การท่องจำ มิใช่ "การเรียนรู้"


การท่องจำ คือ การจดจำคำพูด ตัวหนังสือ รูป สัญญลักษณ์ ฯลฯ ที่เป็นแค่ "การสื่อสาร" ที่ยังไม่ใช่การเรียนรู้ อย่างแน่นอน

การเรียนรู้ คือ การนำข้อมูล และสัญญลักษณ์การสือสาร มาแปลงเป็นความหมายของปรากฏการณ์ กระบวนการ หลักการ วิธีการ และอื่นๆ ที่อาศัยความเข้าใจ โดยรวม ที่จะส่งผลทำให้เกิด "ปัญญา" หรือ ความสามารถในการ "นำพาตัวเองให้รอด" หรือ "ยกระดับ" จากขั้นหนึ่งไปสู่อีกขั้นหนึ่ง

ตัวอย่างง่ายๆ.........

สมมติว่า มีคนหนึ่ง ท่องพจนานุกรมได้ทั้งเล่ม ถามคำไหน ตอบได้หมด แต่ยังไม่เข้าใจความหมายของแต่ละคำที่ท่องมา ก็แค่ ระดับ "ท่องจำ" 

แต่อีกคนหนึ่งไม่เคยเห็นพจนานุกรมด้วยซ้ำ แต่กลับเข้าใจความหมายของคำที่คนเขาพูดกัน ก็จะเป็น "การเรียนรู้" แล้ว

ทีนี้ความผิดพลาดของระบบ "การศึกษา" ของเรา เราไปเน้นวัด "ความจำ" แทนการวัดการเรียนรู้ พวกเราส่วนใหญ่ก็เลยชินกับการ "ท่องจำ" ไปสอบ เพื่อ "จบการศึกษา"(ที่แปลว่า "การพัฒนาตนเอง")

ฟังผิวเผิน ก็ปกติธรรมดาๆ 
แต่ถ้าคิดตามสักหน่อย จะพอนึกออกว่า น่ากลัวขนาดไหน

และผู้ที่ได้ปริญญา "เกียรตินิยม" จำนวนหนึ่ง ก็มาจาก "การท่องจำ"

และคนที่สำเร็จ "การศึกษา" จากการท่องจำ ก็มีมากเสียด้วย

ยิ่งคิดยิ่งน่ากลัวครับ

ผมเลยพยายามสอนและฝึกคนให้ "หันมาเรียนรู้" จะดีกว่า "การท่องจำ"

แต่ก็ยังหาคนเชื่อยากมากครับ
คงจะเป็นกรรมของมนุษย์ชาติครับ

อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ

หมายเลขบันทึก: 561703เขียนเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2014 11:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2014 11:04 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

เดี๋ยวนี้ ท่องเท่าไร ก็ไม่จำค่ะ อาจารย์

You remind me of the Very Venerable Aananda who was said to possess photographic memory (he remembered more than 84,000 verses that are now recorded in the Tipitaka), but he was not an arahant (learned/knowing) until the night before the Sanghaayanaa commenced.

Perhaps, that night the VV Aananda came to realize all that he had in memory are just record not inderstanding, and from what he remembered he reflected and then understood, and he became an arahant for what he could understand (not for what he could remember).

;-)

You remind me of the Very Venerable Aananda who was said to possess photographic memory (he remembered more than 84,000 verses that are now recorded in the Tipitaka), but he was not an arahant (learned/knowing) until the night before the Sanghaayanaa commenced.

Perhaps, that night the VV Aananda came to realize all that he had in memory are just record not inderstanding, and from what he remembered he reflected and then understood, and he became an arahant for what he could understand (not for what he could remember).

;-)

คงจะประมาณนั้นครับ

คือ มีคนบ่นมาเรียนมาตั้งนานยังไม่เข้าใจ ผมเลยต้องออกมาแจง 4 เบี้ยให้ฟังอีกสักรอบ นะครับ

อิอิอิอิอิอิอิอิอิ

สำหรับความเข้าใจ กับการท่องจำมันแยกกันไม่ค่อยออกมันต้องหัดส่องไปด้วยดูตำราไปด้วยเหมือนการเรียนเรียนแล้วต้องทำแบบผึกหัด ใช่ใหมครับอาจารย์ ขอบคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท