119.ค่ำไหน.....นอนนั่น
พันธกิจรายการสุดท้ายของการประเมินคุณภาพการศึกษารอบสามที่ รร.กีฬาจังหวัดหนองคาย ของคณะเราคือการนำเสนอผลการตรวจประเมินด้วยวาจา (สิ่งที่พบเห็น) ตามที่ทางโรงเรียนรายงานไว้ใน SAR ให้ผู้เกี่ยวข้องทั้งหมดรับทราบ ผู้เขียนและคณะก็ดำเนินการจนเสร็จสิ้น หลังจากร่ำลากันเสร็จ ผศ.ดร.สุขชัย กลับขอนแก่นกับรถของ ดร.ดุสิต ซึ่งเดินทางกลับชัยภูมิ....ผู้เขียนมุ่งหน้ากลับพิษณุโลกโดยหลีกเลี่ยง (ทางสายเปลี่ยว ที่เดียวดาย) คือทางหลวงสายขอนแก่น หล่มสัก บ้านแยง ซึ่งกำลังขยายถนนลำบากในการขับขี่ ดังนั้นจึงวางแผนเดินทางโดยจะไปพักที่ห้องพักของลูกชาย ม.ราชภัฏเลย รวมระยะทางจากหนองคาย - เลย ประมาณ ๓๐๐ กม. คิดว่าถ้ามืดก่อนก็ "ค่ำไหน นอนนั่น" ตัวแปรสำคัญในการเดินทางคือความมืดและบริเวณสองข้างทางว่าเป็นถนนที่เปลี่ยว เป็นเขาสูงชัน คดเคี้ยวอันตรายหรือไม่ (เส้นทางที่ไม่ใช่เส้นทางหลักอย่างสายเอเซีย) "ตุ๊ดตู่พาพ่อไปหาพี่ตูนนะ"ออกเดินทางเวลาประมาณ ๑๖.๓๐ น.มุ่งหน้ามาที่อุดรธานีระยะทาง ๖๕ กม.ถึงเวลาประมาณเกือบ ๑๗.๓๐ นาฬิกา เข้าสายเลี่ยงเมืองมุ่งหน้าไปจังหวัดหนองบัวลำภู แต่พอเลยมาถีงบริเวณสี่แยก อ.กุดจับ ก็พบป้ายสถาบันการพลศึกษาวิทยาเขตอุดรธานี ตัดสินใจเลี้ยวเข้าไปดูความเปลี่ยนแปลงของสถาบันแห่งนี้ ผู้เขียนเคยผูกพันกับสถาบันแห่งนี้มาก่อนเพราะเป็นสถาบันทางการพลศึกษาด้วยกันคือ ๑ใน ๑๗ วิทยาเขตสถาบันการพลศึกษา พวกเราภูมิใจในตัวของเรา เราก้าวมาจากโรงเรียนฝึกหัดครูพลศึกษาตั้งอยู่สนามศุภชลาศัย วิทยาลัยพลศึกษา จนมาเป็นสถาบันการพลศึกษาปัจจุบัน ผู้เขียนเคยมาฝึกงานภาคปฏิบัตในการจะเข้าสู่ตำแหน่งผู้บริหารที่นี่เมื่อหลายปีมาแล้ว กอปรกับได้ทราบข่าวว่าเพื่อนผู้น้องศิษย์เก่าวิทยาลัยพลศึกษาจังหวัดมหาสารคาม รุ่น ๒ ซึ่งรับราชการอยู่มหาสารคามได้รับการแต่งตั้งให้มาดำรงตำแหน่งเป็นผู้บริหารสูงสุดของที่นี่คือ ตำแหน่งรองอธิการบดี รศ.ดร.บัณฑิต หาญธงชัย โดยไม่มีการนัดหมายกันแต่อย่างใด ผู้เขียนจอดรถที่หน้าตึกสำนักงานรองอธิการบดี ลงจากรถพบคนยืนคุยกันอยู่ ๓ คน มองหน้ากัน "เฮ้ย..พี่เดนี่หว่า" ก็สวัสดี "พี่ใหญ่ไปอย่างไรมาอย่างไร" อีกสองท่านคือ รศ.ดร.วณิช นิรันตรานนท์ ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายบริหาร อีกท่านหนึ่งคือ รศ.