ครูสมศักดิ์ ผู้นำทางแห่งการเป็นครู ...

ครูผู้นำทางให้ศิษย์ถึงจุดหมาย ....

 

ครูสมศักดิ์ ชื่นชม ครูสอนวิชาฟิสิกส์สมัยมัธยมของฉัน เด็กสายวิทย์ทุกคนจะรู้จักกันเป็นอย่างดี และเพราะครูสอนในวิชาที่ไม่ค่อยมีนักเรียนอยากที่จะเรียนมากนัก ถึงแม้จะเป็นเด็กสายวิทย์เองก็ตาม ไม่รู้ว่าทำไม อาจเป็นเพราะวิชานี้มีแต่การคำนวณ หาค่าต่าง ๆ สอบทีนึงครูให้โจทย์มา 1 ข้อ แต่ต้องแสดงวิธีทำเป็น 2-3 หน้ากระดาษ นี้อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่เด็กสายวิทย์ไม่ค่อยชอบวิชานี้นัก

ในชั่วโมงวิชาฟิสิกส์ 1 อาทิตย์ จะเรียนกัน 2-4 ชั่วโมง ถึงแม้เป็นวิชาที่เข้าใจยาก นักเรียนไม่ชอบเรียน แต่ก็แปลกที่ไม่มีนักเรียนสายวิทย์คนใดกล้าโดดเรียน ไม่รู้เป็นเพราะเหตุผลใด ทุกคนจะเข้าเรียนตรงเวลา นั่งฟังครูสมศักดิ์สอน ถึงแม้จะเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง

และเมื่อฉันอยู่ ม. 6 จากการที่ต้องเรียนวิชาเกี่ยวกับ วิทยาศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็น ฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา เกือบทุกวัน ก็กลายมาเป็นการติวซะเป็นส่วนใหญ่ และเป็นช่วงเวลาที่นักเรียนชั้น ม. 6 จิตใจฟุ้งซ่าน ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กังวลไปซะทุกอย่าง กลัวจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ตัวเองต้องการไม่ได้  และฉันก็เป็นคนหนึ่งที่มักจะกังวล กลัวว่าตัวเองจะสอบไม่ได้ ไม่มีที่เรียน ถึงกับเครียดเลยทีเดียว และครูสมศักดิ์จะเป็นครูที่เข้ามาหาฉันและคอยให้คำแนะนำ ว่าตอนนี้เราควรทำอะไร ทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเราให้ดีที่สุดก่อน อย่าพึ่งไปคิดในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น  ทุก ๆ เย็น ครูสมศักดิ์จะมีการติววิชาฟิสิกส์ให้กับพวกเรา และครูสมศักดิ์ยังเชิญครูที่สอนวิชาอื่น ๆ ที่สำคัญมาติวให้พวกเราอีกด้วย โดยคิดค่าใช้จ่ายถูกมาก ๆ คงเป็นค่าบำรุงน้ำ ไฟ ให้กับบ้านอาจารย์ 

เมื่อใกล้ถึงช่วงเวลาแห่งการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ครูสมศักดิ์จะถามนักเรียนทุกคนว่า ทุกคนรู้แล้วใช่มั้ยว่าต้องการจะเรียนในสายใด เรียนที่ไหน และถ้าใครยังไม่รู้ตัวเองว่าชอบอะไร อยากเรียนสายไหน ครูสมศักดิ์จะเรียกไปคุยกับครูเป็นการส่วนตัวเลย และเวลานั้นฉันก็ยังตัดสินใจไม่ได้เช่นเดียวกันว่าตัวเองอยากจะเรียนอะไรกันแน่ ฉันจึงได้ไปปรึกษาครูสมศักดิ์ว่า ฉันอยากเรียนครู แต่อีกใจหนึ่งก็อยากเรียนกายภาพบำบัด ฉันไม่รู้ว่าจะเลือกทางไหนดี 

และสิ่งที่ครูตอบกลับมาหาฉันคือ งั้นมาลองเป็นแบบทั้งสองแบบดูไหม จะได้รู้ว่าเราชอบและอยากเป็นอะไรกันแน่....

