กาลเวลาผ่านไป ๆ ในแต่ละวัน...คนอื่นชอบบอกว่า "ช้า"
แต่ความคิดของฉัน ๆ ว่า "ไว" ยิ่งอายุปาเข้าไปเลข ๕ นำด้วยแล้ว
ละก็...ฉันว่า...ไวมาก ๆ...สังเกตจากสัปดาห์หนึ่ง ๆ...ตอนแรกก็
วันจันทร์...ลืมไปลืมมา...อ้าวนี่จะ "วันศุกร์" อีกแล้ว...และแบบนี้
จะไม่ให้ฉันว่า...วันเวลาผ่านไปรวดเร็วจริง ๆ...
เคยนึกว่า...แต่ก่อนตัวเองอายุ ๒๕...แต่พอมาปีนี้ เลขกับสลับกัน
เป็น ๕๒ ปีแล้ว...รวดเร็วจริง ๆ กับการใช้ชีวิตบนโลกมนุษย์...
แม้ว่า...เวลาผ่านไป...ในช่วงเวลาที่ผ่านมานั้น ทำให้ฉันเห็นสิ่งต่าง ๆ
ที่เกิดขึ้นกับตัวฉันเอง...ไม่ว่าเรื่องใด ๆ เรื่องแล้ว เรื่องเล่า...
เสมือนเป็นเรื่องที่ทำให้ฉันได้ฝึก "ความอดทน"...ต่อตัวฉันเอง
ให้ผ่านพ้น เรื่องราวต่าง ๆ ไปให้ได้...ไม่ว่าเรื่องชีวิต...เรื่องการทำงาน
บางเรื่องที่เกิดขึ้นมาฉันก็รับไม่ไหว...ต้องให้ "น้ำตา" ได้ระบาย
ออกมาบ้าง...เสร็จแล้ว ก็จะเบาบางลงเป็นการผ่อนคลายทางด้าน "จิตใจ"
แต่ละเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเหมือน "บททดสอบชีวิต" ของฉันเองว่า...
ฉันจะสามารถอดทนและต่อสู้กับสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวฉันนั้นได้หรือไม่
เรื่องแล้ว เรื่องเล่า ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป...ซึ่งบางเรื่องอาจต้องใช้เวลา
เป็น "กาวใจ" ประสานทำให้เรื่องร้าย ๆ เบาบางลงไป...
เมื่อมีเรื่องร้ายผ่านเข้ามาและผ่านไป...ก็ยังมีวันที่มีเรื่องดี ๆ
ก็ย่อมผ่านเข้ามาในชีวิต...เป็นแบบนี้หมุนเวียนเปลี่ยนไป - มา เสมอ...
นี่คือ "ชีวิตมนุษย์" ที่เกิดมาแล้วสอนให้ฉันต้องมี "ความอดทน"
อดทนต่อทุก ๆ เรื่องที่มันจะเกิดขึ้นกับตัวของฉันเอง
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๖ มีนาคม ๒๕๕๗
ความอดทน ทำให้เราข่มขื่น แต่ผลมันจะทำให้เราสดชื่น นะพี่...ผมว่า นี่คือ ปารมีขันติธรรม ครับ เป็นมนตรารักษาใจเราให้เข้มแข็ง แกร่งกล้า พร้อมเผชิญปัญหาสารพันได้ครับ..เพชรเม็ดงาม ทองรูปพรรณ หม้อที่ถูกปั้น ถูกตีตบ ไม้ที่แกะสลัก น้ำต้มสะอาด ฯ ล้วนผ่านกระบวนการวิกฤติมาทั้งสิ้น จนกลายเป็นสินค้าราคาแพงนะครับ.. ไม่มีใครไม่ผ่านทุกข์..ทะเลที่ผ่านคลื่น ย่อมทำให้เห็นความใส เพราะคลื่นลมครับ
ขอบคุณทุก ๆ ท่านค่ะ และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ
เพราะชีวิตนี้น้อยนัก พวกเรา 50+ จึงควรฝึกปล่อยวางในทุกๆเรื่องให้ได้แล้วครับ ผมจึงพยายามใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุขทั้งต่อตนเองและคนรอบข้างครับ