ศศิธร นิรันตรานนท์ รองคณบดีคณะศิลปศาสตร์ หลังจากพูดคุยถามข่าวคราวกันพอสมควร รองอธิการบดีขอพาไปกินข้าวต้มที่ข้างหนองประจักษ์ อ.เติบโต คติพจน์ ก็มาร่วมทานข้าวต้มกัน เวลาประมาณ ๒๐.๓๐ น.รองยื่นข้อเสนอว่า "พี่ใหญ่มีทางเลือก ๒ ทาง คือ ๑.นอนกับผมที่ห้องพักมีที่นอนอยู่ ๒.ถ้าไม่สะดวกก็นอนที่โรงแรม" ผู้เขียนเลือกข้อที่ ๓ คือเดินทางต่อมาที่จังหวัดหนองบัวลำภู OK เดินทางต่อเส้นทางไม่เปลี่ยวมาก แต่ต้องข้ามเขาคดเคี้ยวพอสมควร มาถึงหนองบัวลำภูประมาณ ๒๑.๓๐ น. แวะถามแม่ค้าถึงโรงแรมที่พัก ตัดสินใจเลือกพักรีสอร์ทไปหาเอาข้างหน้าเส้นทางที่จะไป อ.นากลาง ขับรถไปเรื่อยๆผู้คนไม่ค่อยมีจนมาพบทางเข้า"ชายทุ่งรีสอร์ท" ต.โพธิ์ชัย อำเภอเมือง จึงแวะเข้าไปประมาณ ๑ กม.ตั้งอยู่ในป่าชายทุ่ง น้องผู้ชายมาเปิดห้องพักให้เป็นห้องที่ ๑๒ ผู้เขียนโทรฯบอกลูกชาย (เผื่อถ้าเราเป็นอะไรไป) พร้อมกับขอเบอร์โทรศัพท์ของรีสอร์ทแต่ไม่มีน้องบอกว่าเอาของผมก็ได้ สอบถามว่าจบป.ตรี รามคำแหงมาแล้ว ๖ ปี มาทำกิจการรีสอร์ทของ พ่อ-แม่ ดู TV นอนเวลา ๒๒.๐๐ น.นี่คือเส้นทางเดินของผู้เขียนที่ต้องดำเนินชีวิตไปตามสถานการณ์ และไม่ใช่ "ค่ำไหน..นอนนั่น" แต่เป็น "นอนไหนก็ได้...แต่จิตใจต้องตั้งมั่น"
ความเห็น (8)
...เป็นความสุขมากๆ .. ...อีกรูปแบบหนึ่งนะคะ .... มีเพื่อน ...มีสังคม .. มีความสนุก .... ของกลุ่มวัยเดียวกันนะคะ .... ขอบคุณ บันทึกดีดีนี้ค่ะ
-ขอบคุณ อ.เพชรน้ำหนึ่งที่แวะมาให้กำลังใจ เดือน กพ.จะไปจัดวู้ดบอลที่กำแพงเพชรครับ...
สวัสดี ดร.Ple
-vขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชม..ก็มีแต่เพียงการเล่าเรื่องเท่านั้นสำหรับ สว. โดยพื้นฐานผมมีเพือนมาก แต่พอเกษียณแล้วผมจะห่างๆ กลัวว่าจะเป็นการรบกวนคนอื่นเรามันหมดอำนาจแล้ว ผมเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นดี คณะกรรมการมีเพียงผมเท่านั้นที่ สว.ส่วนอีกสองท่านยังอยู่ในวัยทำงานครับ...
สวัสดีท่าน ดร.พจนา
ขอบคุณท่านที่แวะมาให้กำลังใจตลอดแม้ยามเจ็บไข้ ได้ป่วย ตอนนี้ผมหายดี ๙๙ % แล้วครับ......
ขอบคุุณน้อง ปริม ทัดบุปผา และ คุณธีรศาสต์ หล้าเอื้อย ที่แวะให้กำลังใจครับ...
ป๋าเด เยี่ยม!
ขอบคุณยายไอดินที่แวะมาเยี่ยมครับ......