ต่อม "เอ๊ะ"

      ชีวิตเคยมีปัญหาไหมครับ ?  แก้ปัญหาอย่างไรครับ ?
      เคยมีความสงสัยในชีวิตไหมครับ ?  หาคำตอบ ข้อสงสัยได้ไหมครับ ?
      คนขี้สงสัยคนหนึ่ง  ชื่อ  เซอร์ ไอแซค นิวตัน  วันหนึ่งเขานอนใต้ต้นแอปเปิล  ถูกลูกแอปเปิลหล่นใส่ศีรษะ  เกิดความสงสัยว่าทำไมลูกแอปเปิลจึงไม่หล่นขึ้นไปบนท้องฟ้า (เอ๊ะ ! คำว่าหล่นมันต้องลงซินะ  ช่างมัน)  หรือหล่นออกไปข้างๆ  ความสงสัยดังกล่าวทำให้ไอแซค นิวตัน  ค้นพบ  กฎแห่งแรงโน้มถ่วง (Law of Gravity)
      ความสงสัย  ทำให้เกิดคำถาม  และคำถามมากมาย  ต่อไปนี้เป็นโจ๊ก (Joke) การเรียนการสอนที่เกี่ยวกับคำถามครับ
      คุณครูสาวสวยคนใหม่  ต้องการสอนให้นักเรียนรู้จักวิธีคิด  จึงเริ่มต้นบทเรียน  ด้วยการตั้งคำถามว่า “ในมือของครูมีผลไม้ชนิดหนึ่ง  ลูกกลมๆ  สีเขียวๆ  นักเรียนว่ามันคืออะไร ?”
      เด็กชายแดง  ยกมือตอบว่า “พุทราครับ”
      ครูมองหน้าเด็กชายแดง  แล้วตอบว่า “ผิด” พร้อมกับแบมือให้ดู  ในมือของครูคือ “องุ่น”
      ครูพูดต่อว่า “อย่างไรก็ตาม  ครูชอบวิธีคิดของเธอ”
      ทันใดนั้นเด็กชายดำ ที่นั่งอยู่หลังห้องก็ยืนขึ้น มือล้วงกระเป๋ากางเกง  แล้วถามครูว่า “ครูครับ  ที่ผมจับอยู่ในกระเป๋ากางเกงนี่  มันมีลักษณะกลมๆ  แข็งๆ  ครูว่าอะไรครับ ?”
      ครูสาวหน้าแดง  มองเด็กชายดำแล้วพูดว่า “เธอนี่ทะลึ่งใหญ่แล้ว”
      เด็กชายดำเอามือออกจากกระเป๋ากางเกง  แล้วแบมือให้ครูดูพลางบอกว่า “สิ่งที่กลมๆ แข็งๆ ที่ผมถามคือ  เหรียญสิบบาทครับ” พลางก็พูดต่อว่า “แต่อย่างไรก็ตาม ผมก็ชอบวิธีคิดของครูครับ”
      โจ๊ก (Joke) ข้างต้น  เกี่ยวกับต่อมเอ๊ะ อย่างไรไม่รู้เหมือนกัน  แต่ขอบอกว่า  ต่อม “เอ๊ะ” นี้  วงการแพทย์ตรวจไม่พบครับ  มันฝังอยู่ในสมองและประสบการณ์แห่งการแสวงหา  หากเห็นอะไร  คิดอะไรแล้วสงสัย  แสดงว่าต่อม “เอ๊ะ” ทำงานแล้ว  เมื่อสงสัยก็ต้องแสวงหาคำตอบ  การหาคำตอบต้องมีระบบคิด (Systematic Thinking) ครับ
      การบริหารมีปัญหามากมาย  ยิ่งบริหารมากยิ่งเกิดปัญหามาก  หน้าที่ของผู้บริหารคือ  การแก้ปัญหา  ต้องแก้ทั้งปัญหาที่เกิดขึ้นแล้ว  ปัญหาที่อาจจะเกิด  และปัญหาที่คาดว่าจะเกิด  ต่อม “เอ๊ะ” ของผู้บริหารจึงต้องทำงานตลอดเวลา  ยิ่งทำงานหนักเท่าไหร่  องค์กรก็ยิ่งพัฒนามากเท่านั้น  แต่ถ้าต่อม “เอ๊ะ” ผู้บริหารพิการ  องค์กรก็อยู่ยากครับ

[วันเพ็ญ]

ขอสารภาพว่าดิฉันเป็นสาวก บล็อกของอาจารย์ค่ะ ชอบอ่านข้อคิดเห็นของอาจารย์ทุกครั้ง เขียนสั้นๆ แต่สั่นไหวเส้นสมองและเพิ่มรอยหยักดีจริงๆ ค่ะ

[ผดุงกิจ พ่วงเฟื่อง]

หัวเราะ ครับ อาจารย์  หายเครียดแล้วครับ