|
เรื่องสั้น
เรื่องสั้นของไทยนั้นมีพัฒนาการมาจากงานเขียนประเภทนิทาน ขณะเดียวกันเรื่องสั้นของไทยได้รับแบบอย่างมาจากตะวันตก เรื่องสั้นจึงมีเนื้อเรื่องที่แตกต่างไปจากนิทานเดิมของไทยมาก กล่าวคือ เรื่องสั้นนั้นมีโครงเรื่อง เนื้อหา ฉาก บรรยากาศ บทสนทนา และตัวละครสมจริง มีแก่นเรื่องสะท้อนปัญหาสังคม หรือแสดงความคิดเห็นของผู้แต่งที่กว้างขวางกว่าเดิม ทั้งยังเป็นการสื่อสารความคิดระหว่างผู้เขียนกับผู้อ่านโดยตรง และผู้เขียนเองไม่ได้สรุปข้อคิดไว้ในตอนท้ายของเรื่องอย่างนิทาน
เรื่องสั้นเรื่องแรกของไทยคือ "พระเปียให้ทานธรรม" พ.ศ. 2430 และต่อมาเรื่องสั้น ชื่อ "สนุกนึก" พระนิพนธ์กรมหลวพิชิตปรีชากร จากนั้นมาเรื่องสั้นของไทยได้พัฒนาตนเองให้ก้าวพ้นจากเรื่องสั้นกึ่งนิทานและกึ่งเรื่องสั้นแบบฝรั่งมาเป็นแบบไทยแท้ การพัฒนาการที่เห็นได้ชัดเริ่มตั้งแต่ปี พ.ศ. 2472 เป็นต้นมา
ปัจจุบันเรื่องสั้นของไทยมีทั้งเรื่องสั้นแปลจาก และเรื่องสั้นของคนไทยเอง ซึ่งเป็นทั้งเรื่องสั้นแนว ทดลอง หรือที่เรียกว่า เรื่องสั้นabstrat คือ เรื่องที่เป็นนามธรรม และ เรื่องสั้นแนว realism คือบรรยายภาพออกมาอย่างชัดเจน การตีความจะน้อยกว่างาน abstrat
ลักษณะของเรื่องสั้นไทย
1.ในด้านรูปแบบ รูปแบบการเขียนมี 2 ลักษณะคือ
1)ใช้เหตุการณ์เป็นหลัก
2)ใช้ความคิดหรืออารมณ์เป็นหลัก
2.ในด้านแนวคิด ซึ่งแนวคิดที่ปรากฏในเรื่องสั้นจะเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพสังคม
3.ในด้านเนื้อหา เนื้อหาการเขียนเรื่องสั้นก็เปลี่ยนแปลงไปตามสภาพสังคมเช่นกัน
4.ในด้านกลวิธีการเขียน
1)การสร้างตัวละคร
2)กลวิธีการดำเนินเรื่อง
3)กลวิธีการทำบทบรรยาย
4)กลวิธีการจบเรื่อง
องค์ประกอบของเรื่องสั้น
1.แก่นเรื่อง คือ แนวคิดหรือจุดสำคัญของเรืองที่ผู้เขียนต้องการให้ผู้อ่านทราบ
2.โครงเรื่อง คือ เค้าโครงเรื่องที่ผู้แต่งกำหนดไว้ก่อนว่าจะแต่งเรื่องไปทางใหน
3.ตัวละคร คือบทบาทสมมุติที่ผูแต่งกำหนด และเพราะเป็นเรื่องที่เน้นเเนวคิดผู้เขียนจึงสร้างตัวละครน้อย
4.บทสนทนา คือถ้อยคำที่ตัวละครใช้พูดจาโต้ตอบกัน
4.ฉาก คือสถานที่ที่เกิดเหตุการณ์ในเรื่อง หมายรวมถึงเวลาสภาพสิ่งแวดล้อมนั้นๆ
5.บรรยากาศ คืออารมณ์ต่างๆ ของตัวละครที่เกิดจากประสาทสัมผัสทั้ง 5และมีอิทธิพลทำให้คล้อยตามไปด้วย
|
เรื่องสั้น
เรื่องสั้น
๑. ความหมายของเรื่องสั้น
เรื่องสั้น คือ เรื่องที่เล่าอย่างสั้น ๆ มีขนาดความยาวของเรื่องที่ไม่กำนดตายตัว แต่ต้องใช้คำไม่มากนัก โครงเรื่องก็ต้องไม่มีความซับซ้อนจนเกินไป สามารถอ้นจบได้ในเวลาอันสั้น แนวคิดของเรื่องก็มีเพียงแนวคิดเดียว
