๔๑๘. งานบุคคล
เป็นเวลาเกือบ ๒๖ ปี ที่ชีวิตในการทำงานของฉันคลุกอยู่กับงานบุคคล
มาตลอด...ในตอนแรกที่บรรจุเข้ารับราชการ ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะได้ทำงาน
ทางด้านงานบุคคลนี้เลย...งานบุคคลที่สมัยก่อนจะเรียกว่า...งานการเจ้าหน้าที่
เป็นงานที่เกี่ยวกับกฎ ระเบียบ ข้อบังคับ ประกาศ หลักเกณฑ์ ฯลฯ โดยเฉพาะ
เรื่องกฎหมายที่บุคลากรที่เกี่ยวข้องควรทราบและต้องปฏิบัติ...
จากเท่าที่ฉันสังเกต...เหมือนกับบางคนคิดว่า...ฉันต้องทราบอยู่คนเดียว
แต่ความเป็นจริงแล้ว...บุคลากรในมหาวิทยาลัยทุก ๆ คนต้องทราบร่วมกัน
เพราะไม่เช่นนั้นจะทำให้เกิดปัญหามากมาย...ปัญหาที่เกิดมักเกิดมาจากการที่
บุคลากรไม่ทราบ ไม่อ่านกฎ ระเบียบ บางคนก็ไม่เข้าใจ...นี่คือ ปัญหาที่เกิดขึ้น
ของงานบุคคล
ฉันก็อดนึกแปลกใจไม่ได้ว่า...สมัยเมื่อเกือบ ๓๐ ปีที่แล้ว ทำไมข้าราชการ
ทุกคนทราบถึงกฎ ระเบียบ ข้อบังคับต่าง ๆ โดยที่ไม่ต้องมีใครบอก โดยเฉพาะ
ตัวของฉัน ๆ ทราบว่า ฉันเป็นข้าราชการ ฉันต้องรู้กฎหมาย ฉันต้องทราบและ
นำไปปฏิบัติให้ได้ ฉันได้อ่าน ฉันได้เรียนรู้จากกฎ ระเบียบต่าง ๆ แม้แต่เวลา
สอบเลื่อนระดับให้สูงขึ้น สำนักงาน ก.พ. แจ้งว่า...หัวข้อในการสอบนั้นมี
กฎหมาย ระเบียบอะไรบ้างที่จะออก ฉันก็ไปอ่านตามกฎหมาย ระเบียบนั้น
อย่างถ่องแท้ให้เข้าใจและวิเคราะห์ สังเคราะห์ระเบียบนั้น ๆ ออกมาได้
เพราะข้อสอบที่ออกเป็นข้อสอบในเชิงวิเคราะห์ สังเคราะห์ ยกกรณีเหตุการณ์ที่
อาจเกิดขึ้นแล้วให้สมมุติเป็นตัวของฉันว่า ถ้าเกิดเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น...ฉันจะ
แก้ไขปัญหาหรือตัดสินใจอย่างไร...
จึงทำให้ฉันหัดเป็นคนวิเคราะห์ สังเคราะห์งานเก่งขึ้น...นี่คือ ประสบการณ์
ที่ฉันได้รับจากการสอบเลื่อนระดับ เลื่อนตำแหน่ง เป็นการฝึกคิดอีกวิธีหนึ่ง
แต่อีกข้อหนึ่งที่ฉันยอมรับ นั่นคือ...คนเราไม่เหมือนกัน เก่งไม่เหมือนกัน
คิดไม่เหมือนกัน ทำไม่เหมือนกัน...เหล่านี้เอง ที่ทำให้ฉันทำงานเกี่ยวกับงานบุคคล
ได้และเข้าใจคนมากขึ้น...เพราะงานบุคคลไม่ใช่งานที่ต้องใช้กฎ ระเบียบอย่างเดียว
ต้องใช้หลักคุณธรรม เมตตาธรรม จิปาถะที่เกี่ยวกับบุคคลเข้ามาช่วยในการทำงาน
ด้านบุคคลเกิดผลสำเร็จมากขึ้น...
ฉันยอมรับว่า...ฉันชอบและรักงานด้านบุคคลมาก เวลาทำงาน ฉันจะทุ่มเท
ให้เวลาทั้งหมดกับงานนี้ เวลาทำงานก็ต้องทำให้ออกมาให้ได้ผลดีที่สุด เพราะใจ
ของฉันรักในงานด้านนี้มาก แม้ว่า มีบางเรื่องราวที่ต้องกระทบกับสิทธิประโยชน์ของคน
เมื่อฉันมีหน้าที่ที่รับผิดชอบ ฉันก็ต้องหาทางแก้ปัญหาให้ได้ ปัญหาแล้ว ปัญหาเล่า
ฉันสามารถแก้ไขมันให้ผ่านไปได้ อาจเป็นเพราะประสบการณ์พร้อมด้วยบทเรียนชีวิต
ของฉันที่คลุกคลีกับงานด้านนี้มานานถึง ๒๖ ปี เลยทีเดียว...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ :):)
บุษยมาศ แสงเงิน
๙ มกราคม ๒๕๕๗
ความเห็น (3)
ขอบคุณ บันทึกดีดีนี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ ดร.เปิ้ล 
:):)
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ :):)