"ครู" ไม่ได้เป็นกันง่าย ๆ

"ครู" สะกดง่าย แต่เป็นยาก

จากครั้งแรกที่ได้ก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่แห่งนี้ กล้าพูดเลยว่า "ไม่อยากเรียนครู"
แต่เพราะเป็นสิ่งที่แม่ มองว่าเหมาะสมที่สุดกับลูก (สาเหตุอีกอย่างคือคณะที่อยากเรียนสอบไม่ติด ติดแต่คณะที่ไม่อยากเรียน
ก็เลยมานั่งคิดดูแล้วว่าคณะนี้ สาขานี้น่าเรียนที่สุดในตัวเลือกแล้ว และก็ตามใจแม่ด้วย)

แต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นที่จะรับข้อมูล พร้อมเรียนรู้อย่างเต็มที่...
และนั้นก็ทำให้ได้เรียนรู้ความเป็นครูได้อย่างเต็มที่ โดยไม่ได้คาดหวังแล้วผิดหวัง

เกือบสี่ปีที่ผ่านมาก็ทำให้ได้เรียนรู้คำว่า "ครู" มากขึ้น ๆ ช่วยลบความคิดที่ว่าไม่อยากเป็นครูนั้นหายไปจากความคิดมาก
ให้ได้เห็นคุณค่าของคำว่า ครู เรียนรู้การปฏิบัติตนที่ควรค่าแก่ความเป็นครู และอีกหลายประเด็นที่ทำให้รู้สึกรักและศัรทธา
ความเป็นครูที่ไม่ได้เป็นกันง่าย ๆ เพียงแค่สอนไปวัน ๆ

จากการไปสังเกตการสอนสอนเมื่อปี 2555 ที่ผ่านมา ถือเป็นครั้งที่ได้เข้าไปสัมผัสกับหน้าที่และการเป็นครูด้วยประสบการณ์ตรง
แม้จะไม่ได้สอน แต่เด็ก ๆ ที่น่ารักก็ยกมือไหว้ทำเหมือนกับเป็นครูที่สอนเค้ามาจริง ๆ ตอนแรกก็เขิญ และรู้สึกแปลก ๆ
แต่พอมาคิดดูแล้วการที่นักเรียนยกมือไหว้ หรือแม้แต่ผู้ปกครองยกมือไหว้มันเป็นสิ่งที่คอยย้ำเตือนเราให้ทำในสิ่งที่ดี
เป็นตัวอย่างที่ดีแก่นักเรียน กระตุ้นให้เราได้คิดอยู่เสมอว่าสิ่งที่เราทำอยู่นี้ดีพอที่จะให้ใครมายกมือไหว้หรือยัง

และนักเรียนซึ่งเป็นวัยใส ก็เป็นอีกแรงหนึ่งที่ทำให้กำลังใจในการทำงาน รอยยิ้มที่สดใสทำให้ลืมความเหนื่อยล้าต่าง ๆ ไปได้
เพราะความซุกซน และน่ารัก ไม่ต้องกลัวที่จะต้องได้หยุดพักคิดเรื่องไร้สาระอื่น ๆ นอกจากหน้าที่ครูเลยทีเดียวค่ะ

ครูที่อยู่ในตัวดิฉันตอนมันคงเป็นแค่เศษเสี่ยวเล็กเท่านั้น หลังจากนี้คงต้องเรียนรู้อีกมาก เมื่อมีโอกาสแล้วจะขอทำให้เต็มที่

สุดท้ายนี้ของขอบคุณคุณครูทุกท่านที่สอนหนูมานะค่ะ ที่ทำให้หนูมีวันนี้ค่ะ