ช่วงเวลาแห่งความทรงจำ 19 ม.ค. 57

ต้อนรับยามเช้าด้วยสายลมอันหนาวเหน็บ ไม่ใช่เย็นแล้วนะครับ หนาวเลยทีเดียว หนาวเข้ากระดูกจนไม่อยากคลายผ้าห่มที่พันตัวอยู่ แสงอาทิตย์วันนี้ก็สาดแสงมาน้อยกว่าวันอื่นๆ ยิ่งทวีความหนาวเข้าไปอีก

ตอนนี้เวลา 6.30 น. เริ่มมีการขยับตัวของเพื่อนๆที่นอนด้วยกัน แต่สภาพอากาศภายนอกบ้านแค่ได้ยินเสียงลมพัดผ่านแมกไม้ก็น่ากลัวแล้ว ความรู้สึกของแรงลมนั้นเหมือนกับจะพัดหลังคาบ้านให้ลอยได้เลยทีเดียวครับ พัดผ่านหน้าต่างห้องเข้ามากระแทกกับมุ้งและผ้าห่มราวกับพายุไต้ฝุ่น พัดเอาทั้งความหนาวและแรงลมเข้ามาด้วย ทำให้มุ้งปลิวไสวสวยงามสง่าเลยครับ lol ขนาดห่มผ้าห่มแล้วก็ยังเอาไม่อยู่ ทำให้แต่ละคนไม่กล้าลุกออกมาจากที่นอนกันเลย พอใกล้เวลา 8.30 น. แดดเริ่มจ้า อากาศเริ่มอุ่นขึ้น ก็ค่อยๆทยอยกันไปอาบน้ำแต่งตัว

ภารกิจในวันนี้ของพวกเราคือการไปจับจ่ายซื้อของรางวัลมาแจกผู้เข้าร่วมกิจกรรมของเราเพิ่มครับ ดังนั้นสถานที่ที่พวกเราจะไปก็คงไม่พ้นให้ตัวเมืองจังหวัดจันทบุรีครับ และเนื่องจากพวกเราก็ใกล้จะออกจากชุมชนนี้แล้ว เรื่องเล่าของพวกเราก็ใกล้จะจบลงกันด้วย พวกเราก็เลยขนของบางส่วนกลับไป ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าส่วนเกิน ของที่ไม่ได้ใช้ เพื่อให้ตอนกลับจะได้จัดของกันน้อยลง กลับได้เร็วขึ้น และของไม่รกห้องมากนัก

เวลา 10.30 น. เป็นเวลาที่พวกเรากลุ่มแรกจะไปในตัวเมืองกันก่อน แล้วอีกกลุ่มหนึ่งจะตามไปตอน 11.00 น. ก่อนออกก็บอกกับคุณยายที่อยู่ที่บ้านร่วมกับเรามาโดยตลอดทราบก่อน ท่านจะได้ไม่ห่วง =w=b ก่อนออกจากบ้านท่านได้บอกด้วยว่า หลังกลับไปแล้ว ว่างๆแวะมาหาบ้างนะ =w= คำกล่าวนี้มักใช้กับคนที่มีความสัมพันธ์กันดีแล้วและค่อนข้างผูกพันกันจนไม่อยากให้จากกันไป แสดงว่าคนในชุมชนถือว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของพวกเค้าแล้ว อยากจะบอกว่าลึกๆพวกเราก็อยากอยู่ต่อนะครับ แต่ก็ต้องกลับไปเรียนต่อเหมือนกัน ความรู้สึกนี้พวกเราจะรับไว้ด้วยใจเลยครับ

