ร่วมเรียนรู้ป่า (๖)
มีคำว่าเที่ยวเข้ามาสู่ชีวิต เท่ากับตัดสินใจลิขิตพฤติกรรม "เดิน" ให้ตัวเองอยู่แล้ว หลังจากเดินลงไปดูห้วย ก็เดินกันต่อ คราวนี้ได้สำรวจกำลังขาว่าง่อนแง่นหรือมั่นคงเมื่อจำต้องเดินบนของแข็งที่สั่นไหวได้ ใครที่ใจไม่มั่นอยู่แล้วจะรู้สึกบางอย่างระหว่างเดิน มองไปที่ลำห้วยอาจใจหวิว เดินคนเดียวใจแกว่ง มีหลายคนร่วมเดินเป็นแผงมีสิทธิใจสั่นรัวๆ..อิอิ
ข้ามถึงฝั่งตรงข้ามคาดว่าจะเห็นไม้ใหญ่แน่นหนาเป็นดงทึบกลับแป่ว ภาพตรงหน้าเหมือนสวนสาธารณะกลางเมือง แวะด้อมๆมองๆตามประสา เพลินจนเจ้าหน้าที่เร่ง โอ๊ะ ขออภัย เพลินไปหน่อย ลืมไปว่าจะมีกิจกรรมในห้องประชุมก่อนไปต่อ
เหมือนสวนสาธารณะมั๊ยค่ะ
ทางเดินเข้าห้องประชุมที่นี่เป็นซุ้มเสาหิน ทุกๆเสามีเรื่องราวเกี่ยวกับคุณสืบติดไว้ คนเดินเข้าและเดินสวนอ่านได้พร้อมๆกัน พื้นที่อนุสรณ์สถานแห่งนี้เลือกแสดงอัตลักษณ์ทางความคิดผ่านสื่อ เสร็จกิจกรรมในห้องประชุมก็ไปต่ออนุสรณ์สถานของจริง
พิธีคารวะคุณสืบในฐานะเจ้าบ้านเริ่มขึ้น ณ ลานรูปปั้น พ่อครูทำหน้าที่วางพวงหรีดผ้าขาวม้าอันงดงามแทนผู้คนทั้งหมด ทุกคนแสดงคารวะและส่งอธิษฐานจิตผ่านธูปและเทียนที่เจ้าหน้าที่เตรียมไว้ให้ ธูปแต่ละดอกปักรายรอบบนกองหินรอบฐานรูปปั้น เทียนแต่ละเล่มปักลงไว้ตรงลานหินวงกลมที่อยู่ถัดออกมา บรรยากาศขลังแบบว่ารู้สึกได้ถึงการตอบรับการคารวะจากคุณสืบประมาณนั้น
ห่างออกไปราว ๕๐ เมตรในทิศหน้าตรงของรูปปั้น บ้านเล็กๆหลังหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่ เห็นบ้านแล้วชอบ สัมผัสถึงนิสัยเจ้าของว่าเป็นคนมีระเบียบ รักสมถะ ประณีต และทันสมัย หลักฐานความทันสมัยที่ชัดเจนที่สุด คือ ส้วมชักโครกในบ้าน...อิอิ อีกหลักฐานคือหนังสือและรูปภาพเพื่อนชาวต่างประเทศที่วางอยู่ บ้านหลังนี้เป็นบ้านมีใต้ถุนสูงแบบไทย ความสูงจากพื้นประมาณว่าสัตว์ขนาดเท่าชะนีเดินลอดได้ มวลน้ำขนาดใหญ่ผ่านได้สบาย
ได้ยินว่าก่อนมาประจำอยู่ที่นี่ คุณสืบเพิ่งไปต่างประเทศกลับมา (คุณสืบไปต่างประเทศครั้งแรกในช่วงที่หมอไทยเหมาเครื่องบินไปทำงานในต่างประเทศเยอะมาก ครั้งที่ ๒ ก่อนเสียชีวิตราวๆ ๒ ปี) เห็นบ้านก็นึกสนุกจำลองบรรยากาศรอบบ้านยุคที่คุณสืบมาเป็นหัวหน้าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่-ห้วยขาแข้ง เห็นภาพบ้านเล็กในป่าใหญ่ยังไงยังงั้นเลย ชะโงกหน้าไปมองสมบัติพัสสถานในห้องหับต่างๆรู้สึกว่าเหมื้อนเหมือนบ้านในป่าของลอร่า อิงกัลล์
ลอร่ามีบ้านเล็กริมห้วย บ้านหลังนี้ก็อยู่ริมห้วย หน้าบ้านมีสนามเล็กๆให้เดินชมธรรมชาติ สุดเขตบ้านต่ำลงไปจะมีลำห้วย ลองไล่ทิศน้ำไหล เดาว่าห้วยส่วนนี้อยู่ต้นน้ำกว่าห้วยทับเสลาที่ข้ามมาตรงทางเข้า ชมทิวทัศน์ บ้าน ป่า ห้วย ภูเขา แล้วรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่ที่บ้านพักตากอากาศหลังหนึ่งบนภูเขา นึกถอยเวลาไปหาอดีต ๒๐ ปี ป่าปรากฏในห้วงคิดเป็นอีกภาพ ป่ารอบบ้านวันโน้นคล้ายๆส่วนป่าลึกบนดอยอินทนนท์โน่นเลย แต่ป่าวันนี้ไม่ใช่