๒. ลักษณะของเรื่องส้น
เรื่องสั้นเป็นงานเขียนประเภทบันเทิงคดีที่เกิดขึ้นในเมืองไทยประมาณรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๔) โดยได้แบบอย่างมาจากตะวันตก จึงมีลักษณะ ด้งนี้
ความยาว เรื่องสั้นต้องมีความยาวพอประมาณ อ่านจบได้ในเวลาไม่เกิน ๕๐ นาที ตามขาดมาตรฐานของเรื่องสั้นรุ่นเก่าควรมีจำนวนตำ ๔,๐๐๐ - ๕,๐๐๐ คำ แต่ถ้าเป็นเรื่องสั้นสมัยใหม่ จัดเป็นเรื่องสั้นขนาดยาวอาจมีจำนวนคำได้ถึง ๑๐,๐๐๐ คำ
ต้องมีความหนาแน่น หมายถึง ต้องใช้สำนวนโวหาร การสร้างฉาก ตัวละคร บทสนทนา ฯลฯ ให้กระชับรัดกุมและมีประโยชน์ต้อการดำเนินเรื่องมากที่สุด
โครงเรื่อง (Plot) เรื่องสั้นควรมีโครงเรื่องเดียว ไม่ซับซ้อนเป็นข้อขัดแย้งกันระว่างตัวละครและต้องจบลงด้วยผลอย่างใดอย่างหนึ่ง
แก่นของเรื่องหรือแนวคิด เรื่องสั้นควรมุ่งสอนแนวคิดหรือแก่นของเรื่องเพียงอย่างเดียว
ตัวละคร เรื่องสั้นควรมีตัวละครน้อยตัวคือไม่ควรเกิน ๔ ตัว
ฉาก เรื่องสั้นมีฉากที่เกิดจากพฤติกรรมของตัวละคร คือเหมาะกับตัวละคร และสภาพแวดล้อม
ตอนจบของเรื่อง (Climax) ตอนจบของเรื่องสั้นมักให้ความรู้แก่ผู้อ่านถึงความสมบูรณ์ของเนื้อหา มี ๒ แบบ คือ จบอย่างธรรมดา และจบแบบหลีกความคาดหมาย หรือจบแบบห้กมุม
๓. ชนิดของเรื่องสั้น แบ่งออกเป็น ๔ ชนิด คือ
๑. เรื่องสั้นประเภทแสดงแนวคิด (Theme Story) คือ ผู้เขียนมีอุดมคติหรือต้องการชี้ใผู้อ่านเห็นความจริงอย่างใดอย่างหนึ่งของชีวิต
๒. เรื่องสั้นประเภทผูกเรื่อง (Plot Story) เรื่องสั้นประเภทนี้มีโครงเรื่องซับซ้อนน่าฉงน และจบชนิดที่ผู้อ่านคาดคิดไม่ถึง หรือนึกไม่ถึงว่าจะจบแบบนั้น
๓. เรื่องสั้นประเภทที่เพ่งเล็งจะแสดงลักษณะของตัวละคร (Character Story) เป็นเรื่องสั้นประภทที่ผู้เขียนถือตังละครเป็นใหญ่ และต้องการจะเสนอลักษณะอย่างหนึ่งชองคนเป็นสำคัญ
๔. เรื่องสั้นประเภทที่ถือฉากเป็นสำคัญ (Atmophere Story) เป็นการเขียนบรรยายสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งมีลักษณะที่ทำให้เกิดความรู้สึกนึกคิดไปตามพฤติกรรมและตัวละครมีอุดมคติ หรือต้องการชี้ให้เห็นความจริงอย่างนึ่งของชีวิต
ความเป็นมาของเรื่องสั้น
คำสำคัญ (Tags): #เรื่องสั้น
หมายเลขบันทึก: 561152เขียนเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2014 22:28 น. ()ความเห็น (3)
...รออ่านเรื่องสั้นของครูอิ๊ดนะคะ
มาทักทายยามเช้าค่ะ ครูอิ๊ดสบายดีนะคะ
..จะรออ่านต่อนะคะ