กาพย์ฉบัง๑๖ : ไม้ผลัดใบ
ไม้ผลัดใบ
ร่วงหล่นลงเหลือกิ่งก้าน กลิ้งเกลื่อนเต็มลาน
ไม่สะท้านทรนงคงยืน
หยัดอยู่เพื่อรอร่มรื่น แตกก่อกลมกลืน
สลับสีผสานผลิงาม
แดดอ่อนเรืองรองอร่าม อากาศเช้าเย็นยาม
ผุดผ่องกระจ่างผ่านใจ
ผลัดกาลเวลาขานไข ทิ้งซากเก่าไว้
เจือจุนหนุนผ่านรากดิน.
...................
06 มีนาคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
หมายเลขบันทึก: 563326เขียนเมื่อ 6 มีนาคม 2014 12:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 มีนาคม 2014 12:46 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
งดงามตามภาพพจน์...เห็นสัจพจน์แห่งเส้นทางธรรม...มนุษย์อิงอาบซาบซึ้งถึงรสร่มเงา...แต่ใยเล่าเราเข่นฆ่าป่าพนาสูญละ..ขอบคุณคุณพ.แจ่มจำรัสครับ
ขอบคุณครับท่านส.รตนภักดิ์
มันเป็นเช่นนั้นเองครับ
สดชื่น สดใส จ้ะ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก