มืดไป...สว่างมา


 

@ วิปริตผิดเพี้ยนมาก-          มายเหลือแสน

ทั่วทุกเขตพรหมแดน          ระอุ

ไฟลุ่มร้อนเคลื่อนปกคลุม          หมดทั่ว

เชื้อไฟครุกรุ่นคอยประทุ          แผดเผาในทรวง

 

@ สงครามนำความเชื่อ          หลากความคิด

บิดเบือนปนสารพิษ          เคลือบแคลง

กระโจนทะยานไล่กวด           สิ่งนั้น

มุ่งเดินสู่เส้นทางสำแดง          อำนาจมากมี

 

@ โอบล้อมตีความเห็นต่าง          วาทะกรรม

มือมากลากทำระยำ          กฎหมาย

เหยียบป่นปี้กระทืบซ้ำ          ความจริง

ช่วยปกปิดความชั่วไว้          พวกพ้องเหล่าตน

 

         @ ทุกแห่งหนลุกขึ้นสู้          พร้อมทายท้า

ขจัดไล่ความกลัวหวาดผวา          หมดสิ้น

เมื่อความจริงถูกปลุก          เปิดฟ้า

ตาสว่างหูได้ยิน           แยกแยะจริง-ลวง

 

@ ปวงประชาไล่เมฆหมอก          ที่ปกคลุม

ใช้ความจริงดับไฟสุม          หมดเชื้อ

ม่านหมอกลวงที่เคยทึบ         กลับสลาย

มืดหมดไปสว่างเกื้อ-          หนุนส่งคงนิรันดร์

 

คำสำคัญ (Tags): #บทกวี#มืด#สว่าง
หมายเลขบันทึก: 555878เขียนเมื่อ 10 ธันวาคม 2013 00:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 ธันวาคม 2013 01:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท