ต้นตระกูลกวน

เอาคางให้หนูหน่อย

เมื่อครั้งผมอายุประมาณ 8 ขวบ...

ตอนนั้นผมจำได้ดีว่า...พ่อผมที่เป็นมัคนายก(ท่านเป็นคนธรรมะธรรมโมจริงๆครับ) จะมีความใกล้ชิดกับผมมาก(นัยว่าเป็นลูกคนเล็ก...ก็เลยได้รับความใส่ใจเป็นพิเศษ)

สมัยนั้นอาหารพิเศษสำหรับครอบครัวผมคือปลาทูทอดครับ...และวันนั้นเรามีปลาทูทอด 5-6 ตัว... ผมกับพ่อก็บรรเลงเพลงเขมือบปลาทูกันสนุก...

ใครไม่เคยกินหัวปลาทูกรอบ ๆ .... ชาตินี้อย่าเที่ยวไปคุยกับใครเขา... ตายไปก็บอกยมบาลไม่ถูก... ส่วนผมกับพ่อก็แย่งหัวปลาทูกันมันส์เลยละครับ... ส่วนที่ผมชอบมากที่สุดคือคางปลาทูทอด... ได้เคี้ยวกรอบ ๆ แล้วชื่นใจจริง ๆ...

พอเหลือปลาทูหัวสุดท้าย...กว่าจะทันได้คิด มันก็ตกไปอยู่ในมือพ่อผมซะแล้ว...

ผม : " พ่อ...พ่อ...เอาคางให้หนูนะ "

พ่อผม : "อืมม์..." พ่อยื่น คางตัวเองมาให้ พร้อมกับเสียงเคี้ยวดังบาดใจผมอยู่ในปาก...

ญาติพี่น้อง : " ฮา......" คงสะใจกันน่าดู...เพราะผมซัดหัวปลาไป 3-4 หัวแล้วครับ...