ไม้เขียวขจี บรรยากาศเย็นๆ มีลำห้วยไหลจากเขา สดชื่นไอน้ำ..รักป่าให้ถูกทาง
ก่อนจากมา ความรู้สึกเล็กๆผลิบานเติบโตขึ้น แอบกล่าวคำในใจบอกกล่าวอีกครั้งว่า ข้าน้อยขอคารวะบุรุษผู้ทรนงอย่างคุณค่ะครูแห่งป่า
เดินกลับทางดงไม้ใหญ่อีกด้าน แถบนี้คล้ายป่ามากกว่าทางเข้า พักอุดหนุนสินค้าในโครงการจัดหาทุนเพื่อจัดสวัสดิการเจ้าหน้าที่ ได้เสื้อสวยมาเป็นที่ระลึกตัวหนึ่ง เก็บภาพต้นไม้และทิวทัศน์ หายเหนื่อยแล้วไปต่อเป้าหมายต่อไป
ถึงที่หมายรวมตัวกันนั่งฟังบรรยาย หัวหน้าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งกรุณามาด้วยตัวเอง ฟังเรื่องราวที่ท่านเล่าแล้วรู้สึกดีๆกับความรักป่าของผู้คนในหน่วยงานรักษาป่า เห็นความเป็นผู้บริหารตัวอย่างของท่าน เห็นความรักที่ท่านมอบให้กับลูกน้องของท่าน ขอบคุณภาวะผู้นำในตัวท่าน เห็นความเหนื่อย ยุ่ง และยากของงานดูแลป่าให้สมบูรณ์ ภูมิใจในความเป็น "ข้า" "ราชการ" ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบของท่านและลูกทีม
ศาลาที่นั่งรวมกลุ่มกันเป็นอาคารโล่งชั้นเดียว การบรรยายไม่ใช้เครื่องเสียง ด้านหนึ่งมีห้องสุขารวมจัดไว้อำนวยความสะดวก ใกล้ๆศาลามีบ้านพักหลายหลัง มีคนพักในบ้านจึงไม่ได้ชมห้องพัก หัวหน้าบอกว่าทุกหลังใช้ไฟฟ้าที่ผลิตจากโซล่าเซลล์
เดินสำรวจห้องสุขาแล้วมีช๊อตตื่นเต้น มีละมั่ง ๓-๔ ตัวกำลังยืนสบายๆอยู่ในดงไม้หลังห้องสุขา มือโปรพากันลุกมาหามุมกล้อง ใครไวกว่าก็ได้แชะโดยละมั่งไม่ตื่น ไม่เดินหนี ใครช้าก็ชวด
มีความรู้สึกขัดแย้งเมื่อละมั่งเดินหนี ใจหนึ่งพอใจที่มันยังมีสัญชาตญาณระแวงภัย ใจหนึ่งเสียดายที่มันหนีห่างออกไปไกลเกินกว่ากล้องปัญญาอ่อนจะจับภาพได้ชัด นี่แหละหนาใจคน
ฟังบรรยายเสร็จกินข้าว ร้านกินข้าวไม่ใหญ่มาก อากาศยังเย็นอยู่ ใกล้ๆมีลำห้วยไหลผ่าน ชวนกันหามุมแชะ แชะ แชะ ปฏิบัติภารกิจส่วนตัวกันเรียบร้อยก็เคลื่อนขบวนออกมา
สดชื่น
เจอกวาง(ไม่แน่ใจ)ฝูงใหญ่นอนอาบแดดอยู่ตรงสนามใต้ร่มไม้บนเส้นทางออก รู้สึกเหมือนกำลังวิ่งรถในสวนสัตว์เปิด น้องครูอารามใจดีแวะจอดให้ได้แชะ แชะ แชะจนอิ่มมือ อิ่มใจ
ชวนเข้าใกล้
๗ ธันวาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (3)
ขอบคุณมากครับ
ทุกคนจะกรี๊ดกร๊าดที่เห็นฝูงกวางมานานให้เราถ่ายรูป เพราะเราไม่เคยเห็นใกล้ชิดแบบนี้มาก่อน และเขานอนเฉยๆมองเรา เราก็มองเขา มันเหมือนเป็นโบนัส ที่มาเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแล้วได้สัมผัสกวางแบบนี้
เมื่อก่อนผมเผาป่าเดี๋ยวขอสร้างป่าด้วยคน