เพราะรักของศิษย์ทั้ง 2 ในสมัยเรียนมัธยม เกิดเป็นครอบครัว ที่อบอุ่น
ศิษย์รุ่นแรกของโรงเรียนย่านตาขาวรัฐชนูปถัมภ์ แวะมาเยี่ยมเยียนที่บ้านสวน
เพื่อปรับภูมิทัศน์ของบ้านสวนตาม สไตล์ของนักเรียนศิลป์
ความรักของศิษย์ทั้งสองได้พิสูจน์พยานรักไปแล้ว 2 คน
เอ๊ะแล้วครูหยินจะเป็นหลานย่า หรือหลายยายดีหนอ
เพราะเป็นศิษย์รุ่นแรกทั้งสองคน...เมื่อสอบถามอายุก็รู้ว่าอายุปาเข้าไป 37 ปี แล้ว
จึงไม่อยากทบทวนเลยว่า แล้วครูหยินจะอยู่ในวัยใด
ครูหยินจึงเป็นครูที่ร่ำรวย...มาก นั่น คือ ร่ำรวยลูกศิษย์
ผลิตมารุ่นแล้วรุ่นเล่า...มีความพิเศษอยู่ที่...มีความผูกพันธ์กับลูกศิษย์สูง
สอนเขาด้วยความเข้าใจ มุ่งมั่น และปรารถนาดี คอยดูแลเอาใจใส่เสมอ
จึงก่อเกิดเป็นมิตรภาพ...ความผูกพันธ์...
จึงมีบ้านสวน...ที่อบอวนไปด้วยความรัก..ความอบอุ่น
ชีวิตบั้นปลายจึงได้ไม่เหงา..แต่กลับมีชีวิตชีวา อุ่นหนาฝาคั่งไปด้วยมิตรภาพ
จะเดินทางไปไหนสะดวก...มีลูกศิษย์คอยดูแลต้อนรับทั่วทุกที่
ทำให้เข้าใจสัจธรรม...ว่าทำดีได้ดีจริง ดั่งคำที่ว่าปลูกอะไร ได้กินอย่างนั้น
จึงอยากให้ครูคนอื่น ทำแบบครูหยินบ้าง...
เพราะเมื่อก่อนครูหยินถูกมองว่าบ้า....เพราะใช้เวลาทั้งหมดของชีวิตอยู่กับเด็กนักเรียน
ความร่ำรวยนี้น่าสรรเสริญยิ่ง แต่ความร่ำรวยอีกประเภทหนึ่งคือการเข้ามาอยู่พรรคใหญ่แล้วร่ำรวยช่างน่ารังเกียจควรขจัดระบอบพรรคนี้ออกไป อย่างไรต้องมีฝ่ายค้าน
ครูเป็นอาชีพที่ร่ำรวยลูกศิษย์มากเลยครับพี่ครู
ขอบคุณมากๆที่บันทึกเรื่องดีๆ
นานแล้วที่ไม่ได้แวะไปชมสวน คงปรับภูมิทัศ์ ตามทรรศศิลป์
"ที่อบอวน" = อบอวล
ด้วยคาระวะครับ
ครูยินดี ปลื้มใจที่ได้เห็นลูกศิษย์มีความสุข นะคะ