เมื่อวานได้เขียนเกี่ยวกับการทักทายในวันแรกของการทำงานสำหรับปีใหม่ปีนี้ ต่างคนต่างก็สวัสดีและล่าวคำอวยพรกันต่างๆนานา แต่มีพี่คนหนึ่งที่อาวุโสสุด จะเกษียณในสิ้นปีนี้แล้ว
พี่แกอวยพรว่าให้น้องๆลูกๆหลานๆทุกคนให้
"ประสบโชคดี ร่างกายแข็งแรง อย่าได้มีโรคมีภัยเลยนะ แค็กๆ แค็กๆ.." พี่แกกล่าวเสร็จก็ไอตาม เสียงแหบแห้ง
หลายคนก็อวยพรตอบพร้อมถามไถ่ถึงอาการไม่สบายของแก
"อืม..นั่นสิ ปีใม่ปีนี้ไม่ดีเลย ดูสิ พี่ไอตลอดวันสองวันแล้ว แย่จังเลย"
"ต้องดีสิพี่ ปีใหม่ทั้งที... เดี่ยวก็หาย เราต้องสบายดี ไม่ป่วยไม่ไข้นะพี"ผู้เขียนพูดให้กำลังใจ
ผู้เขียนพูดไปเพื่อให้กำลังใจพี่เขา พยายามจะบอกว่าเราจะไม่ป่วยในวันสำคัญเอาฤกษ์เอาชัยปีใหม่ทั้งที โดยลืมไปว่า การเจ็บไข้ได้ป่วยใช่ว่าคนเขาอยากจะเป็น หรือถึงจะเป็นก็ยากจะห้ามได้ที่จะให้ไม่สบาย
มีคนเคยบอกว่า... อย่าพูดว่าตัวเองจะไม่เจ็บไข้ได้ป่วย อย่าพูดว่าตัวเองแข็งแรง จะไม่เจ็บไม่ไข้ เหมือนเป็นการถามหามัน และมันจะมาหาเราโดยไม่รู้ตัว...
ผู้เขียนลืมคำๆนี้ และเผลอพูดออกไปเมื่อวาน แม้จะไม่โดยตรงแต่ก็มีความหมายเชิงประมาณนั้น
กับถึงบ้านระหว่างนั่งดูทัวีอยู่ รู้สึกปวดหัวมาก คล้ายจะเป็นไข้ จนต้องกินยาแก้ปวดหัวไปหนึ่งเม็ดก่อนนอน นึกหาสาเหตุอาจเป็นเพราะไม่ได้สวมเสื้อแจ็คเก็ตในระหว่างอยู่ในอาคารคลังสินค้า ที่มีอุณภูมิค่อนข้างต่ำ
............
วันนี้มาทำงาน ด้วยอาการยังปวดหัวอยู่ เพื่อนที่หยิบเสื้อแจ็คเก็ตผิดตัวและกลับบ้านไปซัก ลืมอีกทำให้ไม่มีเสื้อสวมเข้าคลังอีกวัน พยายามจะทำตัวไม่ให้ดูหนาว แต่พอถึงกลางวัน อาการปวดหัวก็ตามมาอีก จนต้องกินยาพาราเซตามอล อีกเม็ด
"เมื่อวานผมไม่น่าพูดกับพี่อย่างนั้นเลย ว่าเราต้องแข็งแรง จะไม่เจ็บไข้ได้ป่วย"ผู้เขียนเข้าไปคุยกับพี่ผู้อาวุโสคนนั้น ที่ยังไออยู่แค็กๆ
"ติดไข้จากพี่หรือเปล่า ไปอยุู่ไกลๆเลย เดี่ยวก็ติดกันหมดทั้งห้องหรอก"พี่แกก็ยังเป็นห่วงน้องๆอยู่
ไม่ว่าจะปีใหม่ วันดี คืนดี วันไหนๆ ความเจ็บไข้ได้ป่วย ความทุกข์ ต่างก็ถามหาเราได้ตลอดเวลาทุกโมงยาม
หรือนี่คือ
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ความไม่เที่ยง ความทุกข์ ความไม่ใช่ตัวตน
..................
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
03 มกราคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
ขอบคุณภาพประกอบจาก dreamstime.com
สวัสดีปีใหม่ครับ คุณ พ.
ขอให้มีสุขดี ปราศจากโรคภัย ให้แข็งแรง
ช่วงปีเก่า ต่อปีใหม่นี้ หันไปทางไหนก็มีแต่คน ไอ ๆๆๆๆๆๆๆ ปวดหัว เป็นไขทั้งนั้น สองวันที่เปิดเรียนมานี้ แต่ละห้องมีนักเรียนขาดเรียนเพราะป่วย ห้องละหลาย ๆ คนจ้ะ โดยเฉพาะเด็กอนุบาล คุณมะเดื่อเอง ห่างหายจากอาการภูมิแพ้มานาน ไม่เป็นหวัด ไม่แพ้อากาศมาหลายปี มาปีนี้ต้องยอมจำนนฟ้าดิน....ไอค็อก ๆ แค็ก ๆ กะเขาเหมือนกัน ถึงแม้ไม่ถึงกับเป็นไข้ แต่ก็นับว่าสุขภาพแย่กว่าปีก่อน ๆ อาจเพราะ เข้าสู่วัยชราแล้ว และปีนี้หนาวกว่าทุก ๆ ปีที่ผ่านมาก็ได้จ้ะ
ยังไง ก็ดูแลรักษาสุขภาพนะจ๊ะคุณพิชัย
หายไวๆคะ ดูแลสุขภาพนะคะ