เเนะเเนวการศึกษา(๒)

บันไดขั้นที่สองในการเเนะเเนว

 

หมู่นกใหญ่  นั้นเติบโต  โผขึ้นฟ้า

ตามศัทธา  ส่องสาดเเสง  เเห่งความฝัน

โบยบินไป  ในเส้นทาง  ของตนพลัน

ด้วยความฝัน  ของตนเอง  ที่เเสนไกล

หมู่นกน้อย  พึ่งหัดบิน  ก่อกำเนิด

กำลังเกิด  ความใฝ่ฝัน  อันสดใส

เสียงกึกก้อง  เริ่มกังวาล  ในหัวใจ

ความฝันใฝ่  เริ่มปลุกใจ  ให้โบยบิน

         นกใหญ่บินออกไปสู่เเสงสว่าง นกน้อยกำลังเตรียมที่เข้ามาสู่รังอันอบอุ่น การศึกษาต่อในโรงเรียนที่เป็นสถานบันของเราเองนี้ สิ่งที่จะขาดไม่ได้ คือ การประชาสัมพันธ์ที่ออกมาในรูปแบบของการเเนะเเนว โดยเมื่อครั้งในปีก่อนเราเคยเเนะเเนวเเบบเด็กๆ ปีนี้เราก็จะเเนะเเนวเเบบเด็กๆเช่นเดียวกัน เพราะเรา คือ เด็ก เรามีทุนสำคัญอยู่ การเเนะเเนวในครั้งนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 20 กุมภาพันธ์ 2557 ซึ่งในคราวนี้กระผมเองอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เเล้วยังเป็นคระกรรมการนักเรียน เเละยังเป็นพี่เลี้ยงฮักนะเชียงยืนอีก ทำให้ความมั่นใจเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเยอะ ในครั้งนี้ทางผู้ใหญ่ก็ออกมาบอกว่าจะให้เเนะเเนว เเล้วครูก็มาถ่ายทอดเช่นเดิม เเต่ในคราวนี้ ไม่ใช่เพียงเราที่จะออกไปเเนะเเนว เเต่เป็นเราๆ ไม่ว่าจะเป็นฮักนะเชียงยืนเอง  ดาว  เดือน เเละดาวเทียมโรงเรียน  เเล้วยังมีเพื่อนๆ พี่ ๆ บางส่วนมาช่วย ทำให้มีความอบอุ่นเล็กๆอยู่ด้วย ในคราวนี้ด้วยทางผู้ใหญ่บอกด้วยระยะเวลากระชั้นชิด สิ่งที่เราคิดได้ คือ กิจกรรมทางการละคร เเล้วมีคนที่ดีดกีต้าเป็น ก็เรียกมาคุยกัน ในระหว่างที่คุยกันอยูานั้นก้ได้ข้อสรุปทึ่ว่า ต้องมีพิธีกรฝ่ายวิชาการคอยเเนะนำในการศึกษาต่อ  มีดนตรีคอยจูงใจให้เข้าศึกษาต่อ  มีกิจกรรมเล่นกันเสียก่อนเพื่อเป็นการละลายพฤติกรรมเล็ก ก่อนเข้าใจความสำคัญ คือการเเนะเเนว ในระหว่างที่กำลังพุดคุยกันอยู่นั้น เดือนโรงเรียนเราก็นั่งเเต่งเพลงสดเพื่ออระชาสัมพันธ์โรงเรียนในช่วงท้ายๆของการเเนะเเนว จากนั้นพอคุยกันได้พักเล็กๆ ไม่นานก็ต้องเดินทางออกไปแนะเเนวอีกครั้งครัน

