๔๖๖. ลายออก...
นับจากการเริ่มต้น รับสมัครคนเข้ามาทำงานใน ม. โดยผ่านกระบวนสอบ คัดสรร
เลือกสารพัดวิธีเพื่อให้ได้คนดี คนขยัน...แต่นั่น ก็เป็นเพียงแค่กระบวนการหนึ่งเท่านั้น...
หาใช่ว่า ม. ได้คนดีมาทุกคนไม่...การเป็นคนดีในสังคมนั้นขึ้นอยู่กับพฤติกรรมส่วนลึกที่อยู่
ภายในของแต่ละคน...ในการสอบคัดเลือกเป็นช่วงของการดำเนินการในช่วงสั้น ๆ ดูคน
ไม่ออกหรอก...อาจวัดจากความรู้ ความสามารถเท่านั้น ส่วนจิตใจนั้นดูได้จาก...บางครั้ง
อาจใช้เครื่องมือหรือข้อสอบวัด "จิต" คือ วิชาจิตวิทยามาใช้ร่วมด้วย แต่ก็เป็นการใช้เวลา
ค่อนข้างมาก...
จึงทำให้หน่วยงานได้คนเก่งเข้ามา แต่บางคนก็ไม่ได้เก่งมากนักเพียงแค่ในระดับหนึ่ง
สำหรับจิตใจคนนี้สิ!!! ดูได้ยากมาก ตอนสัมภาษณ์ปากก็บอกว่า โน่นก็ทำได้ นี่ก็โอเค...
เพียงเพื่ออยากเข้ามาให้ได้...แต่พอเข้ามาทำงานแล้วครั้งแรก "ลาย" ก็ยังไม่ออก...ทำดี
ไปได้สักระยะหนึ่ง...ลายที่อยู่ข้างในก็เริ่มฉายแววออกมา...บางคนก็ทำให้หัวหน้างานหรือ
เพื่อนร่วมงานปั่นป่วน...
ในสมัยก่อนเป็นข้าราชการ การให้ออกก็ค่อนข้างยากนิดหนึ่ง เพราะบรรจุยาวถึง
อายุ ๖๐ ปี แต่ปัจจบันภาครัฐกำหนดให้เป็นพนักงานราชการ พนักงาน ม. บ้าง อัตราจ้าง
ต่าง ๆ บ้าง...เพื่อเป็นเครื่องมือให้ส่วนราชการใช้ในการ "เลิกจ้าง" สำหรับคนที่ไม่พึง
ประสงค์...แต่เด็ก ๆ รุ่นใหม่ก็หาทราบไม่...ยังคง "ออกลาย" ให้เห็นต่อไป...ก็คงมีสักวัน
หรอกนะที่หัวหน้าเขาทนไม่ไหว ฮึดสู้ หรือเอือมระอา "เลิกจ้าง"...เลิกทำงานร่วมกันในทีม
ก็ได้ ใครจะไปรู้บางคนมีความเมตตาธรรม เขาจึงไม่อยากทำ เห็นภาระ มากมาย นี่คือ
"คุณธรรม" ในตัวของคนที่เป็นหัวหน้าคน...แล้วสำหรับคนที่ชอบ "ออกลาย" ล่ะ คำนึงถึง
บ้างหรือเปล่า?ไม่ใช่เขาจะวัดเรื่อง "ผลงาน" อย่างเดียว องค์ประกอบอื่น ๆ เรื่อง "นิสัย"
"ความกร่าง"ความอวดเบ่ง ฯลฯ ก็ยังต้องใช้ด้วยเช่นกัน...อย่าลืม!!!
บันทึกนี้ขอบันทึกไว้ เพื่อช่วยเตือนตัวเองในฐานะ "หัวหน้างาน" ที่ดีเกินไปใน
สายตาของลูกน้อง จึงทำอะไรไปโดยไม่คำนึงถึงว่าตนเองอยู่ในฐานะอะไร...และตนเอง
มีหน้าที่อะไร ควรทำสิ่งใด...การทำงานควรให้เกียรติซึ่งกันและกันมากกว่า...เพราะไม่เช่น
นั้นจะทำให้สังคมในที่ทำงานป่วนได้เช่นกัน...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ...
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๔ มกราคม ๒๕๕๗
ความเห็น (1)
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ...