ครูที่ดี
หลังจากที่ดิฉันได้ไปทดลองสอนระดับมัธยมศึกษาตลอดระยะเวลา 5 วันที่ผ่านมานั้นหัวใจสำคัญของความเป็นครูที่ดิฉันคิดไว้และสัมผัสได้คือ บุคคลิกของดิฉันต้องเป็นแบบอย่างที่ดีทั้งกายวาจาใจ พฤติกรรมการแต่งกายต้องเป็นที่น่าเชื่อถือของนักเรียนการสอนหนังสือใช่ว่าจะสอนแค่ในบทเรียนควรสอนและสอดแทรกข้อคิดคติให้นักเรียนด้วยเพราะการทดลองในครั้งนี้นักเรียนเริ่มที่จะเป็นหนุ่มสาวกันแล้วสอนอะไรก็ไม่ค่อยจะฟังควรสอดแทรกข้อดีข้อเสียและตัวอย่างที่ควรปฏิบัติตาม ส่วนครูควรมีการพัฒนาความรู้ของตนเองอยู่ตลอดเวลายิ่งดิฉันสอนวิชาคอมพิวเตอร์ยิ่งต้องก้าวทันเทคโนโลยีในปัจจุบันบางครั้งนักเรียนอาจจะมีความรู้เรืองเทคโนโลยีมากกว่าเราอีกด้วยเราควรพัฒนาความรู้อยู่ตลอดเวลาไม่ติดอยู่กับการสอนแบบเดิมๆ อีกอย่างหนึ่งคือ ความเป็นครูนั้นต้องหักห้ามใจอดทนอดกลั้นต่อคำพูดของนักเรียนที่ไม่มีมารยาทและกวนประสาทเราหากเราโมโหตามและเป็นสิ่งที่ไม่ดีทั้งตัวเราและตัวนักเรียนเองค่ะ ซึ่งเหตุการณืนี้ดิฉันเจอกับตัวเองมาเลยค่ะ สอนไปไม่ฟังเถียงอีกงานก็ไม่ทำ ในใจก็อยากจะด่าค่ะ แต่คิดไปคิดมาก็พูดออกมาว่าคะแนนก็ตามงานนะคะงานมีคะแนนก็มีไม่งานก็ไม่มีคะแนนค่ะ แล้วเดินออกจากห้องไปตั้งสติใหม่คะ ขึ้นชื่อว่าครูแล้วดิฉันคิดว่าเราควรรักในหน้าที่ของเรารักความเป็นครูรรักนักเรียนมีจิตใจดีเมตตาต่อนักเรียน ควรปรับเปลี่ยนพฤติกรรมใหม่จากเดิมที่เคยได้ทำมาตลอด ไตร่ตรองทุกคำพูดที่พูดออกมาเพราะบางครั้งการพูดอะไรแบบไม่คิดก็จะส่งผลต่อความรู้สึกของลูกศิษย์เราได้หากเราเป็นแบบอย่างที่ดี ลูกศิษย์ก็จะเคารพเราและเชื่อถือเชื่อฟังเรา ดิฉันก็จะมีลูกศิษย์ดีและเป็นคนดีในสังคมคะ
(นี่คือรูปภาพเก่าที่ไปทดลองใช้สื่อ โรงเรียนวัดดอนแก้ว)
ดังนั้น เมื่อดิฉันคิดว่าคุณมีความพร้อมทั้งความรู้ความสามารถ ความรักในวิชาชีพ ความรักและความเมตตานักเรียน พร้อมที่จะพัฒนาตนเองอยู่ตลอดเวลาให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงของโลกดิฉันก็จะเป็นครูที่ดีได้
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น