หวัง หวัง หวัง

 

...

ชีวิตคนเราใช้เวลานานกว่าจะเติบโต 
ใช้เวลานานกว่าจะเรียนรู้ และเข้าใจสิ่งต่าง ๆ รอบตัว

...ฉันคนนี้ก็เช่นเดียวกัน
ฉันค่อย ๆ เติบโตมาเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ
ที่ซุกซน ร่าเริง วิ่งเล่นสนุกสนานไปวัน ๆ เช่นเดียวกันกับเด็กคนอื่น ๆ

ในช่วงนี้ของชีวิตฉันเป็นช่วงที่ต้องเข้าโรงเรียนระดับประถมศึกษาตอนต้น
การไปโรงเรียนทำให้ความหวังที่โตขึ้นมาพร้อมกับฉันนั้นมันโตขึ้นกว่าเดิม

...อาจจะโตเร็วกว่าฉันด้วยซ้ำไป

ฉัน “ หวัง ” ว่าแม่จะซื้อตุ๊กตา เสื้อผ้า ให้ฉันเหมือนที่เพื่อนได้

ฉัน “ หวัง ” ว่าพ่อจะมาส่งฉันที่โรงเรียนด้วยรถจักรยานยนตร์ทุกวัน
แทนที่จะให้ย่าเดินมาส่ง

ฉัน “ หวัง ” ว่าลุงกับป้าทุกคนจะรักฉันมากกว่าบรรดาหลานทั้งหมด

ฉัน “ หวัง ” ว่าพี่ของฉันจะอาบน้ำ และล้างปิ่นโตให้ฉันทุกวัน

ฉัน “ หวัง ” ว่าครูจะรักเอ็นดูฉันที่สุด

ฉัน “ หวัง ” ว่าเพื่อนของฉันจะคอยตามใจฉันทุกอย่าง

ฉัน หวัง หวัง หวัง แล้วก็ “ หวัง ”.....

            แต่ในเวลานี้ ฉันกลับมานั่งคิดได้ว่า ในขณะที่ฉันหวังนู่นหวังนี่จากคนอื่นรอบตัวฉันมากมาย แต่คนเหล่านั้นกลับหวังเพียงสิ่งเดียวจากฉัน ซึ่งเป็นความหวังที่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับฉัน นั่นก็คือ “ หวัง ” ว่าฉันนั้น
จะเป็นเด็กดี แค่นั้นเอง

 

“ ในขณะที่เราหวังสิ่งต่าง ๆ มากมายจากคนรอบข้าง เขาเหล่านั้นอาจจะหวังเพียงสิ่งเดียวจากเรา ”

“ ในขณะที่เราหวังสิ่งต่าง ๆ จากคนอื่น คนอื่นก็หวังในตัวเราเช่นกัน ”

 

 

 

 

 

 

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-“ ในขณะที่เราหวังสิ่งต่าง ๆ มากมายจากคนรอบข้าง เขาเหล่านั้นอาจจะหวังเพียงสิ่งเดียวจากเรา ”

-ขอบคุณครับ

[เอื้องแสงฝาง]

"ไม่คาดหวัง...ไม่ผิดหวัง" ...คำครูสอน