         เดินทางออกไปสู่โรงเรียนเเรก ปรากฎว่า เขาไปเข้าค่าย ไม่อยู่ทั้งโรงเรียน เเต่ก็ "ไม่เป็นไร" มาถึงโรงเรียนต่อมาก็มาถึงโรงเรียนที่มีนักเรียนกำลังเรียนอยู่พอดี ครั้งนี้เป็นม.3 ซึ่งถือว่าเป็นเด้กที่โตที่สุด ในโรงเรียน เราเดินเข้าไปเเล้วไปทักทายขั้นต้น เเล้วก็มาทักทายกันจริงๆด้วยกระบวนการทางละคร ตามจังหวะ พร้อมท่าใหญ่ เเสดงออกให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ครั้งนี้ผู้ชายกล้าเเสดงออกเยอะกว่าผู้หญิง หลังจากที่เเนะนำชื่อพร้อมท่าใหญ่ประจำตัวผ่านไป ก็มาถึงขั้นตอนของพิธีการ ที่ต้องเเนะนำการศึกษาต่อที่ดงทองเเห่งนี้ตามที่ได้คุยกันไว้ในขั้นต้น เเล้วหลังจากนั้นเพียงไม่นาน ก็มาถึงช่วงเวลาที่นักดนตรีจะได้ร้องเพลงที่ได้เเต่งขึ้นมาเพื่อประชาสัมพันธ์ เเล้วมีคำถามด้วยว่า ฟังเพลงเเล้วนั้น ได้รับรู้อะไร เขาบอกว่าอะไรบ้างในเพลง ใจความของเพลงมีอยู่ประมาณว่า โรงเรียนเรานี้ มีห้อง EIS ห้อง สสวท. หอประชุมติดเเอร์ ค่าเทอม ไม่เเพง เพียง 2 พัน พอร้องไปน้องก็หัวเราะไป เเล้วสุดท้ายพอจบเพลงนั้นลง ก็มีคนตอบได้เป็นการใหญ่เพราะเขารู้ว่าเพลงบอกอะไรกับเขา มีการเเจกหนังสือธรรมมะ เเละเเจกขนม ตามประสาเด็กๆ เเล้วสุดท้ายก็เชิญชวนดดยเรา เเละครู เเล้วก็เดินทางมาสู่โรงเรียนถัดมา   ถึงโรงเรียนเเห่งหนึ่ง พอเข้ามาถึง มีความประทับใจเป็นอย่างยิ่งเพราะเด็กนั้นมีมารยาทมาก สอนเด็กได้ดีมาก มีวิธีการจัดเเถว คือ ครูจะพูดว่า ทั้งหมดเเถว เเล้วตรงเรียนตอบเสียงเดียวกันว่า "ตรง" เเล้วก็ทำท่าตรงเเล้วเดินไป อย่างมีสมาธิ อยู่กับตนเองเพื่อไปรับประทานอาหารที่โรงเรียนหาร  มาเเนะเเนวที่โรงเรียนนี้ถามเด้กว่า ใครจะไปเรียนต่อที่นี่ยกมือขึ้น เด็กๆหลายๆคนยกมือขึ้น ทันใด(เเสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าตัดสินใจเเล้ว)  ทำให้มีความสุขใจเล็กๆว่าเราจะมีศิษย์น้องโรงเรียนนี้อยู่อีกหลายคนเลยทีเดียว เดินมาสู่โรงเรียนสุดท้ายเเล้วก็หมบรอบการออกเเนะเเนว

         สิ่งที่เห็นได้อย่างชัดเเจ้งในครั้งนี้ คือ เด้กเราก็ยังมีทุนอยู่อีกมาก มีความสามารถอยู่อีกมาก สหมิตรครูไม่เพียงพอ ยังต้องมีสหมิตรนักเรียนที่อาสามาร่วมด้วยช่วยกันอีก  การออกเเนะเเนวในคราวนี้มีจุดด้อย คือ การประสานงาน ที่ชัดเจน ทำให้ได้โรงเรียนที่จะออกไปเเนะเเนวน้อย รวมทั้งระยะเวลาในการบอกกล่าวนั้นสั้นมาก ทำให้เตรียมการไม่ทันเท่าที่ควร  จุดเด่น คือ ความหลากหลาย ที่ไม่ว่าจะเป็นการเล่น  การเเนะนำการศึกษาต่อ  การเล่นดนตรี การตอบคำถามเพื่อรับรางวัล เเล้วครูมีการเเบ่งสายออกไปประชาสัมพันธ์ยังโรงเรียนต่างๆอีกด้วย ทำให้มองเห็นทุนทางสหมิตรนักเรียนเกิดขึ้นซึ่งต้องทำงานร่วมกันต่อไป  การเเนะเเนวในครั้งที่สองนี้ เกิดทุนทางสหมิตรนักเรียนขึ้นเเล้ว...