 

ครูส่งฉันไปอยู่ในโรงพยาบาลของลูกสาวครู ไปเรียนรู้ดูการทำงานของแผนกนักกายภาพบำบัด และให้ฉันได้ช่วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพี่ ๆ นักกายภาพบำบัด ต่อมาอีกอาทิตย์นึง ครูสมศักดิ์ติดต่อกับโรงเรียนที่ครูรู้จัก ให้ฉันไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กอนุบาล และช่วยครูสอนชั้น ป.1 ฉันบอกได้เลยว่าตอนแรกฉันก็ไม่ได้อยากไปเลยแม้แต่นิดเดียว แต่กลับมาคิดและปรึกษาพ่อกับแม่ แล้วจึงตัดสินใจไปลองสัมผัสกับทั้ง 2 อาชีพ   

หลังจาก 2 อาทิตย์ กับการอยู่กับ  2 อาชีพ คืนนั้นหลังจากทานข้าวเย็นเสร็จ ฉันเข้าไปในห้องนอน นั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งสองอาทิตย์ ว่าจริง ๆ แล้วเราชอบอะไร มีความสุขกับการได้ทำอะไรกันแน่ ฉันนั่ง นอนคิด อยู่ทั้งคืน เพื่อที่วันพรุ่งนี้ฉันจะเอาคำตอบที่ได้ไปบอกกับครูสมศักดิ์ 

เมื่อวันรุ่งขึ้นฉันไปโรงเรียนแต่เช้าและเดินมุ่งไปที่ห้องฟิสิกส์ พร้อมกับบอกครูว่า ครูสมศักดิ์ค่ะ หนูจะเรียนครูค่ะ เพียงเท่านี้ ตั้งแต่นั้นมาครูสมศักดิ์ก็หาโควต้ามหาวิทยาลัยต่าง ๆ มาให้ฉันได้ศึกษาและแนะนำว่าควรจะเรียนครูในสาขาไหน ครูสมศักดิ์คอยสอนฉันในทุก ๆ เรื่อง พาฉันและเพื่อนไปสอบ แนะนำในด้านต่าง ๆ 

ถึงแม้เวลานี้ฉันจะเรียนจบมัธยมแล้ว และตอนนี้ครูจะย้ายไปอยู่ที่แม่สอด จ.ตาก แล้วก็ตามแต่ฉันก็ยังรัก เคารพ และคิดถึงครูเสมอ ฉันและครูจะติดต่อกันทางโทรศัพท์ facebook บางทีก็ Line หากันบ้าง แต่ทุก ๆ ปีใหม่ฉันและเพื่อน ๆ ก็จะไปรดน้ำดำหัวครูสมศักดิ์ทุก ๆ ปี 

 

 

 

 

[อรทัย พงษ์ปิยะมิตร]

สวัสดีค่ะ คุณ สุภรัตน์ รัตนงาม

ครูสมศักดิ์ ชื่นชม เป็นครูที่ดีมากเลยน่ะค่ะ คอยช่วยเหลือนักเรียน

ขอบคุณมากค่ะ

[รัตนา อินต๊ะเสน]

สวัสดีค่ะ คุณ สุภรัตน์ รัตนงาม

คุณครูของคุณเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับนักเรียนและตัวคุณเอง ชื่นชมในการสอนเด็กของท่านและชื่นชมในลูกศิษย์อย่างคุณ

ขอขอบคุณที่นำเรื่องราวดีมาเล่าสู่กันฟัง

[สุภรัตน์ รัตนงาม]

สวัสดีค่ะ คุณ อรทัย พงษ์ปิยะมิตร

ใช่คะ เป็นครูที่ฉันรักมาก

ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านบันทึก

[สุภรัตน์ รัตนงาม]

สวัสดีค่ะ คุณรัตนา อินต๊ะเสน

ขอบคุณมากค่ะ ฉันเชื่อว่าครูของคุณก็คงเป็นเหมือนครูของฉันใช่มั้ยค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านบันทึกนะคะ