"โอ้โห... ทำไมแม่ต้องจริงจังขนาดนั้นด้วยล่ะครับ แค่ผมจะสอบบรรจุแค่เนี๊ยะ ยังไม่รู้ผลเลยนะครับแม่"
ผมแกล้งโวยวายเมื่อเห็นแม่ทำหน้าดุ แต่แม่ได้กล่าว 'คำสอน' ที่ผมจดจำไปตลอดชีวิต
"ลูกจำ 'คำแม่' ไว้นะ... เมื่อลูกตัดสินใจเป็น 'ครู' ลูกจะต้องเป็น 'ครู' ไปตลอดชีวิต"
แม่หยุดชั่วครู่แล้วพูดต่อไปว่า...
"เพราะเมื่อมีคนเรียกลูกว่า 'ครู'
นั่นก็หมายความว่า เขา 'ยอมรับและศรัทธา' ในตัวลูก
ลูกคือผู้ที่จะ 'ชี้นำ' ให้เขาเดินต่อไปในทางเดินชีวิต
'คำสอน' ของลูกจะถูก 'จดจำและบันทึก' ไว้นานแสนนาน
เขาจะไม่โกรธ ไม่เกลียด ลูก
แม้ว่า... ลูกจะ 'ตี' เขาจนต้องร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
ตรงกันข้าม เขาจะจดจำมันไว้ดั่งเป็น
'ร่องรอยแห่งความปรารถนาดี' ที่เขาได้รับจากลูก
เขาจะ 'เคารพและศรัทธา' ต่อลูก...
ทั้งนี้ไม่ใช่เพราะ...อายุของลูก
ไม่ใช่เพราะ...ทรัพย์สินเงินทองของลูก
ไม่ใช่เพราะ...ประกาศนียบัตรของลูก
แต่เพราะ...ความเป็น 'ครู' ของลูกเท่านั้น!
วันข้างหน้า...หากลูก ลาออกจากอาชีพ 'ครู' ไป
'ใบลาออก' ของลูกจะมีผลตามกฎหมายเท่านั้น
แต่จะไม่มีผลใดๆต่อ 'ลูกศิษย์' ของลูกเลย
ทั้งนี้ก็เพราะ...สำหรับพวกเขาแล้ว
ลูกคือ 'ครู' ของพวกเขา... ไปตลอดชีวิต"
แล้วแม่ก็ส่งบทกวีให้อ่าน
บทกวีที่ผม จดจำไว้ตลอดชีวิตการเป็น ‘ครู’ ของผม
ครูคือผู้ถึงแล้ว ความงาม
ครองจิตอยู่ทุกยาม เที่ยงแท้
ครองกายบ่ทำทราม ใฝ่ต่ำ นาพ่อ
พลั้งพลาดบ่อาจแก้ กลับได้ คำ “ครู”
คำสำคัญ (Tags): #ครู
หมายเลขบันทึก: 564053เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2014 12:21 น. ()ความเห็น (4)
ครู มาจาก คุรุ แปลว่าผู้นำจิตวิญญาณ ผู้เป็นครูจำต้องมีจิตวิญญาณของความเป็นครู
...."รักผองชน"คุรุเน้น............แนะสอน
ต้อยต่ำมิแคลนคลอน.............รับใช้
ยุติธรรม์ทุกขั้นตอน................ปฏิบัติ
"แบบอย่างธรรม"คุรุให้...........ประเสริฐล้น"พ้นตน"
คุรุ น. ผู้สั่งสอน, ครู. (ป., ส.).พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน
ครู [คฺรู] น. ผู้สั่งสอนศิษย์, ผู้ถ่ายทอดความรู้ให้แก่ศิษย์. (ป. ครุ, คุรุ; ส. คุรุ).
เป็นความจริงครับ เพราะถึงแม้จะลาออกไปก็ได้ ลูกศิษย์จะนับถือว่าเราเป็นอาจารย์ตลอดไปจริงๆ
การเป็นคูให้สมบูรณ์ต้องเป็นผู้สอน ผู้ชี้นำ และต้องเป็นผู้ปฏิบัติตนให้เป็นแบบอย่างแก่สังคมโดยรวม
เป็นครูของนักเรียน เป้นแบบอย่างอันดีงามของสังคม จึงจะได้ชื่อว่าเป็นครูด้วยจิตวิญญาณ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก