ผมโทรหาแม่เมื่อเวลา ๒๐.๐๐ น. ของวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๖ แม่บอกว่า เพิ่งกลับจากหัวหิน ผมถึงกับร้อง "ห๋า" ผมถามว่า ไปกับใคร แม่ตอบว่า ไปกับชาวบ้าน
แม่ผมไม่ใช่คนเมือง มีชีวิตตามประสาคนบ้านนอก หาผักหาหญ้า เย็บจาก ปลูกมะนาว มะเขือ พริก ฯลฯ กินเอง ชอบใส่เสื้อผ้าเก่าๆ ขาดๆ (ใหม่ๆเก็บไว้ให้ขาดก่อน ฮา) ปกติแล้ว (ถ้าจำได้ ตั้งแต่เล็กจนโต) ผมไม่เคยได้ยินว่า แม่จะไปรับเสด็จ หรือจะอะไรๆกับเรื่อง... รอบนี้ผมโทร.ไปตามปกติ นึกว่าแม่อยู่บ้าน แต่ที่ไหนได้ เพิ่งกลับมาจากไปหัวหิน จึงทำให้ผมแปลกใจ และผมได้ข้อคิิดว่า "อย่าเข้าใจว่าการที่ไม่เคยแสดงออกซึ่งอะไรๆ จะไม่มีความคิดที่จะทำบางอย่าง" ผมถามว่า พบในหลวงหรือเปล่า แม่บอกว่า เห็นไกลๆ อยู่ในรถ ผมก็เลยหยอกล้อไปว่า "เอ้าาาาา แล้วไม่ไปเฝ้าให้ใกล้ๆเล่าาาาาา" แก (ท่าน) ก็หัวเราะตามประสาคนแก่สูงอายุ ปีใหม่นี้ ว่าจะรับแม่กับพ่อไปเที่ยวสักหน่อย ไม่รู้จะไปหรือเปล่า และไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า ถ้าไม่ขัดข้องใดๆ คงได้ไป
ปลื้มใจกัีบคุณแม่ค่ะที่แม้แต่ได้เ็นรถไกล ๆ ก็คงตื้นตันใจจนน้ำตาไหลแล้ว
ครูแกง...ไปประจวบเมื่ออาทิตย์ก่อนกับคณะครู รู้มั๊ยครูแกงอยากได้อะไร
ครูแกงบอกไกด์ว่า...แล่นรถผ่านไปใกล้ ๆ วังไกลกังวลหน่อยได้ไหม แค่เห็นหลังคาก็ชื่นใจแล้ว
เพราะพวกเรารักในหลวงค่ะ
ดีจังเลย
แม่ได้เห็นในหลวงด้วย