บอกลูก...ว่าให้เห็นคุณค่าของเงิน
ต้องยอมทนให้ลูกมีชีวิตอยู่อย่างขาด ๆ ไม่ได้ดั่งใจไปเสียทุกอย่าง
ไม่สามารถสมหวังไปเสียทุกครั้งกับส่ิงที่อยากได้
ในวัยเด็กลูกจึงรู้สึกว่า...ทำไมต้องเป็นเช่นนี้...ทั้ง ๆ ที่เพื่อนเขาอยากได้อะไรก็ได้ไปซะหมด
แต่แม่ของตนเอง...จะได้อะไรซักอย่างดูช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน
แต่ในความเป็นแม่มักจะมีคำถามเสมอว่า
ของที่จะซื้อจำเป็นไหม....ถ้าไม่ได้ และจะเกิดผลอย่างไร
ถ้าได้มาดังปรารถนา...จะมีชีวิตที่ดีขึ้นมากน้อยเพียงใด
ถ้าอยากได้มากก็ลอง เก็บเงินซื้อด้วยตนเอง
ประหยัดในส่วนที่เป็นสิทธิของตน...แล้วจะได้ทุกอย่างดังคำปรารถนา
ต้องเห็นคุณค่าของเงิน...รู้จักประมาณตน...
บางครั้งคนรอบข้างอาจจะมองว่าแรง
แต่ในวันนี้...ลูกโตขึ้น มีวุฒิภาวะ
ลูกจึงใจดีกรีความแรงของแม่....
เพราะพฤติกรรมการใช้เงินอย่างมีเหตุได้ฝังลึกลงในจิตวิญญาณของลูกไปแล้ว
จึงสามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีเหตุผล
แต่ต้องไม่เป็นคนที่ตระหนี่ ขี้เหนียว
เพราะการประหยัดกับความตระหนี่ มันเป็นคนละประเด็นกัน
ถึงวันนี้....จึงไว้วางใจในตัวลูก
เพราะได้บ่มเพาะวิชามายาวนาน..และเกิดผลอย่างมีคุณค่า...ที่พิสูจน์ได้แล้ว
จึงมีคำถามที่พบบ่อย
เลี้ยงลูกอย่างไร....ทำไมเขาจึงคิดแบบนี้
เพราะฉะนั้น....การสอนลูกต้องเริ่มต้นตั้งแต่เด็กจึงไม่สายเกินไป
ความเห็น (1)
...ขอแสดงความยินดี และชื่นชม...ครอบครัวอบอุ่นนะคะ