จดหมายถึงลูก "ภัคร + เพรียง" ฉบับที่ ๓๖ ตอนชีวิตที่แตกต่าง...
สำหรับวันนี้ (๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๖) ทุก ๆ ปี เป็นวันหยุด
ให้กับข้าราชการอย่างแม่ได้หยุดงาน...แม่รู้ว่า...ชีวิตของแม่มีวันหยุด
จากการทำงานในรอบปีเพียงไม่กี่วัน...วันหยุดงานของแม่คราวใด...
แม่ใช้เวลาของแม่เพื่อให้อยู่กับครอบครัวของเราให้มากที่สุด...
ใครจะว่าอย่างไร แม่ไม่รู้...แต่แม่รู้เพียงว่า...เวลาของพวกเราที่จะอยู่
ด้วยกันภายในครอบครัว เหลือน้อยลง ไม่ว่าจะอยู่กับตาทวด พ่อเรของ
พี่ภัคร - น้องเพรียง...จึงทำให้แม่คิดว่า เมื่อภาครัฐหยุดงานให้กับแม่
แม่ก็จะใช้เวลานี้ให้เกิดประโยชน์กับครอบครัวของเราให้มากที่สุด...
ด้วยการอยู่ร่วมกันให้มากที่สุดเท่าที่แม่จะทำได้...เพราะแม่ถือว่า
ครอบครัวของเรานั้น...สำคัญที่สุดกับชีวิตของพวกเรา...เพราะครอบครัว
ที่อบอุ่น จะสร้างภูมิคุ้มกันให้กับตัวของลูก ๆ หลาน ๆ ของแม่ให้แข็งแรง
ต่อตนเองและสังคมได้...
วันนี้ก็เช่นเดียวกับวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๖ พวกเรานำรถอีแต๋น
ไปนากัน เพื่อหว่านปุ๋ย โดยน้องเพรียง (พ่อของน้องฟ้าคราม) ขับรถไปนา
กัน...ความจริงว่าจะไปกันตั้งแต่เช้า กว่าจะไปตลาดและทำกับข้าว...
นำข้าวให้ตาทวดกินก่อน...มาจังรถยางรั่วอีก ต้องเข้าไปเปลี่ยนยางในอีก
ไปถึงนาก็ปาเข้าไปเกือบ ๑๐.๐๐ น. น้องเพรียงเริ่มหว่านปุ๋ย วันนี้น้องเพรียง
หว่านโดยใช้เครื่องพ่นช่วยทำให้น้องเพรียงทำไปได้ประมาณ ๑๕ ไร่...
ลูกของแม่ทำได้ด้วยตัวของหนูเองในวัย ๒๒ ปี...สำหรับพ่อเร ก็ใช้เครื่อง
ตัดหญ้า ๆ ตามหัวคันนา เพื่อช่วยน้องเพรียงอีกแรงหนึ่ง...
น้องเพรียงบอกแม่ว่า...พรุ่งนี้ก็คงเสร็จ เพราะบ่าย ๆ ช่วง ๔ โมงเย็น
วันนี้จะไปหว่านอีก เพื่อพรุ่งนี้จะได้เสร็จเลย...วันนี้น้องอ้อมก็ได้ช่วยน้องเพรียง
คอยตักปุ๋ยใส่เครื่องพ่น...คอยช่วยยกขึ้นหลังให้น้องเพรียง...ส่วนหนูฟ้าคราม
ก็อยู่กับย่าที่ห้างนา คอยเป็นกำลังใจให้กับพ่อเพรียงของหนู...นี่คือ ชีวิตของ
น้องเพรียงลูกคนเล็กของแม่บุษ ที่มีชีวิตที่มีความสุขกับชีวิตที่หนูเลือกเอง...
ได้อยู่กับพ่อเร + แม่บุษ มีความสุขอยู่ด้วยกันใกล้ชิดกับครอบครัวของเรา...
อีกชีวิตหนึ่ง "พี่ภัคร" ซึ่งได้เรียนต่อปริญญาโทที่ กทม. สำหรับพี่ภัคร
เหลืออีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้ว...นี่ก็อีกชีวิตหนึ่ง ชีวิตที่พี่ภัครเป็นคนเลือกที่จะ
เรียนต่อให้จบการศึกษา...ชีวิตที่พี่ภัครเลือกเองเช่นกัน...แม่บุษ ได้ส่งรูปของ
หลานสาว "ฟ้าคราม" ให้ลุงภัครดู ลุงภัครก็ได้โพสต์ข้อความลงใน FB มาถึงแม่
ตามด้านล่างนี้...
สำหรับสิ่งนี้ คือ สวนผักที่น้องเพรียง + น้องอ้อม + ปู่เร ได้ช่วยกันทำเพื่อเป็น
ผักสวนครัวใช้กินและก็นำไปขายเพื่อเลี้ยงครอบครัวได้อีก...
เสร็จภารกิจจากที่บ้านที่พรหมพิราม...โดยอาบน้ำให้ตาทวดเสร็จแล้ว
แม่บุษ ก็ขับรถยนต์กลับมาที่บ้านที่พิษณุโลก...เพราะที่บ้านนี้ก็มีภารกิจที่จะต้อง
ให้แม่ได้ทำอีกมากมายเช่นกัน...อันดับแรกก็ทำการล้างรถก่อน...เพราะไม่ได้ล้าง
มา ๒ สัปดาห์แล้ว...นี่คือ...กิจวัตรที่แม่บุษต้องทำให้กับครอบครัวและตัวเองใน
วันหยุดวันนี้ :):)
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกของครอบครัว...จากบันทึกนี้ค่ะ :):)
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (5)
ชีวิตคนทำงานจริงๆนะครับ
อ๊ะๆ น้องฟ้่คราโป็...
ขอบคุณค่ะ คุณพิชัย 
:):)
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ :):)
น่ารักมากเลยค่ะ ^ ^ อ่านแล้วอบอุ่นค่ะ
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ OTann 
:):)