ชีวิตที่ยังก้าวไป

เป็นอีกวันที่ทำไม่ครบ แต่ได้ทำบางส่วน

ตื่นขึ้นมาทึ่บ้านก็เหมือนกันกับตอนนี้คือ

เอ๋า เผลอหลับ ก่อนเขียนบันทึกอีก แล้วมาเขียนตอนเช้า

ทั้งวันเป็นอะไรที่หลากหลาย ตอนเช้าไปจังหันกับแม่

รู้สึกจะครบปีทีเดียว ที่แม่ได้ไปจังหันที่วัดที่พี่ชายบวช แต่แม่ก็ไม่เคยอยู่เฉย ๆ เตรียมกับข้าวให้พ่อทุกครั้งที่พ่อมาจังหัน

พ่อจะมาทุกวันพระ ยกเว้นวันเสาร์ หลวงปู่เมตตาทักทายบนศาลา รับพรแล้วกะว่าจะลงไป

แต่พอแม่มาแล้ว แม่ยินดีในการทานข้าวก้นบาตร

พอทานเสร็จ แล้วยังไม่ได้ถวายหม้อดิน กระบวยและไยขัดตัว

กำลังว่าจะ กราบเรียนพระถามหาหลวงพี่ หลวงปู่เมตตาเดินมา

หนูกับแม่จึงได้โอกาสฟังธรรม และถวายหม้อดิน กระบวยและไยขัดตัว

หลวงปู่เมตตาย้ำว่า "ให้ท่องพุทโธ อย่าให้ขาด รักษาสติกับพุทโธ ให้มันอดบ้างลำบากบ้าง ลดอาหาร ให้มันหิวสักหน่อย มันจึงจะดี มันเพียรน้อย สติมันเลยตั้งไม่ทัน อย่าไปคิดเรื่องวาสนาน้อย หัวใจเรา หัวใจครูบาอาจารย์มันก็ คือกัน ต้องฝึกต้องหัด ถึงจะได้ ถ้าทำ มันก็ได้ ใครทำใครก็ได้"

ลงมาจากการกราบหลวงปู่เเม่บอกว่า มองเห็นหลวงพี่ พอเห็นว่ากราบหลวงปู่เลยเลี่ยงไป

สักพักท่านเมตตามารอที่รถ แม่ได้กราบหลวงพี่และเทศน์โปรด ชวนแม่ภาวนา

บางทีก็ขำ ในความเหมือน ทั้งแม่และหนู หัวเราะจนน้ำตาไหลทั้งสามคน

แม่เล่าว่า "หลวงพี่ คือ ไม่ขีดไฟที่พระมาเขี่ยเอาไป หนูเป็นขันเงินโบราณ" เป็นความฝันเมื่อครั้งแม่ตั้งท้องลูกแต่ละคน

หนูชอบฟังเรื่องแบบนี้แม่เล่าแล้วมีความสุข กว่าจะได้กลับลงมาก็สี่โมงกว่า กลับมาบ้านเก็บของลาพ่อแม่ ออกจากบ้านก็ห้าโมง ระลึกถึงครูท่านเมตตามาก ๆ ที่ชี้ให้ถึงวัดตอนบ่ายโมง ไม่งั้นหนูคงจะแค่เอาตัวรอด มาถึงวัด ครูเมตตาทุบกับจิตที่มันยังดื้อด้าน และทวนสอบข้อวัตรให้

แล้วก็ขับรถมาสนามบินตอนบ่ายสาม พยายามท่อง พุทโธ อยู่ในใจ แต่ก็ยังข่ดหายไปคิดบ่อย ๆ ปรากฏว่ามาถึงสนามบิน ทันเวลาแบบสบาย ๆ ไม่เร่งรีบ ครูให้กำลังใจว่า "เป็นครั้งแรกที่ไม่กระหืดกระหอบ"

เจอพี่ตุ้ม รองฯที่ศวก.อุบล และท่านรองบริหารอีกท่าน พี่ตุ้มน่ารักมากคุยกับครูอย่างเบิกบานและสดใส พอมาถึงดอนเมือง มีรถไปรับ ถึงที่พักไม่ดึกนัก หนูเปลี่ยนชุดออกไปสำรวจ รอบ ๆ โรงแรม แล้วก็มาอัพรูป ที่ค้างไว้ เหมือนจะเริ่มสัปหงกตั้งแต่ทะยอยอัพรูป พอเอาหมอนมาวางก็เผลอหลับแบบมือถือดับ

ทำไมถึงหลับทั้งที่ไม่ได้ทำข้อวัตร เพราะมีเสียงว่า

"แป๊บหนึ่ง เสร็จแล้วก็จะทำ แล้วมันก็หลับกลางอากาศ"

ก็ยังไม่รอดอยู่ดีค่ะวันนี้ แค่ประคองลอยคอแบบครูเมตตาลาก