คนเราเกิดมาเพื่อเติมเต็มให้กันและกัน...
นิ้วทั้ง ๕...ไม่เท่ากัน...ฉันใด...
ความสามารถ...ของแต่ละคน...
มีไม่เท่ากัน...ฉันนั้น...
ธรรมชาติ...ต้องการสอน...ให้เรา...
อยู่ร่วมกัน...อย่างถ้อยที...ถ้อยอาศัย...
บางสิ่ง...ที่เขาขาด...เราอาจมี...
บางสิ่ง...ที่เขาดี...เราอาจด้อย...
เราเกิดมา...เพื่อเติมเต็ม...กันและกัน...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่าน...ข้อคิดในการดำเนินชีวิต...จากบันทึกนี้ค่ะ :):)
บุษยมาศ แสงเงิน
๗ ธันวาคม ๒๕๕๖
ทุกๆสิ่งต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน..ต้องรู้จักยืดหยุ่นและให้อภัยกัน...จริงมั้ยหล่ะ...
สวัสดีครับ คุณ บุษยมาศ
เขียนได้น่ารักมากครับ เห็นด้วยครับว่าโลกนี้ต้องมีการพึ่งพากันและกัน
ขอบคุณมากครับ สำหรับข้อคิดดี ๆ
เพราะ "มนุษย์" ที่เกิดมาไม่มีความสมบูรณ์แบบในตนเองจึงต้องเติมเต็ม แต่ต้องรู้จักพอและรู้ให้