เป้าหมายแรกที่พวกเราจะไปก็คือ “หอพักนิสิตแพทย์ โรงพยาบาลพระปกเกล้า” ครับ

สถานที่ที่พวกเราคุ้นเคยกันดี ไปเก็บของกันก่อนที่จะไปซื้อของกันต่อครับ นัดเจอกันทุกคนเวลา 12.00 น. ที่หอพักนิสิตแพทย์นี่แหล่ะครับ พอขับรถมาถึง ความรู้สึกที่ได้เหมือนกลับบ้านก็เกิดขึ้น แต่งานเรายังไม่เสร็จครับ ยังต้องกลับชุมชนก่อน อย่าเพิ่งหยุดพักที่นี่ และต้องกลับก่อน 16.00 น. เพราะวันนี้ที่ชุมชนมีงานจัดขึ้น 3 งาน งานแต่ง 1 งาน งานศพ 2 งาน ยุ่งกันมากเลยทีเดียวเลย พี่อสม.เลยอยากให้จัดกิจกรรมเร็วขึ้นหน่อยครับ

จะเห็นว่าวันนี้ไม่ได้พูดถึงอาหารเช้ากันเลย เพราะไม่ได้กินกันเลยครับ lol มาเหมารวมที่อาหารกลางวันนี่แหล่ะ ขอจัดเต็มกันหน่อยครับ สถานที่ที่จะไปกินกันอยู่ที่ห้างที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัด นั่นคือ Robinson นั่นเองครับ และร้านที่พวกเราจะไปกินกันก็คือ

MK Suki Restaurant นั่นเอง =w= ไม่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้กันมา 3 สัปดาห์แล้ว ก็เลยมากินกันที่ร้านนี้ รายการอาหารที่สั่งก็ทั่วๆไป ผัก เห็ด ลูกชิ้นปลา เป็ดย่าง หมูนุ่ม ฯลฯ เยอะอ่ะครับ เน้นกินอิ่มกันมากกว่า เพราะอาหารเช้าก็ไม่ได้กินกัน หิวจะแย่แล้วสินะ lol

พอกินกันเสร็จแล้วก็เวลาประมาณ 13.00 น. ก็แยกย้ายกันไปซื้อของ บางคนก็ไปดูของรางวัล บางคนก็ขอไปซื้อของใช้ส่วนตัวก่อน ของรางวัลที่พวกเราจะซื้อกันคือนาฬิกาแขวนฝาผนังครับ น่าจะมีประโยชน์กับคนในชุมชนแห่งนี้ และสามารถใช้ได้นาน พอจะเป็นของที่ระลึกที่ทำให้นึกถึงพวกเราได้ตลอดไป เหตุผลที่เลือกก็เพราะมีคำว่า “เวลา” เป็นหัวใจ เวลาที่พวกเราอยู่ที่นี่ เวลาที่พวกเรารู้จักกัน เวลาที่พวกเราทำกิจกรรมด้วยกัน ทุกอย่างจะเป็นความทรงจำระหว่างเราไปตลอดชีวิตเหมือนเข็มนาฬิกาที่เดินไปไม่หยุดครับ =w=b (นอกจากแบตเตอรี่หมด lol) แต่พอไปเดินหาในห้างกันแล้ว ไม่พบอย่างที่ถูกใจ พวกเราก็เลยไปเดินในตลาดแทน ตลาดที่ไปก็คือตลาดซุ้ยซึ่งมีร้านขายนาฬิกาอยู่ 2-3 ร้าน ก็ได้นาฬิกาตามที่พวกเราหวังไว้ครับ =w=b หลังจากนั้นก็รีบเร่งเดินทางกลับมาที่ชุมชนปากน้ำแหลมสิงห์กันอีกครั้ง เวลา ณ ตอนนั้นคือ 14.45 น. แล้ว มาถึงชุมชนก็เวลา 15.15 น. หลังจากนี้ก็เก็บของและนอนพักเอาแรงจนใกล้เวลาทำกิจกรรมกันตอน 16.00 น. ครับ

เรื่องเล่าเช้าบ่ายของพวกเราก็หมดลงเพียงเท่านี้ เริ่มใกล้เวลาที่สมุดบันทึกเล่มนี้จะจบลงแล้วครับ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามพวกเราเสมอมา รอชมช่วงเย็นของพวกเราต่อไปนะครับ

by Kiba-kun